Hoofdredacteur Ekrem Dumanli van de grootste krant van Turkije, Zaman, werd door de politie opgepakt op verdenking van terrorisme. Als bewijs werd door de rechter twee opiniestukken en een nieuwsartikel in de krant Zaman aangewezen. Vanwege onvoldoende bewijs werd kort na zijn arrestatie Dumanli vrijgelaten en sprak in het openbaar. Hieronder kunt u delen van zijn toespraak in het Nederlands lezen.
“Er is een theater gaande in Turkije, zoals ook jullie van dichtbij kunnen waarnemen. Om hun eigen schaamte, hun eigen zonden en hun eigen wanpraktijken te verbergen hebben ze de krant ‘Zaman’ en televisiezender ‘Samanyolu’ als doelwit gekozen. Om persvrijheid in te perken en te bedreigen, hebben ze een politie inval gepleegd op het gebouw van Zaman. Ze hebben een hoofdredacteur van een krant gearresteerd. Het doel was duidelijk. Om hun eigen fouten/schaamtes te verbergen hebben ze de vaderlandslievende burgers opgeofferd. Ik treur niet voor de in bewaring stelling. Ik treur wel voor de wond die de persvrijheid in mijn land heeft opgelopen. Degenen die mij beschuldigen voor een terreurgroep lid beschuldig ik voor hetzelfde. Degenen die de ‘Zaman’ krant beschuldigen voor het doen van terreur publicaties beschuldig ik voor hetzelfde. Vrees voor Allah. Voor iemand die al 20 jaar journalist is, die in zicht van iedereen leeft, voor mijn collega’s, voor mijn vrienden die uitgemaakt worden voor terreurgroep, die mensen dit doen ongeacht of ze journalisten, politicussen of de koning zijn, ik beschuldig ze met hetzelfde.
We hebben openlijk gezegd dat we niet bang zijn voor een inbewaringstelling. We zijn niet bang om in de gevangenis te gaan. Als we de doodstraf krijgen gaan we erheen alsof we naar een bruiloft gaan. Als iedereen zwijgt zwijgt de pers niet. Als de iedereen vreest zal de media niet zwijgen. Als de media vreest, zal Zaman niet zwijgen. Bij de politiebureau en de gerechtsgebouw hebben we hetzelfde gezegd. Als we schuldig zijn prima. Als dit ons leven of vrijheid gaat kosten vinden we het prima. Weten jullie waarom we dit zo makkelijk zeggen? Want we zijn niet schuldig. We staan bij niemand in het krijt. Er is geen een handeling van ons te vinden tegen de wet in. Aldus, we zullen niet buigen voor tirannen.
We hebben van buitenaf geen instructies ontvangen. Als we dat wel hadden ontvangen zouden we niet op de politiebureau belanden. Degenen die wel instructies kregen zijn nu hun sigaar aan het roken. Ze zitten nu in hun villa’s, jachten aan het heersen. Laat ze maar heersen. Wij zullen niet met instructies schrijven en praten. Er is geen concreet iets, het is er echt niet.
De vragen die de Officier van Justitie stelde was een komedie. Jullie hebben die vragen ook gezien. Een columnist heeft dit geschreven, heb jij de instructies gegeven? Mijn collega’s, ik vraag het aan jullie, wie schrijft nou met instructies. Waarom verwarren jullie jezelf met ons. We hebben geen omgekochte schrijvers. We hebben geen schrijvers die jullie kunnen huren. Terwijl de hoofdredacteur van (Ertugrul Ozkok) ‘Hurriyet’ ook over hetzelfde onderwerp heeft geschreven. Hoe kan het nieuws maken van een gesprek op internet, een commentaar maken op dat betreffende gesprek gelieerd worden aan een samenwerking met een terreurgroep. Justitioneel gezien is dit onlogisch. Aldus hebben we geen schuld. Als er geen schuld wordt er schuld gefabriceerd. Als laatst heb ik tegen de Officier van Justitie gezegd: “Is de reden van al deze behandelingen twee opiniestukjes en een nieuwsbericht? ‘Ja’ heeft hij geantwoord. Leg jullie handen op jullie harten, omdat er twee opinies zijn geschreven – er is trouwens niks te verwijten op deze opinies- hebben jullie een hoofdredacteur dagenlang in politiebureau’s en gerechtsgebouwen laten lijden?
Ik dank de journalisten, media-bestuurders en academici die mij tijdens deze proces hebben gesteund. Er bestaan nog dus dappere mensen. Ik heb het tegen mijn collega’s die ‘ik wacht wel tot alles eindigt’ denken en onder de tafel schuilen. Jullie kunnen niet voor altijd onder de tafel schuilen. Als dit land zich overgeeft aan despotisme, dan zal elk burger de gevolgen moeten accepteren. We gaan niet buigen voor despotisme. We gaan niet buigen voor tirannie. We zetten geen stap terug van democratie. We zetten geen stap terug van vrijheid. We geven ons niet over aan Yezid’s. Alstublieft, ik spreek de Turkse burgers toe die links, rechts, democraat, liberaal, AKP-stemmers of niet, CHP-stemmers of niet, MHP-stemmers of niet zijn; Democratie en vrijheid van meningsuiting zit onder serieuze bedreiging. Waak voor jullie krant, schrijvers en media. Want despotisme heeft geen halte waar die stopt. Degenen die van Turkije een vijfdewereldland willen maken, een geheime dienst Staat van willen maken, een land wil maken met niet-opgeloste moorden. Kijk naar deze plein en weet je plaats. Niemand zal zich overgeven. In dit land zal geeneen ideologie, links of rechts zich overgeven aan despotisme. Ik dank iedereen die hier zijn gekomen, en de mensen vanuit de hele wereld, die hun steun met geduld hebben betoogd.
Wat is de schuld van Hidayet. Als dit een schuld is dan moet elke scenarist of acteur gearresteerd worden. Dat je fictieve dingen als echt interpreteert en ook nog hiervanuit een terreurgroep uithaalt. Dit een schaamte voor het recht. De geschiedenis zal dit niet wissen.
Ik ben vrijgelaten omdat ik geen schuld heb, het recht heeft gezegevierd maar het mist iets. De behandeling tegen Samanyolu en Zaman is verkeerd. De arrestatie van meneer Hidayet is verkeerd. Vrees voor Allah. Je gaat toch niet een TV-kanaal bestuurder arresteren vanwege een scenario van een serie.
