Religie vraagt om liefde, medeleven, tolerantie en vergevingsgezindheid. Daarom  zou ik een paar woorden over deze fundamentele universele waarden willen zeggen.

Liefde is het meest essentiële element in elk bestaan, een stralend licht en een grote macht die alle weerstanden kan overwinnen. Het verheft elke ziel die de liefde in zich opneemt en bereidt haar voor op de reis naar de eeuwigheid. Zij die contact maken met de eeuwigheid door het werk van de liefde, nemen alle andere zielen in zich op door wat zij van de eeuwigheid ontvangen. Zij wijden hun leven aan deze heilige plicht en verdragen hier alle ontberingen voor. Zoals zij liefde uitspreken met hun laatste adem, zo ademen zij ook ‘liefde’ op de Dag des Oordeels.

Onbaatzuchtigheid, een verheven menselijk gevoel, brengt liefde voort. Diegene die het grootste aandeel in deze liefde heeft, en gevoelens van haat en wrok heeft uitgeroeid, is de grote held van het mensdom. Zulke helden blijven leven, zelfs na hun dood. Deze verheven zielen, wier dagelijkse licht een nieuwe toorts van liefde in hun innerlijke wereld brengt en wier harten een bron van liefde en onbaatzuchtigheid zijn, worden verwelkomd en zijn geliefd bij mensen. Zij ontvangen het recht van het eeuwige leven van het verheven Hof. Zelfs de dood of de Dag Des Oordeels kunnen hun sporen niet wissen. Liefde, de meest directe weg naar iemands hart, is de weg van de Profeet. Diegenen die deze weg volgen, worden niet afgewezen. Ook al worden zij door sommigen afgewezen, de meeste anderen verwelkomen hen. Als zij eenmaal verwelkomd zijn door de liefde, weerhoudt niets hen ervan hun doel te bereiken.

Alles spreekt van en belooft medeleven. Daarom kan het heelal worden beschouwd als een symfonie van mededogen. Een menselijk wezen moet mededogen tonen met alle levende wezens, want dit is een voorwaarde voor het mens-zijn. Hoe meer mensen mededogen tonen, hoe verhevener zij worden: hoe meer zij hun toevlucht zoeken in onderdrukking en wreedheden, hoe meer zij te schande worden gemaakt en vernederd. Zij worden de schande van de mensheid.

Profeet Mohammed vertelt dat een prostituee naar het Paradijs gaat omdat zij een van de dorst stervende hond te drinken heeft gegeven, terwijl een andere vrouw naar de Hel gaat omdat zij een kat die verhongerde, liet sterven.

Vergeven is een grote deugd. Vergiffenis kan niet afzonderlijk van deugd worden beschouwd en deugd niet los van vergiffenis. Iedereen kent het spreekwoord ‘Jonge mensen maken fouten, het is aan de ouderen om hen te vergeven’. Hoe waar!
‘Vergeven worden’ betekent herstel, een terugkeer naar de essentie en zichzelf hervinden. Om deze reden is volgens de Oneindige Genade de meest prettige activiteit die tussen de hartkloppingen van deze terugkeer en dit onderzoek wordt nagestreefd.
Alle wezens, bezield en onbezield, werden geleid naar vergiffenis door de mensheid. Zoals God zijn eigenschappen van vergiffenis aan individuele menselijke wezens toont, zo legt hij de schoonheid van het vergeven in hun harten. Terwijl Adam, de eerste mens, zijn essentie een slag toebracht door te vallen, iets wat op de een of andere manier een menselijke eigenschap is, schonk  God hem vergiffenis en verhief hem tot het Profeetschap.

Wanneer mensen zich vergissen, beslag leggen op de magische verrukking van het streven naar vergiffenis en het overwinnen van de schande van persoonlijke zonde en de resulterende wanhoop, dan bereiken zij de oneindige genade en overzien zij de zonde van anderen.

Jezus zei tot een menigte mensen die enthousiast een vrouw wilden stenigen: “Als iemand van jullie zonder zonden is, laat hem de eerste steen gooien”. Kan iemand die deze uitspraak begrijpt een ander stenigen, ook al komt hij of zij zelf in aanmerking om gestenigd te worden? Als alleen al diegenen die anderen vragen een bepaalde beproeving te ondergaan dit zouden begrijpen!

