In één van de meest bekende nieuwsbladeren van Duitsland, de Süddeutsche Zeitung (SZ), verscheen 13 december 2014 een interview met de islamitische geleerde Fethullah Gülen. Het gerenommeerd nieuwsblad die dagelijks een half miljoen lezers heeft, is een toonaangevend blad in Duitsland.
Christiane Schlötzer, die 7 jaar Turkije-correspondent is geweest voor de SZ, heeft middels dit interview Fethullah Gülen zijn mening gevraagd over de recente antidemocratische ontwikkelingen in Turkije, het corruptieonderzoek welke Erdogan als een ‘poging tot staatsgreep’ en ‘terrorisme’ beschouwt, Erdogan zijn 1000-kamers tellende paleis, ‘de lange arm van Ankara’ en nog meer onderwerpen.
Enkele fragmenten uit het interview met de islamitische geleerde Fethullah Gülen:
Christiane Schlötzer: Voorheen steunde u het partij van Erdogan. Wat is er nu veranderd?
Fethullah Gülen: Bij de oprichting gaf de AKP aan zich hard te zullen maken voor democratie, mensenrechten, lidmaatschap van de Europese Unie, corruptiebestrijding, tegengaan van discriminatie en economische vooruitgang. In hun eerste jaren deed de AKP daadwerkelijk pogingen om die standpunten in praktijk te brengen en door deze inspanningen zijn zij ook gesteund door sympathisanten van de Gülenbeweging. Echter werden er na de verkiezingen van 2011, toen de AKP voor de derde keer aan macht kwam, stappen ondernomen die in strijd waren met het democratisch beleid waar ze zich eerder voor hadden ingezet.
“Wat valt er anders te zeggen dan: ‘Al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt hem wel.'”
De onderdrukking van de media, bovenmatige zeggenschap van de Turkse Veiligheid en Inlichtingendienst, in praktijk brengen van de methodes die in het verleden werden gebruikt door de Stasi in Oost-Duitsland, het niet in acht nemen van rechterlijke uitspraken, de manier van aanpak tegenover demonstranten die hun ongenoegen uitten binnen een democratisch kader en hiernaast vertoonde de AKP nog vele andere handelingen die een democratische ineenstorting genoemd kan worden. Nu word ik als vijand beschouwd door de Turkse overheid. Door deze lijn te volgen kunnen de corruptieschandalen gedekt worden en een autoritaire staat opgericht worden. Wat valt er anders te zeggen dan “Al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt hem wel.
U bent samen met Erdogan medeverantwoordelijk geweest voor de vermindering van de politieke invloeden van het leger. Zijn deze inspanningen nu verleden tijd?
In het verleden hebben legerofficieren vier keer een staatsgreep gepleegd waarna gekozen regeringen omver zijn geworpen. Als gevolg hiervan werden er tienduizenden mensen ondervraagd, gevangen genomen en velen van hen zelfs gemarteld. Gedurende de kandidaatschap van Turkije voor EU-lidmaatschap hebben er onvoorstelbare gebeurtenissen plaatsgevonden. In het jaar 2010 heeft er een referendum plaatsgevonden om een grondwettelijke regeling te treffen om militairen, die in het verleden een actieve rol hebben gehad bij verschillende staatsgrepen, te laten berechten door de civiele rechter. Dit referendum werd door 58% van de Turkse bevolking gesteund. Nadat de militaire alleenheerschappij tot een eind kwam heeft de AKP de uitvoerende macht een buitengewone machtspositie verleend. Hierdoor werd de toezichthoudende orgaan ineffectief. Vervolgens werd de onafhankelijkheid van de rechterlijke macht gemanipuleerd. Het resultaat: de alleenheerschappij van een politieke partij. Onze hedendaagse houding tegenover de alleenheerschappij van een politieke partij is hetzelfde als onze houding tegenover de militaire alleenheerschappij in het verleden. Vanwege deze houding worden we nu bestempeld als staatsvijanden.
“Vanwege deze houding worden we nu bestempeld als staatsvijanden.”
Waar gaat Turkije heen?
De huidige toestand van de Turkse Republiek geeft in plaats van een democratische, seculiere en sociaal rechterlijke staat eerder de indruk weer een eenpartijstelsel te zijn of zelfs alsof er sprake is van alleenheerschappij. De scheiding der machten, diegene in de bovenste laag van de rechterlijke macht die zich verzetten buitenwege gelaten, lijkt te zijn geseponeerd. Turkije zorgt vanwege haar huidige reputatie voor polarisatie binnen haar eigen gelederen. En buiten Turkije om verliest zij langzamerhand haar reputatie en dreigt alleen te geraken. Ik betreur de positie waarin mijn land zich verkeert.
Erdogan zegt dat hij een gelovige generatie wil scholen/opleiden? Heeft u niet dezelfde ambitie?
De overheid kan geen taak hebben om een gelovige generatie te scholen, omdat men in dit geval andersdenkende individuen een bepaalde visie oplegt. Vrijheid van godsdienst is een van de fundamentele rechten van de mens. Het is de taak van de overheid om haar burgers, ongeacht hun geloof, de ruimte te bieden hun geloof te belijden en deze te kunnen doceren. De verwachtingen aan het adres van Erdogan waren, gedurende zijn 12 jaar durende leiderschap van de uitvoerende macht, om voor religieuze minderheden deze fundamentele rechten mogelijk te maken. De vraag in hoeverre dit is verwezenlijkt staat ter discussie. Een gelovig persoon zou geen concessies moeten doen op het gebied van recht en rechtvaardigheid. Wat dit betreft hoop ik wel op een gelovige generatie. Echter is het een ander verhaal wanneer er een generatie bedoeld wordt die in onwetendheid verkeert over haar eigen geloof, de samenleving polariseert en zelfs haat zaaien tot een dagelijks ritueel heeft gemaakt. Dan is mijn antwoord daarop heel duidelijk: absoluut niet.
“Een burger infiltreert niet in een instantie van diens eigen overheid. Dat heet deelname en van dienst zijn voor je eigen volk.”
Het nieuwe paleis van Erdogan. (Bron: Express.be)
Wat is uw mening over het nieuwe paleis van Erdogan?
Ieder land heeft ter vertegenwoordiging gebouwen nodig. Echter zou in plaats van een paleis met 1000 kamers te bouwen ervoor gekozen kunnen worden om al bestaande gebouwen uit te breiden. De rechter probeerde de bouw tegen te gaan maar de premier heeft dat weten te omzeilen. Dergelijke gedragingen zullen het vertrouwen en waardering van de burger schaden tegenover de rechtsstaat. De meest spectaculaire paleizen van de Ottomanen zijn gebouwd in hun laatste periode, vlak voor hun instorting. Vandaag de dag zien we op vele plekken op de wereld dat presidentiële gebouwen doorgaans bescheiden gebouwen zijn. Dit paleis heeft de reputatie van Turkije beschadigd. Pakweg 60% van de Turkse bevolking is van mening dat het paleis verkwisting is. Vanuit islamitisch optiek is dit ook niet veroorloofd en wordt het als ‘haram’ (verboden) beschouwd.