Als wij hand in hand zijn gegaan met hun, hebben we dit gedaan omdat we dachten dat ze democratie en vrijheid hoog in het vaandel hadden. Omdat we dachten dat ze gaven voor dit land. Omdat we dachten dat ze democratische hervormingen zouden doorvoeren. De mensen met wie we hand en hand liepen vinden het raar dat na de ondemocratische handelingen van hun, wij dit niet meer doen. Dit verbaast mij. Stonden we niet naast jullie toen jullie voor democratie stonden? Stonden wij niet naast jullie toen jullie gingen hervormen? Hebben wij jullie niet gesteund in de weg naar de Europese Unie? Waar wanpraktijken, nepotisme, vrijheidsbeperking is, zijn wij er niet. We zullen hardop zeggen dat we dit niet accepteren. Is dit een misdaad? Sinds gisteren werden we hiervoor geapplaudiseerd. Sinds gisteren werden we behandeld als waardige journalisten. Nadat we hebben gezegd dat er sprake is van wanpraktijken en dat we dit niet accepteren zijn we uitgemaakt voor terroristen. Wat is dit voor incoherentie en valsheid. In dit land word er geen stap teruggezet van democratie, vrijheiden, vrijheid van meningsuiting, rechtvaardigheid en dapperheid. De bangen kunnen vluchten. Maar als er nog leven is deze lichaam zal niet ik en ook niet mijn collega’s van Zaman zwijgen.
Sinds een jaar is er zowel in Turkije als daarbuiten veel te doen rondom Fethullah Gülen en de Gülenbeweging. Nadat er op 17 december 2014 de massale corruptie in Turkije bekend is geworden, welke tot het opstappen van vier ministers heeft geleid, wordt corruptie ontkent door president Erdogan en spreekt hij van een complot van externe en interne vijanden. Europa, Israël en de Verenigde Staten zouden samen met de Gülenbeweging, die de interne vijand moet voorstellen, tot doel hebben om Erdogan omver te werpen. Sindsdien is er in Turkije een hetze gaande waarbij verschillende beschuldigingen aan het adres van Gülen en de Gülenbeweging gedaan worden. De meest recente beschuldiging is dat de Gülenbeweging een terroristische netwerk zou zijn.
Deze aantijging is opmerkelijk aangezien Gülen juist al decennia zich inzet voor dialoog en internationaal erkend is voor zijn inspanning. Zo verklaarde TIME magazine in 2013 Fethullah Gülen als één van de meest invloedrijke geestelijken vanwege het verspreiden van een boodschap van tolerantie.
Om beter te begrijpen wat er gaande is, volgt hieronder een overzicht van verschillende artikelen:
In één van de meest bekende nieuwsbladeren van Duitsland, de Süddeutsche Zeitung (SZ), verscheen 13 december 2014 een interview met de islamitische geleerde Fethullah Gülen. Het gerenommeerd nieuwsblad die dagelijks een half miljoen lezers heeft, is een toonaangevend blad in Duitsland.
Christiane Schlötzer, die 7 jaar Turkije-correspondent is geweest voor de SZ, heeft middels dit interview Fethullah Gülen zijn mening gevraagd over de recente antidemocratische ontwikkelingen in Turkije, het corruptieonderzoek welke Erdogan als een ‘poging tot staatsgreep’ en ‘terrorisme’ beschouwt, Erdogan zijn 1000-kamers tellende paleis, ‘de lange arm van Ankara’ en nog meer onderwerpen.
Enkele fragmenten uit het interview met de islamitische geleerde Fethullah Gülen:
Christiane Schlötzer: Voorheen steunde u het partij van Erdogan. Wat is er nu veranderd?
Fethullah Gülen: Bij de oprichting gaf de AKP aan zich hard te zullen maken voor democratie, mensenrechten, lidmaatschap van de Europese Unie, corruptiebestrijding, tegengaan van discriminatie en economische vooruitgang. In hun eerste jaren deed de AKP daadwerkelijk pogingen om die standpunten in praktijk te brengen en door deze inspanningen zijn zij ook gesteund door sympathisanten van de Gülenbeweging. Echter werden er na de verkiezingen van 2011, toen de AKP voor de derde keer aan macht kwam, stappen ondernomen die in strijd waren met het democratisch beleid waar ze zich eerder voor hadden ingezet.
“Wat valt er anders te zeggen dan: ‘Al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt hem wel.'”
De onderdrukking van de media, bovenmatige zeggenschap van de Turkse Veiligheid en Inlichtingendienst, in praktijk brengen van de methodes die in het verleden werden gebruikt door de Stasi in Oost-Duitsland, het niet in acht nemen van rechterlijke uitspraken, de manier van aanpak tegenover demonstranten die hun ongenoegen uitten binnen een democratisch kader en hiernaast vertoonde de AKP nog vele andere handelingen die een democratische ineenstorting genoemd kan worden. Nu word ik als vijand beschouwd door de Turkse overheid. Door deze lijn te volgen kunnen de corruptieschandalen gedekt worden en een autoritaire staat opgericht worden. Wat valt er anders te zeggen dan “Al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt hem wel.
U bent samen met Erdogan medeverantwoordelijk geweest voor de vermindering van de politieke invloeden van het leger. Zijn deze inspanningen nu verleden tijd?
In het verleden hebben legerofficieren vier keer een staatsgreep gepleegd waarna gekozen regeringen omver zijn geworpen. Als gevolg hiervan werden er tienduizenden mensen ondervraagd, gevangen genomen en velen van hen zelfs gemarteld. Gedurende de kandidaatschap van Turkije voor EU-lidmaatschap hebben er onvoorstelbare gebeurtenissen plaatsgevonden. In het jaar 2010 heeft er een referendum plaatsgevonden om een grondwettelijke regeling te treffen om militairen, die in het verleden een actieve rol hebben gehad bij verschillende staatsgrepen, te laten berechten door de civiele rechter. Dit referendum werd door 58% van de Turkse bevolking gesteund. Nadat de militaire alleenheerschappij tot een eind kwam heeft de AKP de uitvoerende macht een buitengewone machtspositie verleend. Hierdoor werd de toezichthoudende orgaan ineffectief. Vervolgens werd de onafhankelijkheid van de rechterlijke macht gemanipuleerd. Het resultaat: de alleenheerschappij van een politieke partij. Onze hedendaagse houding tegenover de alleenheerschappij van een politieke partij is hetzelfde als onze houding tegenover de militaire alleenheerschappij in het verleden. Vanwege deze houding worden we nu bestempeld als staatsvijanden.
“Vanwege deze houding worden we nu bestempeld als staatsvijanden.”
Waar gaat Turkije heen?
