Interview Süd-Deutsche Zeitung: Gülen veroordeelt de ‘heksenjacht’ in Turkije

Interview Süd-Deutsche Zeitung: Gülen veroordeelt de ‘heksenjacht’ in Turkije

In één van de meest bekende nieuwsbladeren van Duitsland, de Süddeutsche Zeitung (SZ), verscheen 13 december 2014 een interview met de islamitische geleerde Fethullah Gülen. Het gerenommeerd nieuwsblad die dagelijks een half miljoen lezers heeft, is een toonaangevend blad in Duitsland.

Christiane Schlötzer, die 7 jaar Turkije-correspondent is geweest voor de SZ, heeft middels dit interview Fethullah Gülen zijn mening gevraagd over de recente antidemocratische ontwikkelingen in Turkije, het corruptieonderzoek welke Erdogan als een ‘poging tot staatsgreep’ en ‘terrorisme’ beschouwt, Erdogan zijn 1000-kamers tellende paleis, ‘de lange arm van Ankara’ en nog meer onderwerpen.

Enkele fragmenten uit het interview met de islamitische geleerde Fethullah Gülen:

 

Christiane Schlötzer: Voorheen steunde u het partij van Erdogan. Wat is er nu veranderd?

Fethullah Gülen: Bij de oprichting gaf de AKP aan zich hard te zullen maken voor democratie, mensenrechten, lidmaatschap van de Europese Unie, corruptiebestrijding, tegengaan van discriminatie en economische vooruitgang. In hun eerste jaren deed de AKP daadwerkelijk pogingen om die standpunten in praktijk te brengen en door deze inspanningen zijn zij ook gesteund door sympathisanten van de Gülenbeweging. Echter werden er na de verkiezingen van 2011, toen de AKP voor de derde keer aan macht kwam, stappen ondernomen die in strijd waren met het democratisch beleid waar ze zich eerder voor hadden ingezet.

“Wat valt er anders te zeggen dan: ‘Al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt hem wel.'”

De onderdrukking van de media, bovenmatige zeggenschap van de Turkse Veiligheid en Inlichtingendienst, in praktijk brengen van de methodes die in het verleden werden gebruikt door de Stasi in Oost-Duitsland, het niet in acht nemen van rechterlijke uitspraken, de manier van aanpak tegenover demonstranten die hun ongenoegen uitten binnen een democratisch kader en hiernaast vertoonde de AKP nog vele andere handelingen die een democratische ineenstorting genoemd kan worden. Nu word ik als vijand beschouwd door de Turkse overheid. Door deze lijn te volgen kunnen de corruptieschandalen gedekt worden en een autoritaire staat opgericht worden. Wat valt er anders te zeggen dan “Al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt hem wel.

Fethullah Gulen over Erdogan en Turkije

U bent samen met Erdogan medeverantwoordelijk geweest voor de vermindering van de politieke invloeden van het leger. Zijn deze inspanningen nu verleden tijd?

In het verleden hebben legerofficieren vier keer een staatsgreep gepleegd waarna gekozen regeringen omver zijn geworpen. Als gevolg hiervan werden er tienduizenden mensen ondervraagd, gevangen genomen en velen van hen zelfs gemarteld. Gedurende de kandidaatschap van Turkije voor EU-lidmaatschap hebben er onvoorstelbare gebeurtenissen plaatsgevonden. In het jaar 2010 heeft er een referendum plaatsgevonden om een grondwettelijke regeling te treffen om militairen, die in het verleden een actieve rol hebben gehad bij verschillende staatsgrepen, te laten berechten door de civiele rechter. Dit referendum werd door 58% van de Turkse bevolking gesteund. Nadat de militaire alleenheerschappij tot een eind kwam heeft de AKP de uitvoerende macht een buitengewone machtspositie verleend. Hierdoor werd de toezichthoudende orgaan ineffectief. Vervolgens werd de onafhankelijkheid van de rechterlijke macht gemanipuleerd. Het resultaat: de alleenheerschappij van een politieke partij. Onze hedendaagse houding tegenover de alleenheerschappij van een politieke partij is hetzelfde als onze houding tegenover de militaire alleenheerschappij in het verleden. Vanwege deze houding worden we nu bestempeld als staatsvijanden.

“Vanwege deze houding worden we nu bestempeld als staatsvijanden.”

 

Waar gaat Turkije heen?

De huidige toestand van de Turkse Republiek geeft in plaats van een democratische, seculiere en sociaal rechterlijke staat eerder de indruk weer een eenpartijstelsel te zijn of zelfs alsof er sprake is van alleenheerschappij. De scheiding der machten, diegene in de bovenste laag van de rechterlijke macht die zich verzetten buitenwege gelaten, lijkt te zijn geseponeerd. Turkije zorgt vanwege haar huidige reputatie voor polarisatie binnen haar eigen gelederen. En buiten Turkije om verliest zij langzamerhand haar reputatie en dreigt alleen te geraken. Ik betreur de positie waarin mijn land zich verkeert.

 

Erdogan zegt dat hij een gelovige generatie wil scholen/opleiden? Heeft u niet dezelfde ambitie?

De overheid kan geen taak hebben om een gelovige generatie te scholen, omdat men in dit geval andersdenkende individuen een bepaalde visie oplegt. Vrijheid van godsdienst is een van de fundamentele rechten van de mens. Het is de taak van de overheid om haar burgers, ongeacht hun geloof, de ruimte te bieden hun geloof te belijden en deze te kunnen doceren. De verwachtingen aan het adres van Erdogan waren, gedurende zijn 12 jaar durende leiderschap van de uitvoerende macht, om voor religieuze minderheden deze fundamentele rechten mogelijk te maken. De vraag in hoeverre dit is verwezenlijkt staat ter discussie. Een gelovig persoon zou geen concessies moeten doen op het gebied van recht en rechtvaardigheid. Wat dit betreft hoop ik wel op een gelovige generatie. Echter is het een ander verhaal wanneer er een generatie bedoeld wordt die in onwetendheid verkeert over haar eigen geloof, de samenleving polariseert en zelfs haat zaaien tot een dagelijks ritueel heeft gemaakt. Dan is mijn antwoord daarop heel duidelijk: absoluut niet.

“Een burger infiltreert niet in een instantie van diens eigen overheid. Dat heet deelname en van dienst zijn voor je eigen volk.”