Erdogan beweerd dat u geïnfiltreerd bent in de Turkse overheid..
Een burger infiltreert niet in een instantie van diens eigen overheid. Dat heet deelname en van dienst zijn voor je eigen volk. Eenieder die de benodigde kwalificaties heeft kan regeringsfunctionaris worden. Komt deze onvrede en zelfs vijandigheid misschien doordat het ambtenaren betreft die niet blindelings trouw zijn aan hen? De huidige machthebbers beschouwen niet alleen de sympathisanten van Hizmet [red: benaming voor de Gülenbewging. Turks voor ‘dienstbaarheid’] als gevaarlijk. Eenieder met een afstandelijke houding tegenover hen dan wel zij die niets te maken willen hebben met de machthebbers worden tot dezelfde categorie gerekend. Dit wordt een heksenjacht genoemd.
“Het kan niet ontkent worden dat de kijk op de Gülenbeweging in de ogen van het volk schade is toegebracht.”
Hoeveel overgeplaatste ambtenaren zijn sympathisanten van de Gülenbeweging?
Ik ken nog geen 10% van de mensen die aan deze beweging gelieerd zijn. Met de tijd zal het duidelijk worden dat de meerderheid van de betreffende openbare aanklagers, politieofficieren en docenten in geen enkel verband een relatie met deze beweging hebben. Hoogstwaarschijnlijk worden genoemde daden gepleegd vanuit twee motieven. Allereerst worden zoveel mogelijk mensen gelabeld als van de Hizmetbeweging waardoor de suggestie gewekt wordt dat de beweging een grote bedreiging vormt. Aan de andere kant proberen ze af te komen van niet-AKP’ers, door hen bijvoorbeeld te ontslaan. Onlangs heeft een AKP’er met aanzien dit toegegeven.
Wat heeft u te zeggen over de beschuldigingen betreft corruptie?
Het juridisch proces is niet ver gekomen. Hierdoor kan niemand een werkelijk oordeel hierover geven. Indien er in een Westers land sprake zou zijn van dergelijke beschuldigingen, dan zou dat geresulteerd hebben in de val van de overheid. Ankara benoemde op haar beurt deze beschuldigingen als een internationale complot. Een reactie die typisch is wat autoritaire staten betreft.
“Wanneer dit niet het geval is zal Turkije de verliezer worden..”
Heeft de Gülenbeweging aan machtsverlies geleden?
Het kan niet ontkent worden dat de perceptie op de Gülenbeweging in de ogen van het volk schade is toegebracht. De reden hiervoor was aanhoudende propaganda die verspreid werd door aan de overheid gelieerde media. Er word angst opgewekt bij het volk zodat zij hun kinderen niet naar scholen sturen en niet doneren aan Hizmet gelieerde instanties en hulporganisaties. Al deze op leugens berustte laster en propaganda zullen vroeg of laat door de waarheid ingehaald worden. Wanneer de waarheid boven water komt, zal het effect van deze propaganda op het volk zich ditmaal tegen henzelf keren.
Zij willen alle scholen gelieerd aan de Gülenbeweging in Turkije sluiten…
Deze scholen hebben tot op heden verscheidene prijzen en onderscheidingen gekregen. Indien Turkije een rechtsstaat is, dan verwachten we geen negatieve gevolgen voor deze scholen. Wanneer dit niet het geval is zal Turkije de verliezer worden.
Meest recent zijn er in Midden Azië scholen gesloten gelieerd aan de Gülenbeweging. Is de lange arm van Ankara hier verantwoordelijk voor?
De Turkse regering kiest afhankelijk van het land/gebied haar argumenten om hun wil door te zetten. Zo worden er binnen de grenzen van de oude Sovjet-Unie aangegeven dat wij spionnen van Amerika zouden zijn, in Amerika geven zij aan dat wij radicale moslims zouden zijn en in islamitische gebieden wordt er aangegeven dat wij kinderen tot afvalligen zouden maken. Tegenstrijdige laster dus. Het is overduidelijk dat men een pragmatische weg bewandelt. Maar door deze pad te bewandelen gaat dit alleen maar ten koste van de vriendschappelijke bruggen van Turkije met deze landen en ook lopen de internationale betrekkingen mede hierdoor schade op. De Turkse paranoia wordt hierdoor geëxporteerd naar het buitenland.
Een van de voormalige Amerikaanse ambassadeurs beschreef u als op één na belangrijkste persoon van Turkije. Hoe ziet u uzelf?
Met alle respect, de mensen die mij van dichtbij of ver af kennen weten dat ik nimmer de ambitie heb gehad om gekend en/of herkend te worden. Evenmin heb ik op geen enkele manier, spiritueel of materieel, persoonlijk gewin getracht te behalen. Het grootste bewijs hiervoor is mijn 76-jarige leven. Als deze beweging enige lof verdient, dan moet deze toegeschreven worden aan de vele vrijwilligers van deze beweging.
“Elke nacht voor het slapen gaan sta ik stil bij de mogelijkheid dat ik niet meer wakker ga kunnen worden. Echter maak ik mij geen seconde zorgen over..”
Zal de Gülenbeweging ook in staat zijn om zonder jou door te gaan?
Zelfs mensen die voor nog geen 1% onze visie deelden, hebben hun steun aan Hizmet getoond. Dit komt omdat wij de gedeelde menselijke waarden overeenkomstig hebben. Mensen uit Afrika die ik niet heb gekend hebben hun financiële steun getoond aan Hizmet gelieerde scholen en ziekenhuizen. Dit waren rijke mensen waarvan wij niets verwachtten. Elke nacht voor het slapen gaan sta ik stil bij de mogelijkheid dat ik niet meer wakker ga kunnen worden. Echter maak ik mij geen seconde zorgen over de toekomst van de beweging.
Bent u van plan om ooit terug te keren naar Turkije?
Ik mis mijn land enorm. Ook ben ik een gevoelig persoon. Ik heb ook vrienden en familie In Turkije. Ik ben ook maar een mens. Kortgeleden heb ik mijn broertje verloren en heb zijn begrafenis niet kunnen meemaken. Daarvoor heb ik de begrafenis van een ander familielid gemist. 60 jaar van mijn leven heb ik doorgebracht in Turkije. Als een gevoelig persoon voel ik passie voor sommige ruimtes en bezittingen. Het dorpje Korucuk [waar Gülen geboren is], het graf van mijn wijlen vader, opa en oma; de vele herinneringen die ik heb overgehouden aan de vele jaren die ik heb doorgebracht in Bozyaka en Yamanlar en mijn boeken aldaar. Wanneer ik deze herinner, krijgen mijn tranen de vrij loop. Als ik terugkeer zouden sommige mensen met een hoge rang binnen de staat mijn terugkeer kunnen gebruiken voor hun eigen kwade bedoelingen.
Is er iets dat u opvrolijkt ondanks alle gebeurtenissen?