De huidige toestand van de Turkse Republiek geeft in plaats van een democratische, seculiere en sociaal rechterlijke staat eerder de indruk weer een eenpartijstelsel te zijn of zelfs alsof er sprake is van alleenheerschappij. De scheiding der machten, diegene in de bovenste laag van de rechterlijke macht die zich verzetten buitenwege gelaten, lijkt te zijn geseponeerd. Turkije zorgt vanwege haar huidige reputatie voor polarisatie binnen haar eigen gelederen. En buiten Turkije om verliest zij langzamerhand haar reputatie en dreigt alleen te geraken. Ik betreur de positie waarin mijn land zich verkeert.
Erdogan zegt dat hij een gelovige generatie wil scholen/opleiden? Heeft u niet dezelfde ambitie?
De overheid kan geen taak hebben om een gelovige generatie te scholen, omdat men in dit geval andersdenkende individuen een bepaalde visie oplegt. Vrijheid van godsdienst is een van de fundamentele rechten van de mens. Het is de taak van de overheid om haar burgers, ongeacht hun geloof, de ruimte te bieden hun geloof te belijden en deze te kunnen doceren. De verwachtingen aan het adres van Erdogan waren, gedurende zijn 12 jaar durende leiderschap van de uitvoerende macht, om voor religieuze minderheden deze fundamentele rechten mogelijk te maken. De vraag in hoeverre dit is verwezenlijkt staat ter discussie. Een gelovig persoon zou geen concessies moeten doen op het gebied van recht en rechtvaardigheid. Wat dit betreft hoop ik wel op een gelovige generatie. Echter is het een ander verhaal wanneer er een generatie bedoeld wordt die in onwetendheid verkeert over haar eigen geloof, de samenleving polariseert en zelfs haat zaaien tot een dagelijks ritueel heeft gemaakt. Dan is mijn antwoord daarop heel duidelijk: absoluut niet.
“Een burger infiltreert niet in een instantie van diens eigen overheid. Dat heet deelname en van dienst zijn voor je eigen volk.”
Het nieuwe paleis van Erdogan. (Bron: Express.be)
Wat is uw mening over het nieuwe paleis van Erdogan?
Ieder land heeft ter vertegenwoordiging gebouwen nodig. Echter zou in plaats van een paleis met 1000 kamers te bouwen ervoor gekozen kunnen worden om al bestaande gebouwen uit te breiden. De rechter probeerde de bouw tegen te gaan maar de premier heeft dat weten te omzeilen. Dergelijke gedragingen zullen het vertrouwen en waardering van de burger schaden tegenover de rechtsstaat. De meest spectaculaire paleizen van de Ottomanen zijn gebouwd in hun laatste periode, vlak voor hun instorting. Vandaag de dag zien we op vele plekken op de wereld dat presidentiële gebouwen doorgaans bescheiden gebouwen zijn. Dit paleis heeft de reputatie van Turkije beschadigd. Pakweg 60% van de Turkse bevolking is van mening dat het paleis verkwisting is. Vanuit islamitisch optiek is dit ook niet veroorloofd en wordt het als ‘haram’ (verboden) beschouwd.
Erdogan beweerd dat u geïnfiltreerd bent in de Turkse overheid..
Een burger infiltreert niet in een instantie van diens eigen overheid. Dat heet deelname en van dienst zijn voor je eigen volk. Eenieder die de benodigde kwalificaties heeft kan regeringsfunctionaris worden. Komt deze onvrede en zelfs vijandigheid misschien doordat het ambtenaren betreft die niet blindelings trouw zijn aan hen? De huidige machthebbers beschouwen niet alleen de sympathisanten van Hizmet [red: benaming voor de Gülenbewging. Turks voor ‘dienstbaarheid’] als gevaarlijk. Eenieder met een afstandelijke houding tegenover hen dan wel zij die niets te maken willen hebben met de machthebbers worden tot dezelfde categorie gerekend. Dit wordt een heksenjacht genoemd.
“Het kan niet ontkent worden dat de kijk op de Gülenbeweging in de ogen van het volk schade is toegebracht.”
Hoeveel overgeplaatste ambtenaren zijn sympathisanten van de Gülenbeweging?
Ik ken nog geen 10% van de mensen die aan deze beweging gelieerd zijn. Met de tijd zal het duidelijk worden dat de meerderheid van de betreffende openbare aanklagers, politieofficieren en docenten in geen enkel verband een relatie met deze beweging hebben. Hoogstwaarschijnlijk worden genoemde daden gepleegd vanuit twee motieven. Allereerst worden zoveel mogelijk mensen gelabeld als van de Hizmetbeweging waardoor de suggestie gewekt wordt dat de beweging een grote bedreiging vormt. Aan de andere kant proberen ze af te komen van niet-AKP’ers, door hen bijvoorbeeld te ontslaan. Onlangs heeft een AKP’er met aanzien dit toegegeven.
Wat heeft u te zeggen over de beschuldigingen betreft corruptie?
Het juridisch proces is niet ver gekomen. Hierdoor kan niemand een werkelijk oordeel hierover geven. Indien er in een Westers land sprake zou zijn van dergelijke beschuldigingen, dan zou dat geresulteerd hebben in de val van de overheid. Ankara benoemde op haar beurt deze beschuldigingen als een internationale complot. Een reactie die typisch is wat autoritaire staten betreft.
“Wanneer dit niet het geval is zal Turkije de verliezer worden..”
Heeft de Gülenbeweging aan machtsverlies geleden?
Het kan niet ontkent worden dat de perceptie op de Gülenbeweging in de ogen van het volk schade is toegebracht. De reden hiervoor was aanhoudende propaganda die verspreid werd door aan de overheid gelieerde media. Er word angst opgewekt bij het volk zodat zij hun kinderen niet naar scholen sturen en niet doneren aan Hizmet gelieerde instanties en hulporganisaties. Al deze op leugens berustte laster en propaganda zullen vroeg of laat door de waarheid ingehaald worden. Wanneer de waarheid boven water komt, zal het effect van deze propaganda op het volk zich ditmaal tegen henzelf keren.
Zij willen alle scholen gelieerd aan de Gülenbeweging in Turkije sluiten…
Deze scholen hebben tot op heden verscheidene prijzen en onderscheidingen gekregen. Indien Turkije een rechtsstaat is, dan verwachten we geen negatieve gevolgen voor deze scholen. Wanneer dit niet het geval is zal Turkije de verliezer worden.
Meest recent zijn er in Midden Azië scholen gesloten gelieerd aan de Gülenbeweging. Is de lange arm van Ankara hier verantwoordelijk voor?
