Sinds de Verlichting heeft de rede soeverein geregeerd als de bron van de waarheid die door de mensheid ontdekt moet worden op basis van zijn eigen intellectuele vermogens. Waarheid die rechtstreeks van God komt als zijn openbaring, is gereduceerd tot het niveau van een mythe of is slechts een zaak geworden van persoonlijke stijl, toewijding of voorkeur.
Het is daarom niet verrassend dat de legitimiteit van de waarheid die we ontvangen door het geloof, sinds de 17e eeuw in het Westen herhaaldelijk en op verschillende manieren is gemythologiseerd, geminimaliseerd en gekarikaturiseerd.
Vernederende aanvallen op het geloof hebben gevarieerd in zowel hun intensiteit als in hun focus. Deze etnische en religieuze afwijzing hebben we in zijn meest afschuwelijke vorm gezien in de Holocaust en vervolging van de Joden.
Recentelijk hebben we het ook gezien in de cartoonafbeelding van de profeet Mohammed, vrede zij met hem. Nu heeft de Da Vinci Code de ‘feitelijke’ en ‘wetenschappelijke’ ondergang van de persoon van Jezus, vrede zij met hem, tot strekking, door het ‘blootleggen’ van de grootste ‘leugen’ van alle tijden. Het is echter interessant dat de auteur, de heer Brown, beweert dat, terwijl hij gebruik maakt van het literaire genre van een roman, het ontcijferen van de codes berust op de strikt wetenschappelijke methodologie van de Verlichting. In feite is het gebaseerd op vermoedens en een ‘gok’. Dit is niet alleen een belediging voor gelovige mensen, maar ook voor de rationele geest.
M. Fethullah Gülen