Ik ben nooit voor een lange periode vrolijk geweest. Na elke militaire coup ben ik achtervolgd in Turkije. Ondanks alle gebeurtenissen van toen zijn de huidige gebeurtenissen erger. Het positieve van deze gebeurtenissen is het feit dat het kaf van de koren wordt gescheiden. De wereld kan deze beweging nu beter plaatsen.
Fethullah Gulen heeft op 12 mei 2014 een uitspraak gedaan over de ontvoerde Nigeriaanse meisjes.
Hierin zegt hij onder andere:
“De zinloze ontvoeringen van honderden schoolmeisjes in Nigeria zijn betreurenswaardig en hartverscheurend. Ik veroordeel deze acties ondubbelzinnig en roep de daders van deze misdrijven op de schoolmeisjes onmiddellijk vrij te laten.”
Ook zegt hij:
“Onderwijs is een fundamenteel recht van de mens, die binnen de Islam is bewaakt voor mannen en vrouwen. Elke interpretaties tegen deze recht in zijn misleidend en hebben de neiging om ofwel individueel of politieke belangen te dienen.
In feite, in de jaren tijdens en na de profeet Mohammed’s leven (vzmh), speelden vrouwen een belangrijke rol in de samenleving, die bijdragen hadden als juristen, leraren en ondernemers”.
Klik hier voor zijn hele verklaring getiteld ‘Fethullah Gulen Statement on Nigeria Abductions’ (Engels).
“Wij zijn wezens die niet alleen bestaan uit lichaam of geest of gevoelens of geestkracht; we zijn eerder een harmonieus samenspel van al deze elementen. Elk van ons is een lichaam dat spartelt in een net van behoeften; ook een geest die subtielere en meer vitale behoeften heeft dan het lichaam en die gedreven wordt door angsten uit het verleden en angst voor de toekomst… Bovendien is elk persoon een wezen met gevoelens die niet door het verstand bevredigd kunnen worden, een wezen met geestkracht waardoor wij onze wezenlijke menselijke identiteit verkrijgen. Elk individu bestaat uit al deze dingen. Als mannen of vrouwen, om wie het hele systeem en alle moeite draait, beschouwd en gewaardeerd worden als wezens met al deze aspecten en al onze behoeften worden bevredigd, dan zullen we het ware geluk bereiken. Wat dit betreft is echte menselijke vooruitgang of ontwikkeling, dat met ons wezenlijke zijn is verbonden, alleen mogelijk door onderwijs.” (Gülen, Essays, Perspectives, Opinions, 80)
Beste van westen, beste van oosten bij elkaar brengen
Een deel van Gülens visie voor de toekomst bestaat eruit om het beste van de westerse cultuur, die wetenschappelijk en technologisch van aard is, te combineren met het beste van de oosterse cultuur, die spiritueel en moreel is, om zo een vollediger ontwikkelde en holistische menselijke cultuur te creëren, die de hele werkelijkheid in een nieuw tijdperk zal leiden. (Gülen, Pearls of Wisdom, 231-2)
De belangrijkste taak in iemands leven is om onderwezen te worden, daarmee bereik je perfectie
“De belangrijkste plicht en het doel van het menselijke leven is om kennis te zoeken. De moeite die dat kost, bekend als onderwijs, is een vervolmakend proces waardoor we in de spirituele, intellectuele en fysieke dimensies van ons bestaan, de graad verdienen die ons is toegewezen door het perfecte model van de schepping… Onze belangrijkste plicht in het leven is om perfecte en zuiverheid te bereiken in ons denken, waarnemen en geloven. Door te voldoen aan onze plicht de Schepper, Voeder en Bewaarder te dienen en door het mysterie van de schepping te doorgronden met behulp van onze potentie en vaardigheden, proberen we de graad van ware menselijkheid te bereiken en worden we een gezegend eeuwig leven in een andere, verheven wereld waard.” (Gülen, Toward a Global Civilization of Love and Tolerance, 202)
Volledig mens word je d.m.v. onderwijs
“Aangezien ‘echt’ leven alleen mogelijk is door kennis, worden zij die het leren en het onderwijzen hebben verwaarloosd beschouwd als ‘dood’, zelfs al zijn ze biologisch in leven. We zijn geschapen om te leren en wat we geleerd hebben aan anderen over te brengen.” (Gülen, Toward a Global Civilization of Love and Tolerance, 217)
Onderwijs niet alleen op school, maar ook families, gemeenschappen en media erbij betrekken
“Mensen die aan de toekomst denken, mogen niet onverschillig staan tegenover de manier waarop hun kinderen worden opgevoed. De familie, de school, de omgeving en de massamedia moeten allemaal samenwerken om het gewenste resultaat te bereiken… De massamedia in het bijzonder zou aan het onderwijs aan jongeren moeten bijdragen door het onderwijsbeleid dat door de gemeenschap wordt vastgesteld te volgen. De school moet zo perfect mogelijk zijn wat betreft het lesprogramma, de wetenschappelijke en morele richtlijnen van de leraren en het fysieke gebouw. Een familie moet de nodige warmte en atmosfeer bieden waarin kinderen kunnen opgroeien.” (Gülen, Toward a Global Civilization of Love and Tolerance, 206-7)
Kortom, onze drie grootste vijanden zijn onwetendheid, armoede en verdeeldheid. Onderwijs, ondernemerschap, en dialoog kunnen hiertegen strijden.
Er zijn al veel dingen gezegd en geschreven over onderwijs. We zullen dit onderwerp benaderen vanuit drie samenhangende invalshoeken: menselijk-psychologisch, nationaal-maatschappelijk en universeel.
We hebben eeuwenlang geleefd onder de serieuze invloed van het hedendaagse Westerse denken dat ongetwijfeld veel superieure aspecten kent. Het kent echter ook enkele gebreken die voornamelijk stammen uit de historische periode die het heeft doorlopen en uit de unieke omstandigheden die het heeft geschapen. In de Middeleeuwen, toen Europa onder een theocratische orde leefde, geregeerd door de kerk of door de kerk-aangewezen monarchieën, kwam het in contact met de islamitische wereld, met name door Andalusië en de kruistochten. Naast andere factoren opende dit de deur voor de renaissance en de hervormingsbewegingen. Samen met andere factoren zoals een tekort aan land, armoede, de drang om in groeiende behoeften te voorzien, en sommige eilanden zoals Engeland die van nature geneigd zijn tot zeetransport, leidde het tevens tot overzeese geografische ontdekkingen.
De primaire drang in al deze ontwikkelingen was het bevredigen van materiële behoeften. Toen de bijgaande wetenschappelijke studies zich in strijd met de kerk en middeleeuwse christelijke scholastiek ontwikkelden, werden de Europeanen geconfronteerd met een conflict tussen religie en wetenschap. Dit was er de oorzaak van dat religie zich afsplitste van de wetenschap en dat veel mensen braken met religie. Deze ontwikkeling leidde uiteindelijk tot materialisme en communisme. In de sociale geografie werd humaniteit geconfronteerd met de meest opvallende elementen uit de Westerse geschiedenis: wereldwijde exploitatie, een oneindig conflict gebaseerd op belangen, twee wereldoorlogen en de verdeling van de wereld in machtsblokken.
