Vele jaarlijkse rituelen van de Ramadan zullen doorgaan, zelfs als enige verandering nodig is vanwege onze sociale verantwoordelijkheid om God’s wetten in het universum te respecteren.
De islamitische heilige maand van de Ramadan zal dit jaar anders zijn. Over de hele wereld zullen de moskeeën gesloten zijn, terwijl normaal gesproken aanbidders door overvolle moskeeën op straat gingen bidden. Families zullen niet bij elkaar komen, terwijl ze normaal gesproken voor de Iftar bijeen kwamen om het vasten te breken en zelfgemaakte lekkernijen te delen. En winkelcentra, cafés en straten zullen griezelig stil zijn, wanneer ze normaal gesproken tot leven komen als het donker is.
De Ramadan begon echter nog steeds op donderdagavond, en in de vroege uurtjes op vrijdagochtend kwamen de huishoudens samen, zoals ze dat al eeuwen doen, om slaperig een suhur te delen – de voormiddagmaaltijd.
Zelfs als de wereld worstelt met COVID-19, zullen de jaarlijkse rituelen van de Ramadan doorgaan. Gedurende de hele heilige maand zullen de meeste van de 1,8 miljard moslims in de wereld vasten tussen zonsopgang en zonsondergang, tijd doorbrengen met het reciteren van de Koran, zelfreflectie en gebed in een poging om dichter bij God te komen en hun dankbaarheid te uiten voor onze zegeningen. Normaliter zijn uitgezonderd van het vasten, jonge kinderen, reizigers, zwangere vrouwen en iedereen die ziek is, maar nu wordt dit lijstje uitgebreid met degenen die de symptomen van COVID-19 voelen.
Bidden voor de frontlinie
En dit jaar zullen onze gebeden een speciale plek hebben voor de gezondheidswerkers, hulpverleners en andere essentiële medewerkers die in de frontlinie staan van de strijd om de bevolking te beschermen. In de ogen van God is het redden van mensenlevens en het begunstigen van de mensheid de meest nobele inspanning: De Koran houdt het redden van een leven gelijk aan het redden van de hele mensheid, en de profeet Mohammed (op wie God’s vrede en zegeningen zijn) zegt dat het beste van de mensen degenen zijn die andere mensen ten goede komen.
Onze verplichting om mensen in nood te helpen en te ondersteunen krijgt dit jaar ook een extra betekenis nu onze buren en gemeenschappen te maken hebben met ziekte, verdriet, economische ontberingen en de eenzaamheid van zelfisolatie.
Misschien wel de moeilijkste verplichting voor velen bij het willen voldoen aan de voorzorgsmaatregelen die door de autoriteiten zijn uitgevaardigd, is het opgeven van de geplande bijeenkomsten die bij dit seizoen horen. Maar het volgen van deze maatregelen is een plicht van ons burgerschap en een noodzaak van onze sociale verantwoordelijkheid om Gods wetten in het universum te respecteren. Zo adviseerde de profeet Mohammed – wiens geloof en vertrouwen in God niet te beschrijven was – zelfs om een stad in quarantaine te plaatsen in het geval van een besmettelijke ziekte.
Deze kans benutten
Ieder van ons zou de extra tijd en ruimte die de sociale maatregelen van de pandemie bieden, moeten gebruiken om onze band met God, onze families en onze kernwaarden verder te onderzoeken. Deze tijd biedt een verplichte terugtrekking uit de drukte van ons dagelijks leven en een kans om ons naar God te keren en ons geloof, onze kennis en onze praktijk te verdiepen. Ik hoop dat imams hun gemeenten aan deze mogelijkheden zullen herinneren.
Deze periode dwingt ons ook om te vertrouwen op het internet en de technologieën die daarop zijn gebouwd. Onze jonge generaties zijn beter dan hun ouders zeer goed op de hoogte van deze technologieën. Door de geschiedenis heen hebben boodschappers van God en degenen die streven naar de verlichting van de mensheid altijd gebruik gemaakt van de beschikbare culturele middelen en praktijken om hun boodschap te verspreiden. We moeten ook de tijd nemen om ons te verbinden met onze gemeenschappen op nieuwe manieren, waaronder het toegankelijk maken van onze spirituele bronnen voor de jongere generaties in een taal die zij begrijpen en met technologieën die zij vertrouwd gebruiken.
De pandemie heeft voor nieuwe uitdagingen en veranderingen in ons leven gezorgd en dit kan sommigen van ons ertoe aanzetten om andere mensen de schuld te geven of te bekritiseren. Nu we de Ramadan binnengaan, is het van het grootste belang dat we ons toeleggen op het helpen van mensen in nood, in plaats van anderen de schuld te geven. Het kan zijn dat mensen, groepen of naties met wie we in het verleden verschillen hebben gehad, nu aan het lijden zijn, maar zelfs dan moet ieder van ons de gedachte dat iemand een ramp verdient, afwijzen en als onmenselijk bestempelen.
Het einde van deze tunnel
In een geglobaliseerde wereld is niemand ontheft van een potent probleem, of het nu gaat om het milieu, de geneeskunde of de economie. Dit is een tijd om data te delen en samen te werken om oplossingen te vinden. Dit is een tijd om onze onderlinge afhankelijkheid als naties, als gemeenschappen en als bewoners van een mondiaal ecosysteem te realiseren – een tijd om te erkennen dat we allemaal lid zijn van de menselijke familie en elk de kans hebben om het ware potentieel van de mensheid te laten zien.
Nu we deze heilige maand ingaan, is het van cruciaal belang dat we met hoop vooruit kijken en niet wanhopen, want wanhoop verstikt mensen en vooruitgang. De mensheid heeft in het verleden grote uitdagingen overwonnen, en we zullen ook manieren vinden om deze uitdaging te overwinnen. Als we ons richten op de kansen die deze pandemie biedt, zullen we in staat zijn om de gemoederen hoog te houden en veel sneller het einde van deze tunnel te bereiken.
Onze beleving van de Ramadan zal dit jaar noodzakelijkerwijs anders zijn. Maar in veel opzichten zal het net zo zijn als elk ander jaar: We zullen vasten, we zullen bidden, we zullen ons heilige boek voordragen en we zullen de hele heilige maand tijd nemen voor bezinning en liefdadigheid. Moge God ons in staat stellen om ten volle te profiteren van het feest van de gulheid in de Ramadan.
Dit artikel is eerder verschenen in NBC News.