Sunday’s Zaman

VS congreslid Charlie Dent

Toen congreslid Charlie Dent de kans kreeg om naar Turkije af te reizen, wendde hij zijn bezoek aan om de invloed van het land te peilen in een stormachtige regio.
Samen met zijn vrouw Pamela reisde hij een week lang door Turkije. Hoewel ze om verschillende redenen naar de reis uitkeken, was de ervaring veel rijker dan dat ze beiden hadden verwacht.
Sinds 2005 vertegenwoordigt congreslid Dent het 15de district van Pennsylvania in het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden. Hoewel hij lid is van de Republikeinse Partij, is hij tot viermaal gekozen in een gebied dat over het algemeen warm loopt voor Democratische kandidaten. Dent is lid van het Amerikaanse House Committee on Appropriations en werkt voor verschillende subcomités, waaronder Homeland Security State, Foreign Operations en Related Programs en tevens voor Verkeer, Huisvesting en Stedelijke Ontwikkeling en Gerelateerde Agentschappen.
Dent heeft verschillende delen van het Midden-Oosten meerdere malen bezocht, maar kwam in oktober voor het eerst in Turkije. De reis gaf het echtpaar de ultieme kans om mensen uit verschillende maatschappelijke lagen te ontmoeten. Na zijn terugkomst sprak congreslid Dent met Sunday’s Zaman over verschillende onderwerpen, van politiek tot cultuur en van geschiedenis tot hedendaagse kwesties.

Hoe dacht u over Turkije voordat u aan deze reis begon? Zijn uw gedachten na uw bezoek veranderd?

Voor de reis wist ik niet of Turkije een meer Europees of Midden-Oostenland zou zijn. Ik twijfelde. Ik had altijd de indruk dat Istanbul meer een Europese stad was en dat andere delen van Turkije wellicht een meer Midden-Oostenachtige indruk zouden maken. Dat was mijn eerste gedachte, maar hoe meer ik van Turkije zag, hoe meer het mij opviel dat het land meer Europees aandeed. Het land is veel moderner en meer seculier dan ik had verwacht. Met name Istanbul is meer wereldlijk.

Wat waren uw verwachtingen toen u de reis naar Turkije accepteerde?

Ik wilde Turkije bezoeken omdat het ten eerste een goede Amerikaanse bondsgenoot is, en ten tweede omdat het strategisch gezien heel belangrijk is, dankzij de Dardanellen en de Bosporus, bij wat er in Syrië gaande is en gezien de nabijheid van Irak, Iran en haar raketdefensieprogramma, en zeker voor Armenië en Georgië ten oosten van het land. Turkije is dus strategisch gezien van cruciaal belang. Het feit dat Turkije een veel grotere rol speelt terwijl de Arabische Lente zich uitbreidt is pretentieus. Het ziet er naar uit dat het land veel leiderschap zal tonen, en volgens mij vinden de meeste Amerikanen dat leiderschap grotendeels constructief. Toen minister-president (Recep Tayyip) Erdoğan Egypte bezocht en zei hoe belangrijk het voor Egypte was om een seculier land te worden … Ik weet dat hij (hierdoor) in Egypte veel kritiek heeft gekregen, maar het was een goede boodschap om over te brengen. Mijn voornaamste reden om Turkije te bezoeken was om deze belangrijke bondgenoot beter te begrijpen. Het Iraanse raketprogramma, het vertrek van Amerikaanse troepen uit Irak en het oproer in Syrië zijn kritische kwesties voor Turkije. Het land zit er middenin.
Ik heb een groot gedeelte van Zuidwest-Azië gezien: Irak, Koeweit, Jordanië, Egypte, Israel, Marokko, Afghanistan, Pakistan en Georgië. Als ik naar het Midden-Oosten afreis, vermijd ik meestal de toeristische bestemmingen. Een ander pluspunt van Turkije is het fascinerende culturele erfgoed. Wat mij betreft had ik het beste van beide werelden. De reis was anders: we hadden veel standaard overheidsbriefings en tevens maakten wij kennis met het rijke culturele erfgoed van het land.
We kregen een beter inzicht in de Turkse economie en industrie dan ik had verwacht. Ik vond het erg leerzaam om de aard van de Turkse industriële capaciteit te kunnen begrijpen. Het land heeft in de afgelopen jaren veel meer industriële vooruitgang geboekt dan ik had verwacht.

Er is kritiek geweest omdat Turkije haar as zou hebben verschoven. De kritiek luidt dat Turkije, onder de leiding van de Partij voor Rechtvaardigheid en Ontwikkeling [AK-partij], haar rug naar Europa heeft toegekeerd en het Oosten omarmt. U heeft in Turkije verschillende politici ontmoet, heeft u iets gemerkt van deze verschoven as? In dat opzicht, hoe denkt u over de relatie tussen Turkije en de VS?