Het Westen heeft de wereld enkele eeuwen onder economische en militaire controle gehouden. In de afgelopen eeuwen heeft het conflict tussen religie en wetenschap vele intellectuele kringen beziggehouden. Bewegingen omtrent de Verlichting begonnen in de achttiende eeuw en beschouwden mensen slechts als hun geest. De daaropvolgende bewegingen, positivisme en materialisme, beschouwden de mens slechts als materiële of lichamelijke entiteiten. Het resultaat daarvan was dat spirituele crises elkaar opvolgden, de één na de ander. Het is niet overdreven om te zeggen dat deze crises en de afwezigheid van spirituele bevrediging de grootste factoren waren achter het belangenconflict dat de laatste twee eeuwen omhulde en dat zijn hoogtepunt bereikte in de twee wereldoorlogen.
Als bezitters van een geloofssysteem met een andere geschiedenis en essentie, hebben we enkele fundamentele zaken aan het Westen te geven, met wie we diepe economische, maatschappelijke en zelfs militaire relaties hebben, en aan de mensheid in zijn geheel. Bovenaan de lijst staan ons inzicht in en onze visie op de mensheid. In feite is deze visie niet exclusief voor ons of subjectief; het is eerder een objectieve visie die naar voren brengt wat mannen en vrouwen werkelijk zijn.
Een mens is een schepsel dat is samengesteld uit niet alleen een lichaam of verstand of gevoel of geest; hij of zij is eerder een harmonieuze compositie van al deze elementen. Een mens is een lichaam dat kronkelt in een net van behoeften. Hij of zij is ook een geest die meer subtiele en essentiële behoeften heeft dan het lichaam en die wordt gedreven door angsten betreffende het verleden en de toekomst en om antwoorden te vinden op vragen als: “Wat ben ik? Wat is deze wereld? Wat willen het leven en de dood van mij? Wie heeft me deze wereld ingestuurd en met welk doel? Waar ga ik heen en wat is het doel van het leven? Wie is mijn gids op deze wereldse reis?”
Bovendien is ieder mens een schepsel dat bestaat uit gevoelens die niet kunnen worden vervuld door de geest en een schepsel dat bestaat uit de geest waardoor hij of zij de essentiële menselijke identiteit verkrijgt. Een individu bestaat uit al deze dingen. Als er met een man of een vrouw, waar alle systemen en verrichtingen om draaien, rekening wordt gehouden en als hij of zij wordt beoordeeld als een schepsel dat uit al deze aspecten bestaat en als aan al zijn of haar behoeftes is voldaan, zal hij of zij het ware geluk kunnen bereiken. Op dit moment is de ware menselijke vooruitgang en ontplooiing met betrekking tot ons essentiële zijn, alleen mogelijk door educatie.
Om het belang van educatie te bevatten, hoef je alleen maar te kijken naar een verschil tussen dieren en ons. Aan het begin van de reis door de wereld van geesten, die zich uitstrekt tot in de eeuwigheid, in het aardse stadium, zijn we zwak, behoeftig en in de ellendige positie dat we bij alles op anderen moeten wachten. Dieren daarentegen, komen deze wereld in, of worden deze wereld ingezonden, alsof ze perfectie hebben bereikt in een andere wereld. Binnen 2 uur of 2 dagen of 2 maanden na hun geboorte leren ze alles wat ze moeten weten, hun relatie met het universum en de wetten van het leven en ze beschikken over beheersing. Aan de andere kant is het zo dat het verwerven van de kracht om te leven en het vermogen om te werken ons 20 jaar kost, terwijl dit door een mus of een bij in 20 dagen wordt verkregen. Meer correct is, dat het hen wordt ingegeven.
Aan de andere kant moeten we alles leren als we deze wereld binnenkomen, omdat we onwetend zijn van de regels des levens. In feite kunnen we, in 20 jaar tijd of zelfs gedurende ons hele leven, nog altijd niet de volledige aard en zin van de regels en voorwaarden van het leven leren, of van onze relatie tot het universum. We worden naar hier gezonden in een zeer zwakke en hulpeloze vorm. We kunnen bijvoorbeeld pas na 1 of 2 jaar op onze voeten staan. Bovendien kost het ons bijna ons hele leven om te leren wat echt in ons belang is en wat niet. Alleen met de hulp van het maatschappelijke leven kunnen we ons richten op onze belangen en gevaar vermijden.
Dit betekent dat het onze essentiële taak is, als creatie met een zuivere aard die naar dit uitzonderlijke pension is gekomen, om stabiliteit en helderheid in gedachten, verbeelding en geloof te bereiken, zodat we een “tweede natuur” en een kwalificatie kunnen verwerven om ons leven in “de volgende, veel meer verheven werelden” kunnen voorzetten. Bovendien hebben we, door onze taken als dienaren uit te voeren, de plicht om ons hart en ziel te laten functioneren en om al onze aangeboren vermogens te activeren. Door onze innerlijke en uiterlijke werelden, waar ontelbare mysteries en puzzels resideren, te omarmen, moeten we het geheim van het bestaan doorgronden en dus opklimmen naar de positie van ware humaniteit.
Ten tweede heeft het conflict tussen religie en wetenschap en het daaruit ontstane product, materialisme, de natuur, net als de mensheid, gezien als een accumulatie van materiaal dat alleen is geschapen om onze lichamelijke behoeften te vervullen. Als resultaat hiervan ondergaan we nu wereldwijde milieurampen.
Overweeg het volgende: Een boek is de materiële manifestatie van het “spirituele” bestaan in de gedachten van de schrijver door het gebruik van woorden. Er is geen strijd tussen deze twee manieren om dezelfde waarheid en inhoud te uiten in twee verschillende “werelden”. Op dezelfde manier heeft een gebouw een spiritueel bestaan in de geest van de architect, “lot of predeterminatie” in de vorm van een plan, en een bouwwerk in de vorm van materiële existentie. Er bestaat geen conflict tussen de manieren waarop dezelfde betekenis, inhoud en waarheid van deze drie verschillende werelden worden geuit. Zoeken naar conflicten is niets meer dan verspilde moeite.
Er kan evenzo geen conflict zijn tussen de Koran, het goddelijke Schrift, (afkomstig van Gods kenmerk het spreken), het universum (afkomstig van Zijn kenmerken van kracht en wilskracht) en de wetenschappen die dat onderzoeken. Het universum is een machtige Koran, voortgekomen uit Gods kenmerken van kracht en wilskracht. Met andere woorden, het is, als we deze omschrijving mogen gebruiken, een grote, gecreëerde Koran. In ruil daarvoor, het is tenslotte een expressie van wetten van het universum in een andere vorm, is de Koran een universum dat is gecodificeerd en opgetekend. In de ware zin van het woord verzet religie zich niet tegen de wetenschap en wetenschappelijk werk en religie beperkt beide ook niet.