 

Het nieuwe paleis van Erdogan. (Bron: Express.be)

Het nieuwe paleis van Erdogan. (Bron: Express.be)

Wat is uw mening over het nieuwe paleis van Erdogan?

Ieder land heeft ter vertegenwoordiging gebouwen nodig. Echter zou in plaats van een paleis met 1000 kamers te bouwen ervoor gekozen kunnen worden om al bestaande gebouwen uit te breiden. De rechter probeerde de bouw tegen te gaan maar de premier heeft dat weten te omzeilen. Dergelijke gedragingen zullen het vertrouwen en waardering van de burger schaden tegenover de rechtsstaat. De meest spectaculaire paleizen van de Ottomanen zijn gebouwd in hun laatste periode, vlak voor hun instorting. Vandaag de dag zien we op vele plekken op de wereld dat presidentiële gebouwen doorgaans bescheiden gebouwen zijn. Dit paleis heeft de reputatie van Turkije beschadigd. Pakweg 60% van de Turkse bevolking is van mening dat het paleis verkwisting is. Vanuit islamitisch optiek is dit ook niet veroorloofd en wordt het als ‘haram’ (verboden) beschouwd.

 

Erdogan beweerd dat u geïnfiltreerd bent in de Turkse overheid..

Een burger infiltreert niet in een instantie van diens eigen overheid. Dat heet deelname en van dienst zijn voor je eigen volk. Eenieder die de benodigde kwalificaties heeft kan regeringsfunctionaris worden. Komt deze onvrede en zelfs vijandigheid misschien doordat het ambtenaren betreft die niet blindelings trouw zijn aan hen? De huidige machthebbers beschouwen niet alleen de sympathisanten van Hizmet [red: benaming voor de Gülenbewging. Turks voor ‘dienstbaarheid’] als gevaarlijk. Eenieder met een afstandelijke houding tegenover hen dan wel zij die niets te maken willen hebben met de machthebbers worden tot dezelfde categorie gerekend. Dit wordt een heksenjacht genoemd.

“Het kan niet ontkent worden dat de kijk op de Gülenbeweging in de ogen van het volk schade is toegebracht.”

 

Hoeveel overgeplaatste ambtenaren zijn sympathisanten van de Gülenbeweging?

Ik ken nog geen 10% van de mensen die aan deze beweging gelieerd zijn. Met de tijd zal het duidelijk worden dat de meerderheid van de betreffende openbare aanklagers, politieofficieren en docenten in geen enkel verband een relatie met deze beweging hebben. Hoogstwaarschijnlijk worden genoemde daden gepleegd vanuit twee motieven. Allereerst worden zoveel mogelijk mensen gelabeld als van de Hizmetbeweging waardoor de suggestie gewekt wordt dat de beweging een grote bedreiging vormt. Aan de andere kant proberen ze af te komen van niet-AKP’ers, door hen bijvoorbeeld te ontslaan. Onlangs heeft een AKP’er met aanzien dit toegegeven. 

 

Wat heeft u te zeggen over de beschuldigingen betreft corruptie?

Het juridisch proces is niet ver gekomen. Hierdoor kan niemand een werkelijk oordeel hierover geven. Indien er in een Westers land sprake zou zijn van dergelijke beschuldigingen, dan zou dat geresulteerd hebben in de val van de overheid. Ankara benoemde op haar beurt deze beschuldigingen als een internationale complot. Een reactie die typisch is wat autoritaire staten betreft.

“Wanneer dit niet het geval is zal Turkije de verliezer worden..”

 

Heeft de Gülenbeweging aan machtsverlies geleden?

Het kan niet ontkent worden dat de perceptie op de Gülenbeweging in de ogen van het volk schade is toegebracht. De reden hiervoor was aanhoudende propaganda die verspreid werd door aan de overheid gelieerde media. Er word angst opgewekt bij het volk zodat zij hun kinderen niet naar scholen sturen en niet doneren aan Hizmet gelieerde instanties en hulporganisaties. Al deze op leugens berustte laster en propaganda zullen vroeg of laat door de waarheid ingehaald worden. Wanneer de waarheid boven water komt, zal het effect van deze propaganda op het volk zich ditmaal tegen henzelf keren.

 

Zij willen alle scholen gelieerd aan de Gülenbeweging in Turkije sluiten…

Deze scholen hebben tot op heden verscheidene prijzen en onderscheidingen gekregen. Indien Turkije een rechtsstaat is, dan verwachten we geen negatieve gevolgen voor deze scholen. Wanneer dit niet het geval is zal Turkije de verliezer worden.

 

Meest recent zijn er in Midden Azië scholen gesloten gelieerd aan de Gülenbeweging. Is de lange arm van Ankara hier verantwoordelijk voor?

De Turkse regering kiest afhankelijk van het land/gebied haar argumenten om hun wil door te zetten. Zo worden er binnen de grenzen van de oude Sovjet-Unie aangegeven dat wij spionnen van Amerika zouden zijn, in Amerika geven zij aan dat wij radicale moslims zouden zijn en in islamitische gebieden wordt er aangegeven dat wij kinderen tot afvalligen zouden maken. Tegenstrijdige laster dus. Het is overduidelijk dat men een pragmatische weg bewandelt. Maar door deze pad te bewandelen gaat dit alleen maar ten koste van de vriendschappelijke bruggen van Turkije met deze landen en ook lopen de internationale betrekkingen mede hierdoor schade op. De Turkse paranoia wordt hierdoor geëxporteerd naar het buitenland.

 

Een van de voormalige Amerikaanse ambassadeurs beschreef u als op één na belangrijkste persoon van Turkije. Hoe ziet u uzelf?

Met alle respect, de mensen die mij van dichtbij of ver af kennen weten dat ik nimmer de ambitie heb gehad om gekend en/of herkend te worden. Evenmin heb ik op geen enkele manier, spiritueel of materieel, persoonlijk gewin getracht te behalen. Het grootste bewijs hiervoor is mijn 76-jarige leven. Als deze beweging enige lof verdient, dan moet deze toegeschreven worden aan de vele vrijwilligers van deze beweging.

“Elke nacht voor het slapen gaan sta ik stil bij de mogelijkheid dat ik niet meer wakker ga kunnen worden. Echter maak ik mij geen seconde zorgen over..”