Wat betreft het verschuiven van de Turkse positie naar een meer oosterse richting wil ik het volgende zeggen: het lijkt alsof de huidige regering onder minister-president Erdoğan meer affiniteit heeft met de islamitische elementen in Turkije. Wat mij ook opvalt, is dat Turkije haar relatie met de Islam probeert te herbalanceren. Deze relatie is anders dan wat je in de Arabische wereld ziet. Ik heb de indruk dat Turkije een sterk seculier land is vanwege Atatürk. Het lijkt erop dat Atatürk’s invloed op de Turkse maatschappij nog steeds heel sterk is. Hij heeft een onuitwisbaar seculier stempel op het land gedrukt. Sommige mensen in Turkije willen de relatie tussen islam en de overheid herbalanceren. Maar ik vond het anders dan wat je in Egypte zou zien. In Turkije wordt het debat tussen de islam en de overheid binnen nauwe parameters gevoerd. Ik vond het debat beperkter. Bijvoorbeeld, moeten vrouwen zich in overheidsgebouwen bedekken? Dit is een veel beperktere discussie dan wat je zou verwachten in Arabische landen met een grote islamitische bevolkingsgroep. Er is een cultuuroorlog gaande in Turkije. In Amerika spreken we van ‘cultuuroorlog’ om de politieke verschillen met betrekking tot gevoelige maatschappelijke kwesties te beschrijven. Het lijkt er echter op dat de cultuuroorlog in Turkije is ingedamd binnen beperkte parameters.

Turkije wil een grotere rol spelen in het Midden-Oosten. Ik denk niet dat dit ten koste gaat van haar relatie met de Verenigde Staten, al betreur ik ten zeerste de slechte bilaterale verhouding tussen twee grote Amerikaanse bondgenoten, Turkije en Israel. Wij zijn vastbesloten om deze relatie te verbeteren.
Hoe denkt u over de militaire en economische relatie tussen Turkije en de VS?

Ons leger en dat van Turkije hebben een goede werkrelatie. Het Amerikaanse leger deelt informatie en nieuws realtime met de Turkse bondgenoten en partners. Beide legers werken nauw samen. Ik denk dat het Turkse leger dit zal beamen. Ons leger heeft Turkije flink geholpen bij het aanpakken van de PKK (Koerdische Arbeidspartij). Wat ons betreft is de PKK absoluut een terroristische organisatie en een hele gemene. Ik denk dat de Turkse leiders zich terecht zorgen maken aangezien de aanwezigheid van de Amerikanen in Irak de komende maanden aanzienlijk afneemt. Dit kan voor meer spanningen zorgen langs de Iraaks-Turkse grens. Het debat in ons land luidt: moet Amerika het aantal soldaten terugbrengen tot slechts 150 man — 150 soldaten tegenover zo’n 10.000 man. Dit had het Amerikaanse leger president Barack Obama aanbevolen. Is deze afbouw niet te groot? Dit kan van invloed zijn op de toekomst van Irak, en zal op zijn buurt effect hebben op Turkije en andere buurlanden.
Wat ik tijdens deze reis ook heb geleerd is dat onze economische relatie veel onderontwikkelder is dan het zou moeten zijn. Gezien de economische onrust in Europa, en de kans dat Turkije in de nabije toekomst tot de EU wordt toegelaten nihil is, liggen er wellicht grotere kansen voor een economische samenwerking tussen Amerika en Turkije.

U hebt een aantal institutionele voorbeelden bezocht van de beweging van Gülen, een voorstander van wereldvrede door middel van onderwijs en dialoog. U hebt een bezoek gebracht aan de Melikşah University en de Private Kılıçaslan High School in Kayseri en Zirve University in Gaziantep. U hebt zakenmensen ontmoet die deze instituten steunen. Hoe denkt u over de Gülen-beweging?

Wat ik zo fascinerend vind aan de Gülen-beweging is dat in Turkije de naam Gülen een begrip is. Mensen weten wie hij is. Invloedrijke industriële leiders en regeringsleiders weten allemaal wie hij is en waar hij voor staat. Gülen woont 45 minuten hiervandaan en volgens mij hebben de mensen hier geen idee wie hij is. Gülen is bij de meeste Amerikanen onbekend. Voor mij is hij eerder een filosoof, wiens ideeën zijn omarmd door de oprichters van de universiteiten die wij hebben bezocht. Deze universiteiten lijken een seculier curriculum te hebben verwelkomd, en geven onderwijs in onder andere kunst en geesteswetenschappen, sociale wetenschappen, Engels, overige talen, wiskunde, wetenschap en techniek. Volgens mij zijn het geen religieus georiënteerde scholen.

Read more:
Het Leven, het Menselijk Karakter en de Deugd

Voor het laatst bijgewerkt op woensdag 14 juni 2006 14:00 door Fethullah Gülen, maandag 17 september 2001 11:19 1. Als...

Close