De Turkse regering kiest afhankelijk van het land/gebied haar argumenten om hun wil door te zetten. Zo worden er binnen de grenzen van de oude Sovjet-Unie aangegeven dat wij spionnen van Amerika zouden zijn, in Amerika geven zij aan dat wij radicale moslims zouden zijn en in islamitische gebieden wordt er aangegeven dat wij kinderen tot afvalligen zouden maken. Tegenstrijdige laster dus. Het is overduidelijk dat men een pragmatische weg bewandelt. Maar door deze pad te bewandelen gaat dit alleen maar ten koste van de vriendschappelijke bruggen van Turkije met deze landen en ook lopen de internationale betrekkingen mede hierdoor schade op. De Turkse paranoia wordt hierdoor geëxporteerd naar het buitenland.
Een van de voormalige Amerikaanse ambassadeurs beschreef u als op één na belangrijkste persoon van Turkije. Hoe ziet u uzelf?
Met alle respect, de mensen die mij van dichtbij of ver af kennen weten dat ik nimmer de ambitie heb gehad om gekend en/of herkend te worden. Evenmin heb ik op geen enkele manier, spiritueel of materieel, persoonlijk gewin getracht te behalen. Het grootste bewijs hiervoor is mijn 76-jarige leven. Als deze beweging enige lof verdient, dan moet deze toegeschreven worden aan de vele vrijwilligers van deze beweging.
“Elke nacht voor het slapen gaan sta ik stil bij de mogelijkheid dat ik niet meer wakker ga kunnen worden. Echter maak ik mij geen seconde zorgen over..”
Zal de Gülenbeweging ook in staat zijn om zonder jou door te gaan?
Zelfs mensen die voor nog geen 1% onze visie deelden, hebben hun steun aan Hizmet getoond. Dit komt omdat wij de gedeelde menselijke waarden overeenkomstig hebben. Mensen uit Afrika die ik niet heb gekend hebben hun financiële steun getoond aan Hizmet gelieerde scholen en ziekenhuizen. Dit waren rijke mensen waarvan wij niets verwachtten. Elke nacht voor het slapen gaan sta ik stil bij de mogelijkheid dat ik niet meer wakker ga kunnen worden. Echter maak ik mij geen seconde zorgen over de toekomst van de beweging.
Bent u van plan om ooit terug te keren naar Turkije?
Ik mis mijn land enorm. Ook ben ik een gevoelig persoon. Ik heb ook vrienden en familie In Turkije. Ik ben ook maar een mens. Kortgeleden heb ik mijn broertje verloren en heb zijn begrafenis niet kunnen meemaken. Daarvoor heb ik de begrafenis van een ander familielid gemist. 60 jaar van mijn leven heb ik doorgebracht in Turkije. Als een gevoelig persoon voel ik passie voor sommige ruimtes en bezittingen. Het dorpje Korucuk [waar Gülen geboren is], het graf van mijn wijlen vader, opa en oma; de vele herinneringen die ik heb overgehouden aan de vele jaren die ik heb doorgebracht in Bozyaka en Yamanlar en mijn boeken aldaar. Wanneer ik deze herinner, krijgen mijn tranen de vrij loop. Als ik terugkeer zouden sommige mensen met een hoge rang binnen de staat mijn terugkeer kunnen gebruiken voor hun eigen kwade bedoelingen.
Is er iets dat u opvrolijkt ondanks alle gebeurtenissen?
Ik ben nooit voor een lange periode vrolijk geweest. Na elke militaire coup ben ik achtervolgd in Turkije. Ondanks alle gebeurtenissen van toen zijn de huidige gebeurtenissen erger. Het positieve van deze gebeurtenissen is het feit dat het kaf van de koren wordt gescheiden. De wereld kan deze beweging nu beter plaatsen.
Fethullah Gülen verklaarde enkele dagen geleden dat hij een vergissing heeft begaan toen hij de Turkse regeringspartij AKP (Partij voor Rechtvaardigheid en Ontwikkeling) tijdens de referendumcampagne van 2010 steunde. Toch geloof ik niet dat het steunen van de grondwetswijziging an sich verkeerd was, maar het lijkt erop dat dit pakket maatregelen de weg heeft geëffend voor het semi-despotisme van de AKP.
Zoals ik herhaaldelijk heb onderstreept, heeft de AKP met de Ergenekon-processen haar eerste angst, die voor een militaire staatsgreep, geëlimineerd. En met het referendum van 2010 schakelde ze haar tweede grote angst uit – haar sluiting door het Hooggerechtshof. Sindsdien voelt de partij zich onbelemmerd om te doen en laten wat ze wil met de democratie en de rechtsstaat. Toch kon niemand dit in 2010 voorspellen omdat Erdoğan zijn ware bedoelingen altijd zeer zorgvuldig verborgen heeft gehouden.
Gülen treft dus geen blaam, maar uit nederigheid bekritiseert hij zichzelf. Toch denk ik dat hij, gezien zijn commitment ten aanzien van democratie, pluralisme en mensenrechten, een zelfde pakket maatregelen als destijds in 2010 zelfs nu zou steunen. Ik denk dat media en veel Hizmet-sympathisanten, onder wie ikzelf, hun grote vergissing met betrekking tot de AKP begingen tijdens de algemene verkiezingen van 2011. Toen steunden zij enthousiast en publiekelijk de AKP die daardoor 50 procent van de stemmen behaalde.
Achteraf is het makkelijk praten
Volgens mij is deze verkiezing, na de Ergenekon-processen en het referendum van 2010, de derde belangrijke factor die bijdroeg aan Erdoğans ‘roes’ en zijn transformatie in een halve despoot. Achteraf is het natuurlijk gemakkelijk praten, maar gezien de omstandigheden waarin de verkiezingen van 2011 plaatsvonden, bleef deze vergissing onopgemerkt. De centrumrechtse partijen hebben zichzelf in de voet geschoten door de kant van de generaals te kiezen tijdens de crisis die ontstond bij de presidentsverkiezingen van 2007 en ik kan me herinneren dat Gülen ontstemd was dat ze Erdoğan in de steek lieten zonder enige levensvatbare alternatieven.