Er wordt tegenwoordig beweerd dat religie tweedracht zaait en de weg opent naar het vermoorden van anderen. Niemand kan echter ontkennen dat het niet de religie, en zeker niet de islam, is die heeft geleid tot de genadeloze exploitatie van de laatste paar eeuwen, en in het bijzonder de oorlogen en revoluties van de twintigste eeuw die honderden miljoenen mensen hebben gedood en zelfs nog meer daklozen, weduwen, wezen en gewonden hebben achtergelaten. Wetenschappelijk materialisme, een visie op het leven en de wereld die zich heeft afgescheiden van religie, en een botsing van belangen hebben geleid tot deze exploitatie.
Het dienen van de mensheid door middel van educatie.
Onderwijs is altijd al de meest belangrijke weg geweest naar het dienen van ons land. Nu we leven in een mondiaal dorp is het de beste manier om de mensheid te dienen en om de dialoog met andere beschavingen in te stellen.
Het volgende hangt hiermee samen. Er is een gezegde onder de mensen: “Een buur heeft de as van zijn of haar buren nodig.” Als je geen as hebt dat anderen nodig hebben, zal niemand enige waarde aan je hechten. Zoals hierboven aangegeven, hebben we meer aan de mensheid te geven dan van de mensheid te nemen. Vandaag de dag hebben vrijwilligersorganisaties en niet-gouvernementele organisaties bedrijven en stichtingen opgericht die anderen vol enthousiasme dienen. De massale acceptatie van de educatieve instellingen die over de hele wereld zijn verspreid, en die ondanks de grote financiële tegenslagen die ze hebben gehad, en ondanks het concurreren met en het vaak overtreffen van hun Westerse collega’s in een korte periode, zou het bewijs moeten zijn dat hetgeen we hebben beweerd, niet kan worden ontkend.
Kortom, onze drie grootste vijanden zijn onwetendheid, armoede en verdeeldheid. Onderwijs, ondernemerschap, en dialoog kunnen hiertegen strijden. Als onwetendheid het meest serieuze probleem is, moeten we dat bestrijden met onderwijs. Onderwijs is altijd al de meest belangrijke weg geweest naar het dienen van ons land. Nu we leven in een mondiaal dorp is het de beste manier om de mensheid te dienen en om de dialoog met andere beschavingen in te stellen.
Ten eerste is educatie een humane dienst omdat we hiernaartoe zijn gezonden om te leren en om beter te worden door middel van educatie. Een gezegde is: “De oude stand van zaken is onmogelijk. We moeten ofwel naar een nieuwe staat ofwel naar vernietiging.” Bediuzzaman verlegde de aandacht naar nieuwe oplossingen en naar de toekomst. Hij zei dat “controversiële onderwerpen niet zouden moeten worden besproken met Christelijke spirituele leiders,“ en hij opende zo dialogen met leden van andere religies. Net als Jalal al-Din al-Rumi, die zei: “Eén van mijn voeten staat in het centrum en de andere voet staat in 72 rijken die als omtrek fungeren”, trok hij een wijde cirkel die alle monotheïsten omvat. Implicerend dat de dagen van bruut geweld over waren, zei hij: “Een overwinning met beschaafde personen is een overwinning door overreding,” waarmee hij aangaf dat de dialoog, overtuiging en het gesprek gebaseerd op bewijs, essentieel zijn voor degenen onder ons, die ernaar streven om de religie te dienen. Door te zeggen “humaniteit zal zich in de toekomst zal richten op kennis en wetenschap en in de toekomst zullen de rede en het woord regeren,” moedigt hij kennis en het gesprek aan. Uiteindelijk trok hij, nadat hij de politiek en directe politieke bemoeienis aan de kant had geschoven, de hoofdlijnen van ware religieuze en nationale dienstverlening in deze tijd en in de toekomst.
In het licht van zulke principes, heb ik mensen aangemoedigd om het land in het bijzonder te dienen, en de mensheid in het algemeen, door middel van educatie. Ik heb hen opgeroepen om de staat te helpen met het onderwijs en de opvoeding van mensen, door scholen te openen. Onwetendheid wordt verslagen door educatie, armoede door het bezit van kapitaal en interne schisma en separatisme door eenheid, dialoog en tolerantie. Maar, omdat elk probleem in het menselijk leven uiteindelijk afhangt van de mensen zelf, is educatie het meest effectieve vehikel, ongeacht of we een verlamd maatschappelijk en politiek systeem hebben, of een systeem dat opereert met de precisie van een klok.
Scholen
Nadat de overheid privéscholen had toegestaan, kozen veel mensen er op vrijwillige basis voor om hun vermogen te besteden aan het dienen van het land, in plaats van het door te geven aan de volgende wereld na een frivool bestaan. Ze deden dat in feite met hetzelfde enthousiasme als voor aanbidding. Het is voor mij onmogelijk om alles over de scholen die hier en in het buitenland geopend zijn, te weten. Omdat ik het openen van scholen alleen heb aangeraden en aangemoedigd, ken ik niet eens de namen van veel van de organisaties die de scholen hebben geopend of de plaatsen waar de scholen zijn gevestigd.
Ik heb deze zaak echter tot op zekere hoogte gevolgd in de pers en in de serie artikelen van achtenswaardige journalisten als Ali Bayramoglu, Sahin Alpay en Atilgan Bayar. Scholen zijn geopend plaatsen van Azerbeidzjan tot op de Filippijnen en van St. Petersburg (de hoofdstad van tsaristisch Rusland) tot Moskou (de hoofdstad van communistisch Rusland) en met de hulp en referentie van onze joodse medeburger en prominente zakenman Uzeyir Garih in Jakoetsk. Deze scholen zijn geopend in bijna alle landen, behalve in landen als Iran die geen toestemming geven.
De schrijvers en denkers die de scholen hebben bezocht verklaren dat deze scholen worden gefinancierd door Turkse vrijwilligersorganisaties. In velen hiervan of zelfs alle gevallen, zijn schoolgelden van studenten een belangrijk deel van deze financiering. Lokale bestuurders dragen, indien nodig, aanzienlijk bij met hulp bij de voorziening van land, gebouwen, directeuren en leraren. De leraren, die zijn toegewijd aan het dienen van hun land, hun volk en de mensheid, hebben hun betekenis in het leven gevonden in het dienen van anderen. Ze werken vol enthousiasme voor een laag salaris.
In eerste instantie waren enkele van onze functionarissen van deze buitenlandse missie aarzelend om hun steun te betuigen, omdat ze niet echt begrepen wat er gaande was. Vandaag de dag echter, steunen de meesten van hen de scholen. Naast de twee laatste Turkse presidenten, betuigden wijlen de eerzame Turgut Ozal, de eerzame Suleyman Demirel, de voormalige voorzitter van het parlement Mustafa Kalemli en voormalig minister van buitenlandse zaken Hikmet Cetin, hun steun door de scholen daadwerkelijk te bezoeken.