 

Zal de Gülenbeweging ook in staat zijn om zonder jou door te gaan?

Zelfs mensen die voor nog geen 1% onze visie deelden, hebben hun steun aan Hizmet getoond. Dit komt omdat wij de gedeelde menselijke waarden overeenkomstig hebben. Mensen uit Afrika die ik niet heb gekend hebben hun financiële steun getoond aan Hizmet gelieerde scholen en ziekenhuizen. Dit waren rijke mensen waarvan wij niets verwachtten. Elke nacht voor het slapen gaan sta ik stil bij de mogelijkheid dat ik niet meer wakker ga kunnen worden. Echter maak ik mij geen seconde zorgen over de toekomst van de beweging.

 

Bent u van plan om ooit terug te keren naar Turkije?

Ik mis mijn land enorm. Ook ben ik een gevoelig persoon. Ik heb ook vrienden en familie In Turkije. Ik ben ook maar een mens. Kortgeleden heb ik mijn broertje verloren en heb zijn begrafenis niet kunnen meemaken. Daarvoor heb ik de begrafenis van een ander familielid gemist. 60 jaar van mijn leven heb ik doorgebracht in Turkije. Als een gevoelig persoon voel ik passie voor sommige ruimtes en bezittingen. Het dorpje Korucuk [waar Gülen geboren is], het graf van mijn wijlen vader, opa en oma; de vele herinneringen die ik heb overgehouden aan de vele jaren die ik heb doorgebracht in Bozyaka en Yamanlar en mijn boeken aldaar. Wanneer ik deze herinner, krijgen mijn tranen de vrij loop. Als ik terugkeer zouden sommige mensen met een hoge rang binnen de staat mijn terugkeer kunnen gebruiken voor hun eigen kwade bedoelingen.

 

Is er iets dat u opvrolijkt ondanks alle gebeurtenissen?

Ik ben nooit voor een lange periode vrolijk geweest. Na elke militaire coup ben ik achtervolgd in Turkije. Ondanks alle gebeurtenissen van toen zijn de huidige gebeurtenissen erger. Het positieve van deze gebeurtenissen is het feit dat het kaf van de koren wordt gescheiden. De wereld kan deze beweging nu beter plaatsen.

 

UITNODIGING boeklancering (12 sep. Vrije Universiteit, Amsterdam): “Fethullah Gülen als een islamitische geleerde”

UITNODIGING boeklancering (12 sep. Vrije Universiteit, Amsterdam): “Fethullah Gülen als een islamitische geleerde”

“Fethullah Gülen als een islamitische geleerde”
Vrije Universiteit, 12 september (19.00 inloop, START om 19.30 uur)

Het is een drukke zomer geweest met veel rumoer. Met de opmars van IS(IS) vroegen sommigen zich af hoe islamitische leiders op deze groep zouden reageren. Een zeer bekende islamitische geleerde, Fethullah Gülen, zei onlangs over IS(IS):

Fethullah Gulen persbericht

“De wrede en onmenselijke acties van de terreurgroep IS (Islamitische Staat) schuilt zich achter een valse religieuze retoriek”

En:

“Iedere aanval, onderdrukking of vervolging van minderheden of onschuldige burgers is in strijd met de principes van de Koran en de traditie van onze profeet, vrede zij met hem. Terrorisme is dé term die gebruikt moet worden om de acties van de IS te beschrijven.”

Deze afwijzing van terreur is niet nieuw voor Gülen. Een dag na 11 september 2001 zei hij namelijk in de Washington Post:

“Een terrorist kan geen moslim zijn, een moslim kan geen terrorist zijn”

Andere, eerdere uitspraken van Gülen zijn onder andere:

“Er zijn genoeg moskeeën, bouw in plaats daarvan scholen”, “op afvalligheid staat GEEN doodstraf in de islam”, maar ook: “islam en democratie gaan samen”.

Dit zijn enkele uitspraken van de islamitische prediker Fethullah Gülen uit de jaren ’90 die hij vanaf zijn preekstoel maakte. Hoewel ruim twintig jaar gepasseerd is, blijft zijn boodschap vandaag de dag miljoenen moslims inspireren en de huidige brandhaarden op de wereld laten zien hoe actueel een boodschap als de zijne vandaag de dag blijft.

Maar hoe zit het dan met…

Dit doet enkele vragen rijzen, zoals:

[list type=”arrow”]

  • Had Gülen destijds water bij de wijn gedaan of is zijn boodschap in overeenstemming met de islam?
  • Hoe diepgaand is zijn kennis en begrip van islam?
  • Kan Gülens ideeën de mindset van moslims beïnvloeden?
  • Hoe islamitisch is de Gulenbeweging?

[/list]

 

Boeklancering

U bent van harte welkom bij de boeklancering* waarin op bovengenoemde én andere vragen ingegaan zal worden.

Nieuwste boek (2014) over Fethullah Gulen: Beheersing van kennis in moderne tijd, Fethullah Gulen als islamitische geleerde

* Deze boeklancering wordt georganiseerd rondom de Nederlandse vertaling van het boek BEHEERSING VAN KENNIS IN MODERNE TIJD: Fethullah Gülen als een islamitische geleerde’. De auteur, professor Ismail Albayrak, zal vanuit Australië komen om te spreken over zijn boek waarin wordt ingegaan op Gülens (theologische) kennis wat betreft de Koranische exegese (tafsir), profetische traditie (hadith), islamitisch recht (fiqh), islamitisch systematische theologie (kalam) en Sufisme (tasawwuf).

Datum: 12 september
Tijd: Inloop: 18.30 uur 19.00 uur
Programma: 19.00 19.30 – 21.00 uur
Borrel: 21.00 – 21.30 uur
Locatie: Vrije Universiteit (Hoofdgebouw, Stoa zaal)
Adres: De Boelelaan 1105, Amsterdam
Routebeschrijving: Vanaf de hoofdingang van het Hoofdgebouw loopt u rechtsaf voor de Rendez VU langs richting de lift met de gele deur. Hier kunt u of met de lift of met de ernaast liggende trap naar de 2e etage. U loopt vervolgens de gang in en vindt de Stoa aan het eind van de gang rechts.