Hij had zelfs voorzien dat Erdoğan op een kwade dag verwend zou raken en stout zou worden bij gebrek aan alternatieven. Bedenk wel dat er tijdens de verkiezingen in 2011 maar drie serieuze kandidaten bestonden: AKP, CHP (Republikeinse Volkspartij) en de MHP (Partij van de Nationalistische Beweging) en dat zowel de CHP als de MHP Ergenekon-verdachten naar voren hadden geschoven als parlementskandidaten. Het was dus niet meer dan logisch dat vrijwilligers en media van Hizmet vreesden voor een terugkeer naar het tijdperk van Ergenekon en staatsgrepen. Bovendien was de AKP de enige grote partij die in 2011 toetreding tot de Europese Unie, democratisering, meer grondrechten, pluralisme en mensenrechten omarmde. Zelfs toen verscheidene collega’s en ik de grote tekortkomingen van de AKP begonnen te zien en de partij begonnen te bekritiseren, wogen deze mankementen niet op tegen de grote verdiensten van de AKP. Tot 2012.
Desalniettemin hadden vrijwilligers en media van Hizmet terughoudender kunnen zijn in hun enthousiasme voor de AKP en in plaats van haar volledig te steunen hadden ze politieke partijen objectiever, evenwichtiger en neutraler tegemoet kunnen treden. Het was een vergissing de tekortkomingen van de AKP over het hoofd te zien – haar gebrekkige enthousiasme voor de EU en democratisering en de corruptiepraktijken waar de oppositie op wees. Had de AKP 45 procent van de stemmen gekregen in plaats van circa 50 procent, dan was de partij weliswaar nog steeds aan de macht gekomen, maar zou de partij niet zo vreselijk verwend zijn geweest.
Naïef geweest? Ja.
Het was een grove fout om Erdoğan niet terecht te wijzen toen hij regelmatig misbruik maakte van illegaal verkregen opnames over het privéleven van oppositieleider Deniz Baykal en verschillende MHP-kandidaten tijdens zijn verkiezingscampagnes. Het was een reusachtige en onvergeeflijke fout om de AKP-corruptie in de zaak Deniz Feneri niet aan de kaak te stellen. Ik schaam me ervoor dat ik zo naïef geloofde wat pro-Erdoğan-columnist Fehmi Koru destijds daarover schreef. Hij deed ons geloven dat dit een buitenlands complot was tegen de AKP, en ik schaam me er nog steeds diep voor.
We geloofden toen de ‘Witte Turken’ en pro-Ergenekon-media niet omdat ze in het verleden onnoemelijk veel verhalen verzonnen om de AKP, gelovige moslims en Hizmet zwart te maken. Mijn collega´s en ik waren zo druk bezig met democratisering en de Ergenekon-processen dat we maar weinig tijd besteedden aan wat de oppositie allemaal te zeggen had over de corruptie van de AKP, haar antidemocratische praktijken en fouten in de KCK- en Ergenekon-processen. Wij allen, inclusief Hizmet, krijgen daar nu de rekening voor gepresenteerd.
Het is mosterd na de maaltijd, maar ik heb er spijt van dat ik niet nieuwsgieriger was, evenwichtiger, meer uitgesproken, minder onpartijdig en minder naïef.
İhsan Yılmaz is schrijver, columnist en professor in Politieke en Sociale Wetenschappen aan de Fatih Universiteit in İstanbul.
Voormalig korpschef anti-terrorisme eenheid Hayati Başdağ protesteert tegen zijn arrestatie
In de nacht van 22 juli arresteerde de Turkse politie, tijdens invallen in woningen, meer dan honderd van hun eigen collega´s van verschillende rangen. De groep gearresteerden bestaat uit politieofficieren die betrokken waren bij de onderzoeken naar corruptie door de regerende AK partij van de Turkse premier Recep Tayyip Erdogan en de ´Salam Tawhied´ groep, een van origine Iraans netwerk dat in Turkije opereert.
In een persverklaring stelt Hadi Salihoglu, hoofdaanklager van Istanbul, dat de arrestatiebevelen moeten leiden tot ondervraging van 115 politieofficieren, die onder meer worden beticht van spionage en afluisteren. Enkele uren voor de nachtelijke invallen, zegt premier Erdogan tijdens een live middernachtelijk tv-interview dat “we samen moeten strijden tegen de ‘parallelstructuur’”, een term die door Erdogan in het leven is geroepen om volgers van de in de VS verblijvende Islamitische geestelijke en geleerde Fethullah Gülen binnen de bureaucratie mee aan te duiden.
Toen aan het licht kwam dat er onderzoek werd gedaan naar corruptie, beweerde premier Erdogan verontwaardigd dat er sprake was van een poging tot een staatsgreep door buitenlandse groeperingen (waarvan de naam buiten beschouwing is gelaten) die het succes van Turkije niet konden verdragen, en hun ‘pionnen’ binnen Turkije (de door Gülen geïnspireerde Hizmet beweging). Zij zouden voornemens zijn de regering omver te werpen en de groei van Turkije te saboteren. Waarop Erdogan “De tweede Onafhankelijkheidsoorlog van Turkije” verklaarde en verschillende wetten en regels liet passeren, en een aantal tegenmaatregelen nam, waaronder het blokkeren van berichten op Twitter en YouTube met uitgelekte informatie over het corruptieonderzoek; degradaties en herplaatsing van 40.000 politieofficieren, ambtenaren, aanklagers en rechters.
Wat gebeurde er?
Hieronder volgt een tijdslijn met de belangrijkste wettelijke maatregelen getroffen door de regering Erdogan die dienen als voorbereiding voor de huidige acties tegen de politie, en de consequenties van deze acties. Acties die naar verwachting ook zullen worden ingezet tegen aanklagers, rechters en journalisten:
15 februari 2014: Inwerkingtreding van een nieuwe wet waarmee de regering een grote vinger in de pap krijgt binnen de Hoogste Raad van Rechters en Aanklagers (HSYK), het uitvoerende en toezichthoudende orgaan dat beslist over alle zaken met betrekking tot benoemingen, toewijzingen, ontslag en disciplinaire straffen voor rechters en aanklagers in Turkije. Met het in werking treden van deze wet kan de regering Erdogan druk uitoefenen op rechters en aanklagers die zich bezighouden met onderzoek naar corruptie van de overheid en aanverwante zaken. Deze maatregel stuitte op veel weerstand binnen de EU omdat het ondermijnend werkt voor de verdeling van de macht binnen Turkije, en veroorzaakte een groot probleem in het toelatingsproces van Turkije in de EU.
28 juni: Inwerkingtreding van pakket wettelijke maatregelen waarmee een nieuw soort rechter in het leven wordt geroepen: een ‘super strafrechter’ met verreikende bevoegdheden. Eén enkele super strafrechter heeft de eenzijdige bevoegdheid om onderzoeken te beëindigen of op te starten, en om allerlei bevelen uit te geven, waaronder een bevel tot inhechtenisneming, huiszoekingsbevel, arrestatiebevel, het bevriezen van tegoeden etc. Voor de inwerkingtreding van deze maatregel konden deze beslissingen alleen worden gemaakt door het vrede- en strafgerecht bestaande uit een panel van rechters in plaats van slechts één allesbepalende rechter. De nieuwe wet maakt hoger beroep naar aanleiding van de uitspraken van deze nieuwe superrechters onmogelijk; elk beroep wordt doorgeschoven naar een andere superrechter.