Het is passend om hier Ali Bayramoglu’s observaties te presenteren. Een journalist die veel van deze scholen heeft bezocht stelde: “Deze scholen geven geen religieus onderwijs en omvatten geen educatieve activiteiten in een religieuze omgeving, zoals wordt aangenomen. Ze zijn opgericht volgens het model van “Anadolu Hogescholen” met een superieure technische uitrusting en laboratoria. Lessen worden gegeven binnen het leerplan dat door het ministerie van onderwijs is opgesteld. Religieuze onderwerpen worden niet eens onderwezen.” Sterker nog, journalist Ali Bulac, die deze scholen heeft bezocht, vertelde over zijn impressie dat de toiletten met opzet niet sprankelend schoon werden gehouden, om het idee te vermijden dat bidden voortvloeit uit netheid. Activiteiten vinden plaats binnen het kader van de geldende wetten van elk land en van educatieve filosofie. In Oezbekistan bijvoorbeeld, krijgen leerlingen, nadat ze Turks en Engels in de voorbereidende klas hebben geleerd, natuurkunde in het Engels van Turkse leraren en maatschappelijke vakken in Oezbekistan van Oezbeekse leraren. Het doorgeven van religieuze kennis of religieus onderwijs is niet het doel.”
Lokale bestuurders zijn even gevoelig voor secularisme, of zelfs meer, als de Turkse overheid. Er wordt verklaard door onze verlichte journalisten zoals Alpay, Bayar en vele anderen op een manier die vergelijkbaar is met Bayramoglu’s observaties, dat deze landen niet de minste bezorgdheid voelen voor de toekomst van deze scholen. Sterker nog, op de openingsceremonies voor de school in Moskou, zei het hoofd van het Nationale Educatiekantoor in Moskou: “Er zijn twee belangrijke gebeurtenissen in de recente geschiedenis van Rusland. Eén van deze twee is de maanlanding van Gagarin. De andere is de opening van een Turkse school hier.” Hij omschreef het als een historische gebeurtenis.
Voor het laatst bijgewerkt op woensdag 14 juni 2006
Introductie
De voornaamste taak en zin van het menselijk leven is het streven naar begrip. De poging daartoe, welbekend als onderwijs, is een perfectionerend proces waardoor we, in spirituele, intellectuele en fysieke dimensies van ons wezen, de rang verwerven die ons is toegewezen als het volmaakte model van de schepping. Bij de geboorte, het begin van de aardse fase van onze reis van de wereld van de geesten naar de eeuwigheid, zijn we volledig machteloos en behoeftig. De meeste dieren daarentegen, komen in de wereld alsof ze op voorhand al volwassen of geperfectioneerd zijn. Binnen een paar uren of dagen of maanden leren ze alles wat nodig is om te overleven en ze leren hoe ze zich verhouden tot hun omgeving en tot andere wezens. Mussen of bijen bijvoorbeeld, bereiken de volwassenheid en verwerven alle fysieke en sociale vaardigheden die ze nodig hebben binnen 20 dagen; wij hebben 20 jaar of meer nodig om een vergelijkbaar niveau van volwassenheid te verwerven.
We worden hulpeloos geboren evenals onwetend van de wetten des levens en we moeten huilen om de hulp die we nodig hebben te verkrijgen. Na ongeveer een jaar kunnen we op onze voeten staan en kunnen we een beetje lopen. Als we een jaar of 15 zijn, wordt er van ons verwacht dat we het verschil hebben begrepen tussen goed en kwaad, het nuttige en het schadelijke. Het kost ons echter ons hele leven om intellectuele en spirituele perfectie te verwerven. Onze voornaamste taak in het leven is om perfectie en zuiverheid in ons denken, onze opvattingen en ons geloof te verwerven. Door onze plicht van dienstbaarheid aan de Schepper, de Ondersteuner en de Beschermer te vervullen en door het mysterie van de schepping met behulp van onze vermogens en competenties te doorgronden, streven we ernaar om de rang van ware humaniteit te bereiken en om een zalig, eeuwig leven in een andere, verheven wereld waardig te zijn.
Onze aangeboren vermogens en onderwijs
Sinds de tijd van Ibn Miskawayh (932-1030), zijn de menselijke vermogens of “de menselijke drang” behandeld in drie categorieën: rede, woede en lust. Rede omvat al onze vermogens tot conceptie, verbeelding, calculatie, herinnering, leren enzovoort. Woede omvat ons vermogen tot zelfverdediging, dat door islamitische jurisprudentie is gedefinieerd als datgene dat nodig is om ons geloof en onze religie, onze geestelijke gezondheid, onze bezittingen, ons leven en onze familie en andere heilige waarden te verdedigen. Lust is de naam voor de drijvende kracht van onze dierlijke lusten: uitgedost voor de mensheid is de passionele liefde voor het verlangen naar het andere geslacht en het nageslacht; voor opgepotte schatten van goud en zilver; voor gebrandmerkte paarden, vee en plantages; voor allerlei soorten wereldse zaken (3:14).
Deze driften worden ook gevonden in andere schepsels. Maar, of het nu in hun verlangen, intelligentie, of vastbeslotenheid om het leven en het territorium te verdedigen ligt, deze driften zijn in alle wezens gelimiteerd behalve in de mens. Ieder van ons is uniek begiftigd met een vrije wil en de daaruit voortvloeiende verplichting om onze krachten te disciplineren. Deze strijd om discipline bepaalt onze mensheid. In combinatie met elkaar en met de omstandigheden uiten we onze vermogens vaak in jaloezie, haat, vijandschap, hypocrisie en uiterlijk vertoon. Deze vermogens moeten ook worden gedisciplineerd.
Mensen bestaan niet alleen uit lichaam en geest. Ieder van ons heeft een ziel die vervulling nodig heeft en zonder welke we het ware geluk en perfectie niet kunnen vinden. Geestelijke vervulling is alleen mogelijk door de kennis van God en het geloof in Hem. Besloten in de natuurlijke wereld, kunnen onze eigen specifieke lichamelijke persoon, tijd en plaats worden ervaren als een kerker. We kunnen eraan ontsnappen door geloof en regelmatige aanbidding en door af te zien van uitersten wanneer we gebruik maken van onze vermogens of krachten. We moeten er niet naar streven onze driften te vernietigen, maar om onze vrije wil te gebruiken om ze te bevatten en te zuiveren, om ze te kanaliseren en ze te dirigeren richting de deugd. Er wordt bijvoorbeeld niet van ons verwacht dat we lust elimineren, maar dat we de lust vervullen door voortplanting. Geluk ligt in het beperken van onze lust tot de wettelijke grenzen van fatsoen en kuisheid, niet in het ons bezighouden met losbandigheid en verspilling. Op dezelfde manier kan jaloezie worden gekanaliseerd in emulatie die vrij is van wrok, hetgeen ons inspireert om te wedijveren met hen die uitblinken in goedheid en goede daden.
Het toepassen van de juiste discipline op onze rede resulteert in de verwerving van kennis en uiteindelijk in de verwerving van inzicht of wijsheid. Zuivering en training van woede leidt tot moed en verdraagzaamheid. Het disciplineren van onze passie en ons verlangen resulteert in het ontwikkelen van onze kuisheid.