 

Aanmelden:

Uw aanmelding wordt op prijs gesteld in verband met voorbereidingen. U kunt zich aanmelden middels een (korte) email te sturen naar [email protected] .

Wij stellen het zeer op prijs als u deze uitnodiging deelt met uw netwerk.

 

Gulens oproep aan Boko Haram over de ontvoerde Nigeriaanse meisjes

Gulens oproep aan Boko Haram over de ontvoerde Nigeriaanse meisjes

Fethullah Gülen

Fethullah Gulen heeft op 12 mei 2014 een uitspraak gedaan over de ontvoerde Nigeriaanse meisjes.

Hierin zegt hij onder andere:

“De zinloze ontvoeringen van honderden schoolmeisjes in Nigeria zijn betreurenswaardig en hartverscheurend. Ik veroordeel deze acties ondubbelzinnig en roep de daders van deze misdrijven op de schoolmeisjes onmiddellijk vrij te laten.”

Ook zegt hij:

“Onderwijs is een fundamenteel recht van de mens, die binnen de Islam is bewaakt voor mannen en vrouwen. Elke interpretaties tegen deze recht in zijn misleidend en hebben de neiging om ofwel individueel of politieke belangen te dienen. In feite, in de jaren tijdens en na de profeet Mohammed’s leven (vzmh), speelden vrouwen een belangrijke rol in de samenleving, die bijdragen hadden als juristen, leraren en ondernemers”. 

Klik hier voor zijn hele verklaring getiteld ‘Fethullah Gulen Statement on Nigeria Abductions’ (Engels).

Notice: Trying to access array offset on value of type bool in /www/wp-content/themes/Divi/epanel/custom_functions.php on line 499

HOT: Interview met Fethullah Gülen over corruptieschandaal, AKP en Turkije (in The Wall Street Journal)

Fethullah Gülen’s interview met The Wall Street Journal

Door: Joe Parkinson en Jay Solomon

1.  De minister-president heeft U en de Hizmetbeweging herhaaldelijk aangevallen in de afgelopen weken. Gelooft U dat uw alliantie met zijn factie van de AKP nu definitief ten einde is?

Als we al over een alliantie kunnen praten, dan was het alleen rond gemeenschappelijke waarden zoals democratie, universele mensenrechten en vrijheden – nooit rond politieke partijen of kandidaten. Tijdens het grondwettelijk referendum in 2010 zei ik dat als deze democratische hervormingen, die in overeenstemming zijn met de eisen van de Europese Unie voor het lidmaatschap, reeds eerder werden uitgevoerd door de oppositiepartij CHP, dan zou ik ook hen gesteund hebben.

Een breed spectrum van de Turkse mensen, waaronder Hizmet deelnemers, hebben de AKP ondersteund voor democratiseringshervormingen, voor het beëindigen van de militaire voogdij op de politiek en voor de vooruitgang van Turkije in het EU-toetredingsproces. We hebben altijd gesteund waarvan we veronderstelden dat het juist was en in overeenstemming met de democratische principes. Maar we hebben ook bekritiseerd wat we als verkeerd zagen en in strijd was met deze beginselen.

Onze waarden en houding zijn niet veranderd. We zullen blijven pleiten voor de democratie. Of de houding of acties van de politieke spelers in overeenstemming zijn met hun eerdere prestaties moet door het Turkse volk en onpartijdige waarnemers worden besloten.

2. U heeft tien jaar lang samenwerking gehad met de heer Erdoğan – wat is het moment dat U het meest over zijn leiderschap teleurgesteld heeft?

Gewoon om nogmaals te verduidelijken, als we over een alliantie kunnen praten, dan was het op waarden en principes gebaseerd. Gedurende de AKP periode steunden wij democratiseringshervormingen en bekritiseerden antidemocratische acties. Bijvoorbeeld, in 2005 hebben we kritiek geuit op het ontwerp van antiterreurwet die misdrijven voor terreur te ruim omschreef en het schaden van vrijheden riskeerde.

In de periode tussen 2003 en 2010 was de algemene trend in de richting van democratische hervormingen en een breed spectrum van de Turkse bevolking steunde hen. Dit was duidelijk tijdens het grondwettelijk referendum van 2010, dat 58% goedkeuring heeft gekregen. Turkije heeft inderdaad economische en democratische vooruitgang geboekt in de afgelopen 15 jaar.

Maar we zouden graag dat deze democratiseringshervormingen voortgezet werden. Turkse mensen die de grondwetswijzigingen van 2010 met de uitdrukking “goed maar niet voldoende” ondersteund hebben, zijn nu boos omdat in de laatste twee jaar de democratische vooruitgang teruggedraaid wordt. Een nieuwe, burgerlijk-opgestelde, democratische grondwet zou de democratische winsten consolideren en zou Turkije verankeren aan de democratische waarden van de EU. Helaas is die inspanning nu verlaten.

3. Wat is uw reactie op de acties van de minister-president om de leiding van de politie te zuiveren?

Indien de leden van de politie of een andere overheidsinstantie de wetten van het land of de regels van hun instellingen hebben overtreden, dan kan niemand dergelijke daden verdedigen en ze moeten worden onderworpen aan juridische of institutionele onderzoeken. Indien echter, als ze niets illegaals hebben gedaan en ze hun institutionele regels niet hebben overtreden, en als ze gewoon worden geprofileerd op basis van hun levensbeschouwing of affiniteiten, en onderworpen worden aan discriminerende behandeling, dan is een dergelijke behandeling niet te rijmen met democratie, rechtsstaat en universele mensenrechten.

Als ambtenaren wetten overtreden, zouden ze aan onderzoek moeten worden onderworpen

Schuifelgang en zuiveringen op basis van ideologie, sympathie of wereldbeelden was een praktijk van het verleden die de huidige regerende partij beloofde om ermee te stoppen terwijl zij campagne voerde voor de verkiezingen. Het is ironisch dat de leden van de politie en justitie die een paar maanden geleden werden toegejuicht als helden, nu geschuifeld worden in het midden van de winter zonder enig onderzoek.

4. Wat is de reden dat de Hizmetbeweging haar studenten actief heeft aangemoedigd om een carrière bij de politie en de rechterlijke macht te kiezen?