28 juni: Reorganisatie van de Centrale Raad van Beroep, waarmee het rechtswezen ondergeschikt wordt gemaakt aan de regering door de inwerkingtreding van een andere maatregel binnen hetzelfde pakket wettelijke maatregelen zoals hierboven vermeld.
18 juli: De Eerste Kamer van de HSYK benoemt zes superrechters waaronder rechters Islam Çiçek en Hulusi Pur, de twee rechters die, in eerste instantie, een grootschalig onderzoek beginnen naar de politie slechts 4 dagen na hun benoeming.
20 juli: Premier Erdogan kondigt na zijn terugkeer uit Ordu aan dat de acties tegen de ‘parallelstructuur’ binnenkort zullen worden uitgevoerd door de nieuwe ‘superrechters’.
21 juli: Klokkenluider Fuat Avni (@fuatavni) tweet dat overheidsfunctionarissen op dat moment de pro-AK partij media op de hoogte brengen van de arrestaties, die binnen enkele uren zullen plaatsvinden. Dit om de consistentie in de mediaverhalen en hun eigen bescherming te waarborgen.
22 juli: Superrechters Islam Çiçek en Hulusi Pur starten, in eerste instantie, een grootschalig onderzoek naar de politie slechts 4 dagen na hun benoeming tot ‘super strafrechters’. Ismail Çiçek geeft opdracht tot arrestatie en ondervraging van meer dan 100 politieofficieren tijdens nachtelijke invallen. Met deze snelle actie maakt premier Erdogan zijn eerdere belofte dat deze nieuwe rechters de zogenaamde ‘parallelstructuur’ aan een nader onderzoek zullen onderwerpen, waar.
Islam Çiçek werd benoemd om één van de vorige rechters die toezicht hield op het onderzoek naar corruptie binnen de overheid te vervangen toen het bestaan van dit onderzoek op 17 december bekend werd gemaakt. Direct na zijn benoeming seponeerde rechter Ismail Çiçek prompt de zaak waarbij zakenmannen met nauwe banden met de overheid, zoons van de drie kabinetsleden en anderen binnen de kring van premier Erdogan betrokken waren. Hulusi Pur was de tweede rechter die na 17 december werd benoemd. Hij gaf opdracht tot vrijlating van de andere verdachten die in hechtenis waren genomen op verdenking van corruptie, omkoperij en witwasserij.
24 en 25 juli: Premier Erdogan, Vicepremier Arinc en Vicepremier Atalay verklaren naar de pers eenduidig dat de onderzoeken zich zullen uitbreiden naar andere ‘velden’.
23 juli: Vicepremier Arinc verklaart in een live interview dat indien de Hizmet beweging spijt betuigt en om vergeving van de regering vraagt, de zaak makkelijker kan worden opgelost. Deze woorden worden overal verspreid op de sociale media om de oprechte intenties van de acties te onderschrijven. Als premier Erdogan de volgende dag wordt geïnterviewd door de pers, weerlegt hij snel de uitspraak van zijn waarnemer waarin deze suggereert dat zij de macht hebben om een lopend onderzoek een halt toe te roepen.
23 juli: Familie van de gearresteerde officieren wacht buiten het Caglayan rechtbank in Istanbul. Er is te zien hoe ouders, echtgenoten en kinderen bij elkaar zitten en samen lezen en eten. Ze hebben een aantal posters bij zich waarop ze hun steun betuigen aan hun dierbaren die gevangen worden gehouden. Dit schouwspel wordt uitgezonden tijdens het avondnieuws en doet veelvuldig de ronde via sociale media.
24 juli: Ibrahim Okur, voorzitter van de 1e Kamer van de HSYK, het orgaan dat gaat over de benoeming van rechters en aanklagers, geeft in een televisie-interview voor CNN Turk toe dat ze geen omstreden figuren hadden moeten benoemen tot de ‘super strafrechters’ die nu het onderzoek naar de politie leiden. Okur laat zich ook uit over de herplaatsing, herbenoeming en degradatie van honderden aanklagers na de corruptieonderzoeken van 17 december. Hij zegt dat deze aanklagers onrechtmatig uit hun functie zijn gezet en dat dit ingaat tegen de principes van de HSYK.
25 juli: Meer dan 20 politieofficieren die werden vastgehouden voor ondervraging zijn zonder tenlastelegging vrijgelaten. Na hun vrijlating deden zij verslag van de verschrikkelijke omstandigheden tijdens hun arrestatie en hun gevangenschap. Ze werden onder meer onderworpen aan slaapdeprivatietechnieken zoals het verblijf in overvolle cellen, verblijf zonder matras om op te slapen, de onophoudelijke aanwezigheid van felle tl-verlichting, ook ’s nachts, voluit werkende centrale verwarmingen ondanks de hete zomer, en andere vormen van marteling zoals het gedwongen toekijken hoe anderen eten terwijl de gevangen gehouden officieren zelf vastten.
25 juli: na de uitzending van het avondnieuws en de verspreiding via de sociale media, voegen steeds meer mensen zich bij de familieleden van de gevangen gehouden officiers. Ze zitten, lezen, bidden en wachten samen bij de Caglayan rechtbank.
26 juli,. Om 01:30 uur is de maximale periode, inclusief verlenging, waarin een verdachte zonder aanklacht kan worden vastgehouden, verlopen. De 49 politieofficieren die sinds 22 juli worden vastgehouden beroepen zich met hun advocaten op hun recht vrijgelaten te worden. Op het moment dat ze de uitgang van poort C bereiken, worden ze omsingeld door de oproerpolitie zodat ze niet kunnen vertrekken. De politieofficieren en hun advocaten gaan vervolgens op de grond zitten wachten, met de politie in een cirkel om hen heen. Deze situatie leidt tot de iconische foto (klik hier) die via de sociale media de hele wereld rondgaat. De officieren worden opnieuw in hechtenis genomen en de periode waarin ze zonder aanklacht worden vastgehouden, wordt onrechtmatig verlengd.