Kwaadaardigheid en haat zijn de zaden van de Hel die door het Kwaad onder de mensen wordt verspreid. In tegenstelling tot hen die zulk kwaad aanmoedigen en het land in een kuil van kwaad veranderen, zouden wij vergiffenis schenken aan hen wier problemen hen de afgrond in duwen. Zij die vergeven noch anderen tolereren, maakten de afgelopen paar eeuwen tot de meest afschrikwekkende van allemaal. Wanneer zulke mensen over onze toekomst moeten beslissen, dan zal het inderdaad een vreselijke tijd zijn. Het grootste geschenk dat de huidige generatie haar kinderen en kleinkinderen kan geven, is hen te leren hoe te vergeven, zelfs bij het wreedste gedrag en bij schokkende gebeurtenissen. Wij geloven dat vergiffenis en tolerantie de meeste van onze wonden zullen genezen, maar alleen als dit Hemelse instrument in handen is van hen die haar taal begrijpen.

Onze tolerantie zou zo breed moeten zijn, dat we onze ogen kunnen sluiten voor de fouten van anderen, respect kunnen tonen voor verschillende ideeën en alles vergeven wat vergeeflijk is. Zelfs wanneer onze onvervreemdbare rechten worden geschonden, zouden we de menselijke waarden moeten eerbiedigen en proberen rechtvaardigheid te stichten. Zelfs vóór de grofste gedachten en de wreedste ideeën, met een voorziene voorzichtigheid en zonder over te koken, zouden wij moeten antwoorden met een mildheid die in de Koran ‘zachte woorden’ wordt genoemd. Wij zouden dit zo moeten doen dat wij de harten van anderen kunnen raken door een weg te bewandelen die uit een teder hart, een zachte benadering en mild gedrag bestaat.

Wij zouden een dusdanig brede tolerantie moeten hebben dat wij van tegenstrijdige ideeën kunnen profiteren. Ook al wordt ons niets gezegd, wij moeten ons hart, onze geest en ons bewustzijn in goede gezondheid houden.
Tolerantie, wat wij soms gebruiken in plaats van respect en genade, vrijgevigheid en verdraagzaamheid, is het meest essentiële element van morele systemen. Het is ook een zeer belangrijke bron van geestelijke discipline en een hemelse deugd voor mannen en vrouwen. Met tolerantie, bereiken gelovigen een nieuwe diepgang, reiken zij uit naar oneindigheid en krimpen vergissingen en fouten in tot een bagatel. Zowaar de behandeling van Hem die is voorbij tijd en ruimte, passeert altijd het prisma van tolerantie, en wij wachten op de omhelzing.

Deze omhelzing is zo groots dat een prostituee die water aan een dorstige hond gaf, de kloppers van de ‘Deur van Genade’ raakte en zichzelf hervond in een gang die tot Hemel reikte. Wegens de diepe liefde die hij voor God en Zijn Boodschapper heeft gevoeld, bevrijdde een alcoholist zich en werd plotseling een metgezel van de Profeet. En en moordenaar werd, met de kleinste der Goddelijke gunsten, gered van zijn monsterlijke psychose, en werd verheven naar het hoogste niveau, dat zijn natuurlijke capaciteit verre overtrof.

Wij willen dat iedereen ons door deze lens bekijkt, en we verwachten dat de winden van vergiffenis en gratie constant om ons heen blazen.

Wij willen allemaal dat ons verleden en ons heden verwijzen naar tolerantie en verdraagzaamheid, wat ons transformeert en zuivert, zodat wij zonder angst de toekomst tegemoet kunnen zien. Wij willen niet dat ons verleden wordt bekritiseerd of onze toekomst vanwege het heden verduisterd wordt.

Wij verwachten liefde en eerbied, hoop op tolerantie en vergiffenis, en willen met een gevoel van vrijheid en affectie worden omhelsd. Wij verwachten tolerantie en vergiffenis van onze ouders als reactie op ons kwalijk gedrag thuis, van onze leraren als reactie op onze misdragingen op school, van de onschuldige slachtoffers van onze onrechtvaardigheid en onderdrukking, van de rechter en de aanklager in het hof en van de Rechter der Rechters (God) in de hoogste rechtbank.