Laten we allereerst het uitgangspunt in de vraag corrigeren. Ik kan alleen spreken over mijn persoonlijke belangenbehartiging, die in het algemeen is gericht aan Turkse publiek. Ik heb altijd geloofd dat het onderwijs de beste manier is om mensen op te voeden en een solide basis voor een samenleving te bouwen. Elk sociaal probleem begint bij het individu en kan op de lange termijn op het niveau van het individu worden opgelost. Oplossingen op systemische, institutionele of beleidsniveau zijn gedoemd te mislukken wanneer het individu wordt verwaarloosd. Daarom is mijn eerste en belangrijkste pleidooi voor het onderwijs geweest.

Het is ook de reden waarom veel mensen die het met mijn ideeën konden vinden verschillende typen onderwijsinstellingen hebben opgericht van schoolinternaten tot centra voor examenvoorbereiding, van particuliere scholen tot centra voor gratis huiswerkbegeleiding. Deze instellingen realiseren voor een breder segment van de samenleving toegang tot goed onderwijs, die tot nu toe alleen beschikbaar was voor enkele bevoorrechten. Ik heb Turkse mensen aangemoedigd om zich in alle facetten van de Turkse samenleving en in elke orgaan van hun land te laten vertegenwoordigen, omdat het belangrijk is dat deze instellingen de diversiteit van de samenleving weerspiegelen. Maar de keuzes die worden gemaakt door studenten en hun ouders worden gevormd door vele factoren, zoals werkgelegenheid en de verwachte kans op opwaartse mobiliteit. Ik ben niet zeker hoe invloedrijk mijn pleidooi is geweest als een factor die deze gezinnen hebben overwogen.

Over de door Hizmet deelnemers opgerichte instellingen, heb ik geen nauwkeurige beoordeling van de carrièrekeuzes van hun afgestudeerden. Maar in tegenstelling tot wat u misschien denkt, is het voor de studenten die denken aan een carrière in de velden die u (politie of justitie) noemde, historisch gezien een mogelijke oorzaak van discriminatie geweest aan dergelijke instellingen te zijn afgestudeerd.

5. De regering heeft aangegeven om de vonnissen tegen de militairen, die beschuldigd werden van het beramen van staatsgrepen, opnieuw te willen beoordelen – bent U bang dat ze een nieuwe alliantie tegen uw volgelingen aan het creëren zijn? Wat is uw strategie om dit tegen te gaan?

Herhaling van het proces in het licht van nieuwe bewijsgegevens of opsporing van onregelmatigheden in de gerechtelijke procedure is een universeel mensenrecht. Als nieuw bewijs is opgedoken, of is vastgesteld dat de juridische procedure gebrekkig was, dan is een nieuw proces een wettelijk recht. Niemand wil en kan een onschuldig persoon onterecht straffen.

Echter, als het de bedoeling is om de uitspraken van duizenden zaken volledig af te schaffen, dan zou een dergelijke stap zowel de geloofwaardigheid van het rechtssysteem ondermijnen als de democratische verworvenheden van de afgelopen tien jaar achteruit doen gaan. Het zou heel moeilijk zijn om een ​​dergelijke stap te verklaren tegenover de 58% van de Turkse bevolking die de grondwetswijzigingen van 2010 ondersteunde, die het mogelijk maakte om de voormalige coupplegers voor het eerst in de Turkse geschiedenis in burgerlijke rechtbanken te vervolgen. Het zou ook een ironie presenteren als de leiders van de huidige regering die jarenlang deze zaken als een triomf van de democratie verdedigden en volgens hun woorden de dappere officieren van justitie en rechters, die daar aan deelnamen prezen. Er zijn ook nieuwsberichten van de politieke leiders die opscheppen over de onderwerping van de militaire leiding aan de civiele autoriteit.

Er is ook een element van onoprechtheid hier.

De huidige retoriek, waarop deze zaken in diskrediet worden gebracht en toegeschreven aan een bepaalde groep binnen de rechterlijke macht, vormt een schril contrast met de retoriek van de politieke leiders tijdens hun tien jaar van het bestuur. Er is ook een element van onoprechtheid hier. Toen de directeur van de Turkse inlichtingendienst (MIT) door een officier van justitie werd benaderd voor bevraging over de vermeende deelname van inlichtingenofficieren in de terroristische daden van KCK / PKK-eenheden, had de regering onmiddellijk een wet aangenomen die de goedkeuring van de premier vereiste voor het onderzoeken van de intelligentie directeur. Terwijl de regerende partij zeker de kracht had om dit te doen, hebben ze een soortgelijke wet die dezelfde bescherming brengt voor de verdachte chef van de generale staf of legeraanvoerders niet laten passeren. Deze inconsistentie toont aan dat de recente retoriek van opnieuw berechten eerder politiek gemotiveerd is dan in plaats van een verlangen naar gerechtigheid voor militaire officieren.

Indien het wordt uitgevoerd, dan zou een dergelijke stap een klap voor de democratische hervormingen van de afgelopen decennia zijn. Het zou een dramatische ommekeer zijn van de inspanning om de voogdij van de militairen op de democratische instellingen te verwijderen. In de Turkse geschiedenis zijn er vier gekozen regeringen omvergeworpen door militaire staatsgrepen in meer dan een halve eeuw.

6. De regering heeft het gemunt op een scala van bedrijven van Koc tot Dogan, door ze met fiscale boetes te slaan toen hun politieke houding in contrast met de heer Erdoğan was. Ziet U een bedreiging voor bedrijven geleid door Hizmet volgelingen in het licht van de recente gebeurtenissen?

Uit de nieuwsberichten leer ik dat wat je bedoelde niet langer een bedreiging is, het is de realiteit. De Koza groep, Istikbal groep en Bank Asya waren doelwit van verschillende vormen van buitengewone inspecties, boetes, annuleringen van vergunningen, en massale ongeplande fonds onttrekkingen, hetgeen werd gevolgd door negatieve campagne tegen de bank in bepaalde nieuwsuitzendingen en verkooppunten die bekend staan als dicht bij de regerende partij te zijn.

7. President Gul wordt gezien als een gematigde leider die verschillende facties, variërend van conservatieven tot liberalen en Hizmet bij elkaar kan brengen. Zou U voorstander zijn van een AKP die door de heer Gul als premier wordt geleid of denkt U dat hij meer nuttig is om het land als president te besturen? Vindt U bij de heer Gul een meer sympathieke audiëntie in vergelijking met de heer Erdoğan?