Als over elke deugd wordt gedacht als het middelpunt van een cirkel en elke beweging bij dat middelpunt vandaan als een ondeugd word gezien, wordt de ondeugd groter als we ons verder bij dat middelpunt vandaan bewegen. Elke deugd heeft daarom talloze ondeugden, omdat er slechts één middelpunt in een cirkel is, maar een oneindig aantal punten eromheen. Het is irrelevant in welke richting de afwijking plaatsvindt omdat een afwijking van het middelpunt, in elke mogelijke richting, een ondeugd is.
Er zijn twee uitersten die verband houden met elke morele deugd: tekort of overdaad. De twee uitersten die zijn verbonden met wijsheid zijn stommiteit en bedrevenheid. Voor moed zijn het lafheid en onbezonnenheid en voor kuisheid zijn het lethargie en ongecontroleerde lust. Dus de volmaaktheid van een persoon, de uiteindelijke zin van ons bestaan, ligt in het handhaven van de voorwaarde van balans en gematigdheid tussen de twee uitersten die verband houden met elke deugd. Ali ibn Abi Talib heeft naar verluid gezegd:
“God heeft engelen gekenmerkt met intellect zonder seksueel verlangen, passie en woede, en dieren met woede en verlangen en zonder intellect. Hij verhief de mensheid door de mens al deze kwaliteiten te verlenen. Dus, als het intellect van een persoon zijn of haar verlangen en wreedheid domineert, stijgt hij of zij naar een positie boven die van engelen, omdat deze positie is verworven door een mens ondanks het bestaan van belemmeringen waardoor engelen niet worden gekweld.”
De ware betekenis van waarde en onderwijs
Educatie door leren en door het leiden van een prijzenswaardige manier van leven is een verheven plicht die de Goddelijke Naam Rabb (Opvoeder en Ondersteuner) zichtbaar maakt. Door de plicht te vervullen, bereiken we de rang van ware mensheid en worden we een nuttig element in de samenleving.
Educatie is essentieel voor zowel samenlevingen als individuen. Ten eerste is de mensheid direct evenredig aan de zuiverheid van onze emoties. Hoewel degenen die vol zitten met slechte gevoelens en van wie de zielen zijn beïnvloed door egoïsme, eruit zien als mensen, is het de vraag of ze dat ook daadwerkelijk zijn. Bijna iedereen kan succesvol zijn in fysieke training, maar slechts weinigen kunnen hun geest en gevoel onderwijzen. Ten tweede is het verbeteren van een gemeenschap wel mogelijk door de komende generaties te verheffen tot de positie van de mensheid, en niet door de slechteriken te vernietigen. Tenzij het zaad van religie, traditionele waarden en historisch bewustzijn door het hele land ontkiemt, zullen nieuwe slechte elementen onvermijdelijk opgroeien op de plek van elk slecht element dat is uitgeroeid.
De toekomst van een land hangt af zijn huidige jeugd. Mensen die hun toekomst veilig willen stellen zouden evenveel energie moeten aanwenden met betrekking tot het opvoeden van hun kinderen als de hoeveelheid energie die ze wijden aan andere zaken. Een land dat zijn jeugd in de steek laat, dat hen overlaat aan buitenlandse culturele invloeden, brengt de identiteit van de jeugd in gevaar en is onderworpen aan culturele en politieke zwakte.
De redenen voor de ondeugden die we zien in de hedendaagse generatie, evenals de incompetentie van sommige bestuurders en andere landelijke problemen, liggen in de heersende voorwaarden en heersende elite van 25 jaar geleden. Zo zijn degenen die belast zijn met de opvoeding van de hedendaagse jongeren verantwoordelijk voor de ondeugden en deugden die over 25 jaar voorkomen. Degenen die de toekomst van een land wensen te voorspellen kunnen dat correct doen door volledige inachtneming van de educatie en de opvoeding van de jongeren van dat land. Het ‘echte’ leven is alleen mogelijk door kennis. Dus, degenen die studie en onderwijs verwaarlozen zouden als ‘dood’ moeten worden beschouwd, ook al zijn ze levend, omdat we zijn geschapen om te leren en om hetgeen we geleerd hebben door te geven aan anderen.
Goede beslissingen hangen af van het hebben van een gezonde geest en van het in staat zijn om verstandig te denken. Wetenschap en kennis verlichten en ontwikkelen het verstand. Een geest die is verstoken van wetenschap en kennis, kan daarom geen goede beslissingen nemen, wordt altijd blootgesteld aan bedrog en is onderhevig aan misleiding.
Wij zijn pas ware mensen als we leren, onderwijzen en anderen inspireren. Het is moeilijk om degenen die onwetend zijn en die geen verlangen hebben om te leren als ware mensen te beschouwen. Het is ook twijfelachtig of geleerde mensen die zichzelf niet vernieuwen en hervormen om zich als voorbeeld te stellen voor anderen, ware mensen zijn. Status en merites, verworven door kennis en wetenschap, zijn hoger en langduriger dan status en merites die zijn verworven op andere manieren.
Gezien het grote belang van studie en onderwijs moeten we bepalen wat er geleerd en onderwezen moet worden en wanneer en op welke manier. Ondanks het feit dat kennis een waarde in zichzelf is, is het doel van onderwijs om van kennis een leidraad in het leven te maken en om kennis de weg te laten verlichten naar menselijke verbetering. Derhalve is elke kennis die niet bestemd is voor de eigen persoon, een last voor de leerling, en is een wetenschap die iemand niet leidt naar verheven doelen, een deceptie.
Maar kennis die is verkregen voor een juist doel is een onuitputtelijke bron van zegeningen voor de leerling. Degenen die zo’n bron bezitten, worden altijd door andere mensen opgezocht, als een bron van fris water, en ze leiden mensen naar het goede. Kennis die is beperkt tot lege theorieën en niet geabsorbeerde leerstukken, welke argwaan wekt in geesten en harten verduistert, is een “berg rotzooi” waaromheen wanhopige en verwarde zielen kronkelen. Daarom zouden wetenschap en kennis moeten proberen de aard van de mensheid en de mysteries rond de schepping te ontdekken. Alle kennis, zelfs “wetenschappelijke” is alleen “ware kennis” als het een licht werpt op de raadselen van de menselijke natuur en op de donkere delen van het bestaan.
Familie, school en omgeving
Mensen die hun toekomst willen waarborgen kunnen niet onverschillig staan tegenover de manier waarop hun kinderen worden opgevoed. De familie, school, omgeving en massamedia zouden moeten samenwerken om het gewenste resultaat te verzekeren. Tegenovergestelde stromingen tussen deze essentiële instituten zullen jonge mensen onderwerpen aan tegenstrijdig invloeden die hun zullen afleiden en die hun energie zullen laten vervliegen. In het bijzonder de massamedia zou moeten bijdragen aan de opvoeding van jonge mensen door het onderwijsbeleid dat door de samenleving is goedgekeurd te volgen.
