Geschreven door Fethullah Gülen
We bevinden ons op de drempel van grote en verreikende veranderingen. De samenleving worstelt in de geboortekrampen van de nieuwe tijd die er aankomt. Het is niet verwonderlijk dat de mensen bang, onzeker, soms hopeloos zijn over hun toekomst.
Met zulke gebroken geesten is de toekomst zo donker en onbepaald, dat het helemaal geen verwondering wekt wanneer hun onzekerheid hen over de drempel der wanhoop duwt. Zij verlangen naar de enige redding, een kracht om zich overeind te houden, zodat hun benen het niet bezwijken. Zij verlangen naar een leider om hen kracht te geven, een doel en een boodschap van hoop. Hoop is een toestand van de geest, verbonden met het geloof. Zij die geloven hebben hoop en de kracht van hun hoop staat direct in verhouding tot hun geloofskracht. Hierdoor kunnen sommige uitingen voor sommigen op wonderen lijken. Zij die deze mate van geloof niet of nooit hebben ervaren, beschouwen zulke hoop en geloof bij anderen als iets buitengewoons.
Wanhoop en pessimisme ontspringen niet in het gevoel en de geest van degene die een goede keuze heeft gemaakt waarin hij gelooft. Door te geloven heeft hij zijn hart op dat geloof gezet. Een individu ontwikkelt zich door hoop. Op dezelfde manier verwerft een gemeenschap levenskracht en maakt zich welvarend door hoop. Net zoals een wanhopige mens niet écht leeft, zo is een gemeenschap zonder hoop verminkt en verlamd.
De Profeet Adam, (vzmh) voelde wanhoop en verwarring, toen hij besefte dat hij was gedwaald en gefaald had. Maar hij schudde deze wanhoop snel van zich af en werd opnieuw levendig toen hij zei: ‘Ik deed mezelf onrecht aan.’ Satan, echter, faalde onophoudelijk en viel voor eeuwigheid in de leegte van zijn wanhoop. Alle moedige mensen die de toorts van de hoop in hun harten hebben ontstoken, doorstonden stormen en overwonnen overmachten die onoverwinnelijk leken. Bij sommigen is de hoop als de ‘Ark van Noah’, (vzmh), die zijn passagiers naar veiligheid en het leven voert door golven zo hoog als de bergen.
Hoop verandert de harten van sommigen in paradijselijke tuinen, want zo levendig en overvloedig zijn die. Weer anderen hebben zoveel hoop dat ze ‘Yathrib’, een heidense stad omvormden tot de ‘Medina’, de stad van geloof, liefde en beschaving. Hoop en vastbeslotenheid inspireerden het hart van een Berberslaaf waardoor de rots van Gibraltar naar hem werd genoemd, zodat hij steeds herinnerd blijft.
Een andere jonge bevelhebber, Mehmet de Veroveraar, vormde zich dankzij hoop om tot bliksem en veranderde de loop der geschiedenis. Hij bereikte hoogten die weinig anderen konden bereiken. Zulke individuen, zo vastbesloten en zo vol hoop, zijn opgestaan om geliefd te worden in het teken der Waarheid. Zelfs op een moment dat de mensen ineengekrompen liggen in hun vernedering, met gebroken fierheid, kan een individu dat geloof en hoop heeft verworven de hele wereldorde uitdagen. Deze zet zijn strijd verder, zelfs bij tegenslagen.
Alleen de wanhopigen verliezen hun gevecht. Velen beginnen de reis, vol trots op hun prestaties en worden dan halverwege hun reis snel gebonden of afgeleid, omdat hun zwakke geloof en hoop hen niet verder helpen. Een kleine aardbeving, een vloedgolf volstaat om hun wil en vastbeslotenheid weg te nemen. Wat betreft diegenen die beginnen met hopen en na een kleine tegenslag weer verzinken in wanhoop, hun toestand is écht treurig.
Voor zij die blijven hopen is de dag even kleurrijk als de tuin van het Paradijs. Zijn nacht is niet minder helder. Omdat zulke mensen nooit in het duister verblijven, schijnt de zon steeds, zelfs als deze niet te zien is.
De mensen met blijvende hoop hebben wortels die stevig zijn als van grote oude bomen die door storm noch door sneeuw of vrieskou worden aangetast of verhinderd worden in het dragen van vruchten. Wat we méér nodig hebben naast het voedsel, water of aarde: geduldige, vastbesloten gidsen die corruptie, wanhoop en beproevingen weerstaan en nooit in verwarring geraken. Wanneer nu vele bloemknoppen van hoop beginnen te verschijnen, wachten vele zaden onder het aardoppervlak op het eerste teken van de lente, moge God hoop geven aan de wanhopige!