We hebben altijd geprobeerd om de zelfde nabijheid van alle politieke partijen te handhaven. Als een civiele maatschappelijke beweging, hebben we nooit gepleit voor het ondersteunen van een partij of een kandidaat. Maar individuele Hizmet deelnemers hebben bepaalde partijen en kandidaten dichter bij hun overtuigingen en waarden gevonden en steunden hen uit hun vrije wil.

De heer Gul is momenteel onze president. Het zou ongepast zijn voor ons om te speculeren over toekomstige scenario’s van zijn naam.

8. Veel van Uw supporters in de media zijn zeer positief over het CHP-leiderschap in de afgelopen weken geweest – denkt U dat een alliantie tussen Hizmet en CHP waarschijnlijk is tijdens de komende verkiezingen cyclus?

Nogmaals, we hebben nooit een alliantie of partnerschap gevormd met een politieke partij of kandidaat. Onze steun of kritiek is altijd rond waarden geweest. Een dergelijke alliantie zal ook in de toekomst niet worden aangegaan. Als een civiel maatschappelijke acteur, is het noodzakelijk voor ons om open te staan voor ​​iedereen in de samenleving. Maar onze waarden zijn duidelijk. Democratie, universele mensenrechten en vrijheden, transparant en verantwoordelijk bestuur, vallen onder deze waarden.

De cultuur van het hart

De cultuur van het hart

(Uit het interview met Eyup Can, Zaman daily, augustus, 1995)

U verwijst regelmatig naar “ma’rifa” (kennis van God) als “hartcultuur.”

Kennis van God bestaat niet uit abstracte kennis; in zijn ware vorm wordt het getransformeerd tot liefde. We kunnen niet onverschillig blijven voor iemand waarin we hebben geloofd en die we daarna goed hebben leren kennen. Na geloof en kennis komt liefde. Liefde is de kroon op het geloof in God en op de kennis van hem. Liefde is voor iedereen, op zijn of haar niveau, toegankelijk. Liefde, dat nastreeft om zichzelf te verdiepen, beweegt zich altijd voort langs de horizon van “vergroting” en het vraagt: “Is er niet meer?” Aan de ene kant neemt de heilige kennis toe, hetgeen leidt tot het toenemen van liefde, hetgeen weer veroorzaakt dat de kennis nog verder toeneemt. Er wordt zo dus een opwaartse spiraal gevormd. Liefde neemt niet alleen toe in de naam van kennis, maar ook in de naam van liefde. Gedai zei: “Hoe meer ik mijn vinger in de honing van de liefde steek, hoe meer ik verbrand; geef me wat water.” Universeel licht verschijnt in de harten van degenen die dit water drinken en de weg naar het eeuwige leven wordt erdoor verlicht.

Uw boek “Kabin Zumrut Tepeleri” (in het Engels vertaald als “Key Concepts in the Practice of Sufism” ) is, naast dat het, met betrekking tot de stijl, zeer soefistisch is, gebaseerd op overdenkingen en vervoering…

Ik heb geprobeerd om de zaak op dat punt aan te kaarten. Het spirituele leven van de islam zou moeten worden beschouwd vanuit de benadering van de metgezellen van de Profeet. Imam Rabbani zegt: “We laten het pad van de metgezellen herleven.” Het laten herleven van het pad van de metgezellen werd echter volledig volbracht door Bediuzzaman. Het is nu ondenkbaar dat een dergelijke vernieuwingsactie ver kon liggen van het spirituele leven van de islam. De metgezellen leefden, als monniken in de nacht, een leven in liefde en aanbidding. Is het mogelijk om blind te blijven voor hun innerlijke levens?

Sommige mensen claimen dat de Risale-i Nur veraf staat van het soefisme. Klopt dit?

Nee. Als de Risale-i Nur zou worden uitgeknepen, zou je zien dat het spirituele leven van de islam en de soefistische waarheid er vanaf druipen. Ik denk dat de fout hier, het gevolg is van het vermengen van soefisme met derwisj-ordes (tariqa). Soefisme is het innerlijke leven van de islam; derwisj-ordes zijn instituten die in latere eeuwen zijn gesticht om dit leven te vertegenwoordigen en te leven. De ordes kunnen worden bekritiseerd. De Kadiris zeggen zelfs: “Hoorbare of luide recitatie is beter dan de stille recitatie van de Naqshis.” De Naqshis, die stille recitatie prefereren zeggen: “Omdat alles op de soefi-manier voornamelijk is gerelateerd aan het hart, is het niet nodig om het door luide recitatie bekend te maken.” Niemand raakt echter van streek door deze verschillen. Bediuzzaman heeft dit naar voren gebracht in de Risale-i Nur.

Kunt u enkele voorbeelden geven?

Hij zegt bijvoorbeeld in zijn Mathnawi al-Nuriya: “Overtref je dierlijke leven, maak je los van je stoffelijkheid en bereik de mate van leven van het hart en de ziel.” Hij wees symbolisch naar het leven van het hart en de ziel. Op hetzelfde moment legt hij in de Talwihat uitvoerig het nut en de risico’s van het opvolgen van een derwisj-orde uit. Elk instituut kan enkele defecten hebben. Zulke waarschuwingen betekenen niet dat hij zich tegen hen verzette. Verschillende ordes proberen het voorbeeld van onze Profeet te vertegenwoordigen in hun innerlijke levens en innerlijke werelden. Het is logisch dat er verschillende opvattingen en interpretaties zijn verschenen.

Kalbin Zumrut Tepeleri laat de gevoelens en gedachten van een inadequate persoon zien met een zwakke levensstijl. Deze zaken kunnen, als thema, eigenlijk altijd worden beschreven in het licht van de Risale-i Nur. In latere perioden van zijn missie, bijvoorbeeld in Lahikalar (boeken over communicatie tussen Bediuzzaman en zijn studenten en tussen de studenten onderling) benadrukt hij het belang van het bereiken van de hoogste graad van ascetisme, vroomheid en oprechtheid.

