Verklaring van Mr. Orhan Erdemli, advocaat van Fethullah Gülen
Dinsdag 27 maart 2012
In zijn commentaar op de opmerkingen van zijn cliënt heeft Mr. Orhan Erdemli, advocaat van de heer F. Gülen verklaard, dat zijn cliënt in het verleden diverse keren heeft gezegd dat hij een sterke verdediger is van de persvrijheid. Hij verklaarde ook dat Gülen zelfs kritiek op zijn eigen persoon binnen de reikwijdte van de vrijheid van meningsuiting neemt. Hij voegde hieraan toe dat deze vrijheid echter misbruikt wordt tegen zijn cliënt, omdat er ernstige beledigingen jegens zijn cliënt wordt geuit.
Hieronder is de volledige tekst van de opmerkingen van Orhan Erdemli over de verklaringen van Fethullan Gülen:
Al meer dan vijftig jaar heeft de heer Gülen zijn meningen via zijn openbare toespraken, artikelen en boeken die hij schreef, geuit. Deze ideeën worden wereldwijd door vele mensen met veel belangstelling gevolgd. Zoals het geval is bij vele denkers, is het ook vanzelfsprekend dat er mensen zijn die de ideeën van de heer Gülen delen of er tegen zijn.
Vrijheid van denken behoort echter tot de universeel aanvaarde essentiële rechten van de mens. Als gevolg van dit recht, moet iedereen vrijelijk zijn mening kunnen uiten en kritiek kunnen leveren op de gedachten van anderen.
Zoals zoveel keren eerder is vermeld, is de heer Gülen een grote voorstander van persvrijheid en meningsuiting. Om dit met zijn eigen woorden te uiten: “zelfs als hun ideeën uiterst tegenstrijdig zijn, en ook zelfs als zij mij – ten onrechte – beschuldigen met hetgeen hun overkomt, ben ik er voor dat ze genieten van hun vrijheden en hun gedachten, meningen en ideeën vrijelijk kunnen uiten.”
Mijn cliënt accepteert persvrijheid en vrijheid van meningsuiting daarom als een noodzaak, zelfs als zijn gedachten bekritiseerd en weersproken worden.
Het is echter een feit dat de persvrijheid en vrije meningsuiting soms misbruikt wordt. Door zich te verschuilen achter het recht om te bekritiseren en schijnbaar tegengestelde standpunten te uiten, worden er ernstige beledigingen gemaakt tegen de overtuigingen van mijn cliënt en zijn persoonlijke rechten geschonden, waarbij men hem met ongefundeerde kwaadsprekerij beschuldigt.
Deze situatie wordt niet overal in de wereld als legaal beschouwd. Geen enkele wettelijke of ethische gedachte kan dit in het kader van het recht op kritiek beschouwen. Heersende wetten definiëren persvrijheid als: “het recht om informatie te verkrijgen, publiceren, bekritiseren, commentaar leveren en werken te produceren”. Wetten benadrukken dat kritiek op echte feiten gebaseerd en op een beschaafde manier gedaan moet worden, binnen het kader van wet en gedragsnormen om tot een goed opgebouwde publieke opinie te leiden en maatschappelijke vooruitgang te boeken en wel met een wetenschappelijke benadering. Daarom zijn de verklaringen van degenen die mijn cliënt verantwoordelijk houden voor de juridische processen die zij ondergingen niet te rijmen met wet, vrijheid van meningsuiting en ethiek.
Degenen die dergelijke oneerlijke en beledigende verklaringen binnen de kaders van vrijheid van denken verdedigen, bleven (opvallend genoeg) stil tijdens het proces wanneer mijn cliënt op grond van zijn ideeën voor de rechter werd gedaagd. Zij dachten toen niet aan de wet toen mijn cliënt met bevuilende lastercampagnes beschuldigd werd, ondanks het duidelijke vrijspraak over hem. Wij ervaren deze bevooroordeelde houding, die aangenomen wordt als ware de wet wordt gerespecteerd, als pijnlijk en laten met respect de rest aan de waardering aan de publieke opinie over.