27 juli: Volgens verschillende berichten, waarin premier Erdogan blijk geeft van zijn ergernis omtrent de media-aandacht die er voor de wachtende familieleden is, lijken er voorbereidingen te worden getroffen om de familieleden van de vastgehouden officieren die bij de Caglayan rechtbank, uiteen te drijven. De ouders, echtgenoten en kinderen van de vastgehouden officieren houden de wacht sinds 22 juli.
Als onderdeel van een politieoperatie tegen leden van de Hizmet beweging, werden tientallen politieofficieren in hechtenis genomen. (Foto: Today’s Zaman, Selahattin Sevi)
ISMAIL MESUT SEZGIN / LONDEN
In de ochtend van 17 december 2013 hebben Turkse aanklagers een aantal arrestaties verricht en invallen gedaan als onderdeel van een lopend corruptieonderzoek, waarbij een aantal mensen met nauwe banden met de regerende AK Partij van premier Recep Tayyip Erdogan mogelijk in diskrediet zouden worden gebracht (waaronder de zoons van drie kabinetsleden). Premier Erdogan noemt deze operatie een poging tot een staatsgreep tegen zijn regering, georganiseerd door een coalitie van vijanden binnen en buiten Turkije. Naar aanleiding hiervan roept hij op tot een tweede onafhankelijkheidsstrijd van Turkije tegen deze vijandelijke groeperingen. Erdogan beweert dat de ‘binnenlandse pion’ van dit complot bestaat uit de door Fethullah Gülen geïnspireerde Hizmet beweging die volgens hem in de regering is geïnfiltreerd. Zijn nummer één belofte voor de verkiezingscampagne: het voor eeuwig opdoeken van de Hizmet beweging. Klik hier voor meer achtergrondinformatie.
Waarom Erdogan Hizmet heeft verkozen tot zijn spookvijand
Om de meedogenloze maatregelen te rechtvaardigen waarmee hij een halt toeriep aan de corruptieonderzoeken van 17 en 25 december 2013, waarbij hij en zijn regering in diskrediet werden gebracht.
Om Hizmet de mond te snoeren, de beweging die niet alleen onafhankelijk van zijn regering opereerde maar ook de alerte Turkse Moslim wist te bereiken.
Erdogans stappenplan tegen de door Gülen geïnspireerde Hizmet beweging
Beteugelen en controleren van de media, wat overigens een doorlopend streven is en niet alleen hoog op de agenda van Erdogan staat. Het past echter perfect in dit rijtje daar het de mening van het publiek stevig verankert doordat het door de regering gecreëerde verhaal onveranderd wordt herhaald. Zie daar de reden van de blokkade op Twitter en YouTube; bij deze kanalen is er geen mogelijkheid tot beheersing, beïnvloeding en beteugeling;
Onderzoek naar de achtergrond van alle overheidspersoneel, bureaucraten, academici en journalisten, uitgevoerd door de Turkse Inlichtingendienst. We weten nu dat dit onderzoek voortvloeit uit de in 2004 gehouden bijeenkomst van de Turkse Nationale Veiligheidsraad waarbij Erdogan en de generaals besloten tot een landelijk stappenplan tegen de beweging, waarvan dit achtergrondonderzoek deel uitmaakt;
Ontmenselijking van Hizmet leden, om ervoor te zorgen dat het volk hun vervolging makkelijker accepteert;
Zuiveringsactie tegen degenen die na achtergrondonderzoek meer waarde blijken te hechten aan de constitutie en de wet dan aan onvoorwaardelijke trouw aan premier Erdogan. De vervanging van het hoofd van de politie van Istanbul door de voormalig burgemeester van Aksaray, wiens ervaring op politiegebied nihil is, is zo’n voorbeeld. De teller van het aantal mensen dat is gedegradeerd, herplaatst en uit hun functie is gezet staat momenteel op 20.000. De premier erkent dat het hier gaat om een ‘heksenjacht’ naar degenen die hij als verraders beschouwt;
Sabotage van Hizmet organisaties door bijvoorbeeld sluiting van universitaire voorbereidingsscholen, poging tot nationalisering van Bank Asya, uitoefenen van druk op zakelijke adverteerders in Zaman, intrekking van toestemming voor het bouwen van nieuwe scholen etc.;
Sabotage Hizmet ondersteunende bedrijven bijvoorbeeld door het intrekken van essentiële licenties zoals het geval was bij mijnbouwbedrijf Ipek Holding, en door druk uit te oefenen op business partners van bedrijven die gelinkt worden aan Hizmet;
Voorbereidend juridisch werk voor de criminalisering van Hizmet met behulp van maatregelen zoals hieronder vermeld.
Waarom Erdogan Hizmet wel moet overgaan tot vervolging
Om de verhalen te bekrachtigen die hij naar aanleiding van de Gezi park demonstraties de wereld in heeft geholpen, waarin hij beweert dat buitenlandse groeperingen samenwerken met binnenlandse verraders om het succes van Turkije te ondermijnen;
Om te ‘bewijzen’ dat de corruptieonderzoeken, waarin hij en zijn regering een grote rol spelen, in feite een poging tot een staatsgreep waren;
Om de meedogenloze maatregelen die hij heeft genomen tegen aanklagers en de politie, om een halt toe te roepen aan de corruptieonderzoeken, onder het voorwendsel dat zij verbonden waren met Hizmet, de binnenlandse aanstichter van de ‘mislukte staatsgreep’, te rechtvaardigen;
Om hem nog meer reden te geven om de scheiding der machten in Turkije te ondermijnen en hiermee zijn eigen toekomstige juridische onschendbaarheid te waarborgen;
Om zijn grote belofte na te komen de beweging te vervolgen en hiermee een waardige oppositionele en alternatieve partij van het toneel te laten verdwijnen.