Soefisme is de manier om de “vriend” van God te zijn. Over het algemeen is iedereen de vriend van God. Degenen die hun voorgeschreven religieuze plichten vervullen en die zich onthouden van grote zonden zijn vrienden van God. Maar als we “vriend” op een bepaalde manier zeggen, krijgt het zijn eigen definitie. Om kandidaat te worden voor deze definitie, moet ons hart worden gestimuleerd en moet onze geest worden opgepoetst. Zoals we onze voeten gebruiken om te reizen, zo moeten we ook ons hart en onze geest gebruiken. Dit is mogelijk door te reizen door “de smaragden heuvels van het hart”, geleid door de diepste en meer verfijnde vermogens. Het maken van deze reis kan worden beschouwd als een vereiste voor het respectvol zijn ten opzichte van de goddelijke waarheden die zichtbaar zijn in het universum.

Een echte moslim kan geen terrorist zijn

Een echte moslim kan geen terrorist zijn

‘Een echte moslim kan geen terrorist zijn’

23 Maart 2004

Uit het interview van Nuriye Akman, in Zaman Daily

Een deel van het al-Qaeda netwerk schijnt zich te bevinden in Turkije. U hebt de religieuze kanten van de zaak al belicht. Heeft het ook een andere kant?

Één van de mensen die ik het meest haat in de wereld is (Osama) Bin Laden, omdat hij het goede imago van de Islam heeft bezoedeld. Zelfs als we alles in het werk zouden stellen om deze schade ongedaan te maken, dan zou dit jaren kosten.

We vertellen erover op verschillende podia. We schrijven erover in boeken. We zeggen: “Dit is geen Islam.” Bin Laden heeft de islam verward met zijn gevoelens en verlangens. Hij is een monster, net zoals de mensen om hem heen. Een ieder die op hem lijkt, is niets meer dan een monster.

We keuren deze manier van denken af. Ik heb al eerder gezegd dat ik een Islamitische wereld niet accepteer. Er zijn slechts landen waarin Moslims wonen, landen waar Moslims hun problemen oplossen.

De vraag is of ze anders denken wanneer ze hun leiders kiezen, of hervormingen zullen doorvoeren. In het belang voor de ontwikkeling van de volgende generaties, moeten de Moslims hun problemen oplossen. Niet alleen wat betreft het terrorisme, wat zeker niet wordt goedgekeurd door God, maar ook wat betreft drugs en sigaretten, welke door God eveneens verboden worden. Verdeeldheid zou ook een punt op deze lijst moeten zijn.

Problemen en het niet over armoede heenkomen worden ook afgekeurd. Je laten leiden door anderen die op je neerkijken, genoegen nemen met deze leider, je altijd laten beledigen door anderen.

Zoals As [Mehmet] Akif [Ersoy] zei: “Slavernij, allerlei problemen, verslaving, het accepteren van dingen uit gewoonte of uit minachting zijn aan de orde van de dag. Het zijn stuk voor stuk vervloekingen van God die voornamelijk op ons volk rusten. Het overwinnen van deze vervloekingen vereist mijns inziens het vermogen te leven als een rechtvaardig man, ofwel het leven als een man van Allah.”

Deze voorstanders van terreur zijn voor onze ogen opgegroeid in Moslimfamilies. Wij dachten dat het Moslims waren. Welk proces ligt ten grondslag aan het worden van een terrorist? Zijn wij niet allemaal schuldig?

Onze schuld is de schuld van een heel volk. Het is de schuld van het onderwijs. Een echte Moslim, die de Islam tot in de details begrijpt, kan met geen mogelijkheid een terrorist zijn. Het is moeilijk voor een man om een Moslim te blijven wanneer hij wordt geconfronteerd met terreur. Religie keurt het doden van iemand om een bepaald doel te bereiken op geen enkele manier goed.

Maar inderdaad, wat hebben wij eigenlijk gedaan om hen goed op te voeden? Hebben wij er wellicht voor gezorgd dat ze met handen en voeten gebonden waren? Met welke verantwoordelijkheid hebben wij ze grootgebracht dat we nu hopen dat ze zich niet inlaten met terreur?

Indien het kader van de Islamitische normen en waarden, de angst voor God, de belofte van het hiernamaals, of alleen al het feit dat ze de regels van de religie overtreden, niet genoeg zijn om iemand te weerhouden om zich in te laten met terreur, dan hebben wij de vereiste karaktereigenschappen niet voldoende duidelijk gemaakt. Zelfs nu zijn er methoden om hiermee om te gaan. We proberen ze ervan te weerhouden om hun leven te wijden aan terrorisme.

Wij vinden dat het niet zo zou moeten zijn; het zou geen cultuur- en moraliteitsles moeten zijn. De neiging tot een leven vol terreur zou door het onderwijs weggevaagd moeten worden. Wij vinden dat alles waaraan je in het leven aan moet voldoen, op school geleerd moet worden. Informatie over de gezondheid moet ook op school worden geleerd, door artsen, wat mij betreft. Alles over het leven thuis en buitenshuis wordt op school beter opgenomen.

Een ieder zou moeten worden aangeleerd hoe het beste om te gaan met zijn/haar toekomstige echtgenoot, en hoe hij/zij zijn/haar kind het beste op kan voeden. Maar hierbij houdt het niet op. Zowel Turkije als andere landen waarvan het een groot deel van de bevolking Moslim is, hebben op grote schaal te maken met drugsgebruik, gokken en corruptie. In Turkije is er bijna niemand die niet bij één of ander schandaal betrokken is. Er zijn doelen die intussen bereikt zijn. Er zijn echter veel doelen die nog steeds niet kunnen worden bereikt. Het is onmogelijk om wie dan ook ter verantwoording te roepen. Het is onmogelijk om de mensen die de leiding hebben verantwoording af te laten leggen. Zij worden beschermd, en daarom met rust gelaten.

De betreffende mensen zijn tussen ons allemaal opgegroeid. Het zijn stuk voor stuk onze kinderen. Waarom zijn sommigen grootgebracht tot keiharde jongens? Waarom zijn sommigen grootgebracht tot rotzakken? Waarom kwamen sommigen in opstand tegen de waarden van de mens? Waarom kwamen ze naar hun eigen volk en bliezen ze zichzelf op als een bom?

Ze zijn allemaal onder onze ogen opgegroeid. Er is iets mis gegaan in het onderwijs dat ze genoten. Het systeem voldoet niet; het opvoeden van mensen was niet de eerste prioriteit. Er zijn in de tussentijd generaties verloren gegaan, verspild.