De school moet zo volmaakt mogelijk zijn met betrekking tot het leerplan, de wetenschappelijke en morele maatstaf van de leraren en de fysieke omstandigheden. Een familie moet voorzien in de noodzakelijke warmte en kwaliteit van de atmosfeer waarin kinderen opgroeien. In de vroege jaren van de islam werden geesten, harten en zielen uit alle macht gebogen richting het begrijpen van datgene dat de Heer van de hemelen en de aarde goedkeurt. Elke conversatie, discussie, correspondentie en gebeurtenis werd dus die kant op gestuurd. Degenen die dat konden namen, als resultaat hiervan, de juiste waarden en geest van de omgeving in zich op. Het was alsof alles als leraar fungeerde om de individuele geest en ziel voor te bereiden en om zijn of haar vermogen om een hoger niveau in de islamitische wetenschappen te bereiken te ontwikkelen. De eerste school waarin we de noodzakelijke educatie om beter te worden ontvangen, is thuis.
De thuissituatie is essentieel voor het grootbrengen van een gezonde generatie en voor het veilig stellen van een gezond maatschappelijk systeem of een gezonde maatschappelijke structuur.
Kinderen kunnen thuis alleen een goede opvoeding krijgen, als er een gezond familieleven is. Om deze reden moet een huwelijk worden aangegaan om een gezond gezinsleven te vormen en om daarmee bij te dragen aan de duurzaamheid van het land in het bijzonder en van de menselijke populatie in het algemeen. De eerste voorwaarde voor vrede, geluk en veiligheid in huis is onderlinge overeenstemming tussen echtgenoten in gedachten, moraal en geloof. Koppels die besluiten te gaan trouwen zouden elkaar dus erg goed moeten kennen en puurheid van gevoelens, kuisheid, moraliteit en deugd moeten overwegen, in plaats van rijkdom en fysieke aantrekkingskracht. De ondeugendheid en onvoorzichtigheid van een kind reflecteren de atmosfeer waarin hij of zij is opgegroeid. Een slecht functionerend familieleven wordt in toenemende mate weerspiegeld in de geest van een kind en daardoor in de maatschappij.
In het familieleven moet de ouderen degenen die jonger dan hen zijn met compassie behandelen en de jongeren zouden respect moeten tonen voor de ouderen. Ouders zouden elkaar moeten liefhebben en respecteren en ze zouden hun kinderen met compassie moeten behandelen en rekening moeten houden met hun gevoelens. Ze moeten elk kind rechtvaardig behandelen en ze onderling niet discrimineren. Als ouders hun kinderen aanmoedigen om hun vaardigheden te ontwikkelen en om nuttig te zijn voor zichzelf en voor de gemeenschap, hebben ze het volk een sterke nieuwe pijler gegeven. Als ze het juiste gevoel in hun kinderen niet cultiveren, laten ze schorpioenen los in de maatschappij.
De school en de leraar
Een school kan worden beschouwd als een laboratorium dat een elixer aanbiedt dat de ziektes des levens kan voorkomen of genezen. Zij die de kennis en wijsheid bezitten om dit samen te stellen en te leiden, zijn de leraren.
Een school is een plek om over alles te leren wat gerelateerd is aan dit leven en het volgende. Het kan een licht werpen op essentiële ideeën en gebeurtenissen en het kan zijn studenten in staat stellen om hun natuurlijke en menselijke omgeving te begrijpen. Een school kan ook vlot de weg openen naar het onthullen van de betekenis van kwesties en gebeurtenissen, en daarbij een student naar volledigheid van gedachte en contemplatie leiden. In essentie is een school een soort plaats van aanbidding met leraren als “heilige mensen”.
Echte leraren zaaien het zuivere zaad en behoeden het. Ze houden zichzelf bezig met wat goed en heilzaam is, en leiden en begeleiden de kinderen door het leven en door allerlei gebeurtenissen waar ze mee geconfronteerd worden. Om als school een ware educatieve instelling te zijn, zouden studenten eerst moeten worden uitgerust met een ideaal, met liefde voor hun taal en de wetenschap hoe deze zo effectief mogelijk te gebruiken, met goede zeden en met blijvende menselijke waarden. Hun maatschappelijke identiteit moet op deze funderingen worden gebouwd.
Onderwijzen verschilt van lesgeven. De meeste mensen kunnen iets lesgeven, maar slechts een paar kunnen onderwijzen. Gemeenschappen die zijn samengesteld uit individuen die zijn verstoken van een verheven ideaal, goede manieren en menselijke waarden zijn als onbeleefde individuen die geen loyaliteit in vriendschap kennen, of consistentie in vijandschap. Degenen die zulke mensen vertrouwen worden altijd teleurgesteld en degenen die van hen afhankelijk zijn, blijven vroeger of later achter zonder houvast. De beste manier om iemand uit te rusten met zulke waarden is een gedegen religieuze educatie.
Het overleven van een gemeenschap hangt af van idealisme en goede zeden, evenals van het bereiken van het noodzakelijke niveau in wetenschappelijke en technologische vooruitgang. Om deze reden zouden beroepen en ambachten moeten worden onderwezen vanaf tenminste het basisonderwijs. Een goede school is geen gebouw waar alleen theoretische informatie wordt gegeven, maar een instelling of een laboratorium waar studenten worden voorbereid op het leven.
Geduld is van groot belang in het onderwijs. Mensen onderwijzen is praktisch de meest heilige, maar ook de meest moeilijke, taak in het leven. Leraren zouden, naast het stellen van een goed persoonlijk voorbeeld, geduldig genoeg moeten zijn om het gewenste resultaat te verkrijgen. Ze zouden hun studenten zeer goed moeten kennen en zich tot hun intellect en hun hart, geest en gevoel moeten richten. De beste manier om mensen te onderwijzen is door speciale aandacht aan elk individu te geven, waarbij niet wordt vergeten dat elk individu een andere “wereld” is.
School voorziet zijn leerlingen van de mogelijkheden om doorlopend te lezen, en spreekt zelfs wanneer het stil is. Hierdoor domineert school, ook al lijkt het slechts één fase van het leven te beslaan, feitelijk alle tijden en gebeurtenissen. Voor de rest van hun leven, voeren leerlingen weer op wat ze op school hebben geleerd en ze worden er voortdurend door beïnvloed. Leraren zouden moeten weten hoe ze de weg naar het hart van de studenten kunnen vinden en hoe ze een onuitwisbare indruk in zijn of haar geest kunnen achterlaten. Ze zouden de informatie die ze overbrengen op de leerlingen moeten testen door hun eigen geest en het prisma van hun hart bij te schaven. Een goede les is er één die meer doet dan leerlingen voorzien van nuttige informatie of vaardigheden; het zou hen moeten verheffen naar de aanwezigheid van het onbekende. Dit stelt de leerlingen in staat om een scherpzinnige visie op de realiteit van dingen te verwerven en om elke gebeurtenis te zien als een teken van de onzichtbare wereld. [een overzicht van zijn serie artikelen, gepubliceerd in het maandelijkse Sizinti, No: 26-41, maart 1981-juni 1982]