Concrete stappen van Erdogan om Hizmet met succes te criminaliseren
Hieronder volgt een opsomming van de concrete stappen die de AKP regering na 17 december heeft genomen om er zeker van te zijn dat de Hizmet beweging met succes kon worden vervolgd en gecriminaliseerd. Niet alle stappen worden vermeld; alleen de meest relevante in bovengenoemd proces:
Veranderen van de HSYK door in februari een wet (1) te laten passeren waarmee de regering de macht heeft aanklagers en rechters te benoemen en beslist welke onderzoeken en rechtszaken zij krijgen toegewezen. Hiermee verschuift het evenwicht van de macht in de Hoogste Raad van Rechters en Aanklagers (HSYK);
Creëren van ‘super strafrechters’ met verreikende bevoegdheden door de inwerkingtreding van een pakket wettelijke maatregelen (2) medio juni. Eén enkele super strafrechter heeft de eenzijdige bevoegdheid om onderzoeken te beëindigen of op te starten, en om allerlei bevelen uit te geven, waaronder een bevel tot inhechtenisneming, huiszoekingsbevel, arrestatiebevel, het bevriezen van tegoeden etc. Vóór de inwerkingtreding van deze maatregel konden deze beslissingen alleen worden gemaakt door het vrede- en strafgerecht bestaande uit een panel van rechters in plaats van slechts één allesbepalende rechter. Deze nieuwe strafrechters worden benoemd door de geherstructureerde HSYK;
Reorganisatie van de Centrale Raad van Beroep, waarmee het rechtswezen ondergeschikt wordt gemaakt aan de regering door de inwerkingtreding van hetzelfde pakket wettelijke maatregelen als hierboven vermeld;
Opdracht van hoofdofficier van justitie Serdar Çoskun op 11 juni aan de politie van Ankara, afdeling georganiseerde misdaad, tot het uitvoeren van een geheim onderzoek naar de Hizmet beweging om inlichtingen in te winnen over Hizmet leden en de media groep, maatschappelijke organisaties, particuliere scholen, studentenhuizen, centra voor examenvoorbereiding, bedrijven, stichtingen en verenigingen die gelinkt worden aan de Hizmet beweging;
De uit 23 punten bestaande geschreven opdracht van Turgut Aslan, Hoofd van de afdeling terrorismebestrijding (TEM) (3) van 25 juni die naar politiebureaus in 30 provincies is gestuurd waarin dringend wordt verzocht mee te werken aan het lopende onderzoek naar Hizmet, uitgevoerd door de Opsporingsdienst Anticonstitutionele Misdaden, door hen te vragen of Hizmet beschikt over een gewapende afdeling; of Hizmet de macht heeft de regering omver te werpen of de Constitutie af te schaffen; of haar leden betrokken waren bij enkele van Turkije’s meest beruchte moorden, waaronder de moord op Hrant Dink in 2007, Katholiek priester Vader Santoro in 2006, een rechter die deel uitmaakte van de Raad van State in 2006, drie Christelijke missionarissen in Malatya in 2007 en de Turks Joodse zakenman Üzeyir Garih in 2001; voor welke individuen of buitenlandse groeperingen de leden van Hizmet werken, en hoe vaak prominente leden van Hizmet het land verlaten. TEMs geschreven opdracht bevat ook het verzoek aan de politie in 30 provincies om op zoek te gaan naar geheime getuigen die bereid zijn te getuigen tegen de beweging. Er wordt bij vermeld dat ook mensen die sinds 2003 stafrechtelijk zijn vervolgd en schuldig zijn bevonden toestemming krijgen om te getuigen.
In de hierboven vermelde stappen is uiteengezet welk voorbereidend werk de regering Erdogan heeft uitgevoerd om de Hizmet beweging in Turkije succesvol te vervolgen en criminaliseren. Met maatregelen die zijn genomen om de HSYK en de Centrale Raad van Beroep in bedwang te houden en de benoeming van ‘super strafrechters’ met verreikende bevoegdheden wil Erdogan ervoor zorgen dat de door de regering benoemde rechters en aanklagers de Hizmet beweging kunnen aanklagen en vervolgen, en om de uitspraak in beroep onaantastbaar te laten zijn. De opdrachten van hoofdofficier van justitie Serdar Coskun en het hoofd van TEM, Turgut Aslan tonen aan dat dit plan zijn doel vooralsnog niet mist.
Deze stappen maken deel uit van een groter plan tegen de Hizmet beweging, zoals onthuld in de parlementaire vraag gesteld door Idris Naim, voormalig minister van Binnenlandse Zaken en AKP parlementslid, aan de huidige Minister van Buitenlandse Zaken Efkan Ala, waarbij Mr Sahin stelt dat hem een stappenplan is overhandigd waarin uiteen wordt gezet hoe de regering de Hizmet beweging hard zal aanpakken en zal criminaliseren binnen haar rechtbanken. Mr Sahin verklaart dat het document is getekend en vraagt of het een origineel en onvervalst document is.
De parlementaire vraag van voormalig Minister van Binnenlandse Zaken aan de huidige Minister van Binnenlandse Zaken luidt: Heeft uw afdeling een stappenplan opgesteld met als doel de Hizmet beweging van het toneel te laten verdwijnen?
Idris Naim Sahin was een goede vriend en vertrouweling van premier Erdogan. Van juli 2011 tot januari 2013 was hij Minister van Binnenlandse Zaken en Kabinetslid; van november 2002 tot december 2013 partijvoorzitter van de AKP. Naar aanleiding van de gebeurtenissen op 17 december trekt hij zich uit protest terug met de woorden: “De regering wordt geleid door een kleine oligarchie van elites, op zo’n manier dat grote delen van het stemdistrict en het Turkse volk worden buitengesloten.”
Opvallende punten uit de parlementsvraag van Idris Naim Sahin:
Het is bekend dat de regering gebruik maakt van staatsmiddelen om de confrontatie aan te gaan met degenen die begaan of verbonden zijn met de Hizmet beweging. Hizmet staat bekend om haar inzet met betrekking tot het hooghouden van het geloof en de wetenschappelijke en culturele waarden van ons land, en het promoten van deze kwaliteiten in de rest van de wereld. Dit alles kan slechts bijdragen aan het aanzien van Turkije. Klopt het dat er een stappenplan tegen de Hizmet beweging is opgesteld en tot uitvoer wordt gebracht?
Klopt het dat het eerste artikel van dit vermeende stappenplan gaat over een plan om leden van de Hizmet beweging, en degenen die de constitutionele orde van het land trachten te vernietigen, op te sporen en het nodige bewijs tegen hen in het geheim te verzamelen?
Geeft het Stappenplan overheden opdracht om te onderzoeken of de Hizmet beweging beschikt over strijdkrachten en over voldoende macht om de regering over te nemen?
Geeft het Stappenplan opdracht om onderzoek te doen naar de mogelijke rol van de Hizmet beweging in beruchte misdrijven, waaronder de moord op St. Santoro, moord op Hrant Dink, de Zirve uitgeverijmoorden, en de moorden op Necip Hablemitoğlu en Üzeyir Garih?
Vraagt het Stappenplan mensen die de afgelopen 10 jaar het slachtoffer zijn geweest van misdaadonderzoek te getuigen tegen de Hizmet beweging en eist het dat voormalig Hizmet leden worden aangespoord te getuigen tegen de beweging om vervolgens via de staat getuigenbescherming te genieten?
![dumanli24[1]](https://i2.wp.com/fethullahgulen.nl/wp-content/uploads/2014/12/dumanli241.jpg?ssl=1)