De ontevreden jeugd was wars van iedere vorm van spiritualiteit. Ze werden betaald, veranderd in robots, gedrogeerd. Hierover wordt tegenwoordig gepraat. Het staat in de tijdschriften. Er werd hen niet geleerd om hun verstand te gebruiken. Ze werden gebruikt als moordenaars onder het mom van bepaalde idealen of doelen. Bepaalde mensen wilden doelen bereiken door hen te gebruiken.

Één van onze vrienden ging naar Israel. Hij woonde een tijdje in Palestina. Hij vertelde me iets interessants. Hij is slim genoeg om daar zijn doctoraal te halen. “Ik woonde vijf of zes maanden in Israel. Ze vroegen me of ik deel wilde uitmaken van het bestuurscomité,” zei hij.

Wie vroeg hem dat?

“De Israëliërs vroegen het me,” zei hij. “Het gedrag van een Palestijn weerhield me ervan. Ik kwam erachter me dat hij een wapenhandelaar was. Hij wilde dat hij zijn handel door kon zetten. Wellicht denken anderen die hier heel dichtbij staan, er het zelfde over.” Sommigen willen hun brood dus verdienen door dit soort incidenten te laten doorgaan.

Deze mensen zijn in robots veranderd. In mijn ogen, gebeuren in Istanbul dezelfde dingen. De daders van terroristische aanslagen zijn niet gek, het zijn gelovige mensen. Het zijn niet dezelfden als zij die buiten de moskee staan en het werk voorbereiden.

Wellicht heeft hij niet veel religieuze kennis. Hij moet een meester of een hodja hebben gehad die hem de opdracht heeft gegeven om bepaalde mensen te doden. Er zijn veel mensen vermoord in Turkije. Verschillende groepen hebben verschillende mensen vermoord. Op 12 maart, was iedereen betrokken bij een bloederig gevecht. Het leger greep in. Op 12 september, hadden de mensen bloed in hun ogen. Iedereen maakte elkaar af.

Het moorden was bedoeld om een bepaald doel te bereiken. Het waren allemaal terroristen; alle kampen die tegen elkaar streden bestonden uit terroristen. Maar ze hingen er een label aan. De één zei: “Ik doe dit in naam van de Islam.” De ander zei: “Ik doe dit voor mijn land en mijn volk.” Weer een ander zei: “Ik vecht tegen kapitalisme en uitbuiting.” Het waren allemaal loze uitspraken die volgens de Koran geen waarde hebben. Maar de mensen gingen door met moorden; allemaal om zogenaamd een ideaal na te jagen.

Velen zijn vermoord uit naam van deze “idealen.” Wanneer een hooggeplaatst persoon zei: “Ruim hem uit de weg,” dan gebeurde dat. Misschien was er ook sprake van dergelijke opdrachten met betrekking tot jou en mij; het lot besliste echter anders. Ik heb duidelijk het gevoel gehad dat er voor mij ook zo’n opdracht gold.

Dit waren allemaal terroristen. En niet alleen Moslims, maar iedereen deed eraan mee. Omdat iedereen het deed, werd het getolereerd. Het werd eigenlijk een gewoonte. De mensen begonnen eraan te wennen. Het doden van iemand is een slechte daad. Één van mijn beste vrienden brak eens de ruggengraat van een slang. Hij was een afgestudeerd theoloog en is nu predikant. Ik heb een maand lang niet met hem gepraat. Ik zei: “Die slang had het recht om te leven in de natuur. Wie of wat gaf jou het recht om zijn ruggengraat te breken?”

De situatie is nu zo dat, wanneer er ergens 20 mensen worden gedood door 10 personen, en dit aantal doden niet zo hoog is als verwacht, we zeggen: “Dat is goed, er zijn niet veel mensen omgekomen.” Dit soort geweld wordt geaccepteerd. “Maar goed dat het niet meer dan 20 mensen waren,” zeggen we. Dit betekent dat het geaccepteerd wordt door de maatschappij.

Onderwijs kan een dergelijke situatie doorbreken en voorkomen.

Ze overdrijven. Er bestaat een geneesmiddel; onderwijs op dit gebied. Er moet geleerd worden dat Moslims geen terroristen kunnen zijn. Waarom dit uitgelegd moet worden? Als je iets doet wat slecht is, als is het iets heel kleins, dan zul je hiervoor boeten.

Het doden van een man is heel erg. In de Koran staat dat het doden van één persoon gelijk is aan het doden van iedereen. lbn Abbas zegt dat iemand die een moord pleegt, voorgoed in de hel zal blijven. Dit oordeel geldt ook voor de ongelovigen.

Dit betekent dat een moordenaar hetzelfde lot wacht als een ongelovige. Ofwel; een moordenaar is gelijk aan een atheïst, en iemand die Allah en de Profeet niet accepteert. Als dit de basis vormt voor een religie, dan zou dit deel moeten uitmaken van het onderwijs. Dit is helaas niet het geval.

Na 11 september, zagen we dat Moslims de neiging hebben om theorieën nog complexer te maken. Zijn het altijd de “anderen” die schuldig zijn? Waarom is er geen spoor van zelfkritiek in de Islam?

Zelfkritiek heeft wel degelijk een plek in de Islam. Alles wordt aan kritiek onderworpen door Moslims, behalve de heilige boodschappen.

Ik ben niet van mening dat dergelijke zelfkritiek in anderen wel bestaat. Kalief Omer vertegenwoordigt bijvoorbeeld de Islam. Wanneer hij een preek houdt in de minbar (preekstoel), maakt een vrouw bezwaar en zegt: “Dit heb je verkeerd gezegd. Zo zou het gezegd moeten worden.”

Een legercommandant zegt dat hij op een bepaalde manier is behandeld. Een onbekende soldaat zegt tegen hem: “Mijnheer, wat u doet is rebels. Als het niet klopt wat u doet, dan doen wij u dit aan.”

Geleerden en theologen hebben ontelbare discussies en meningsverschillen gehad over de Islam. Iedereen had kritiek op de ander met betrekking tot de Islam. Deze kritiek is steeds relatief tolerant ontvangen. Ghazali schreef bijvoorbeeld een tahafut (kritiek op de onsamenhangende theorie van filosofen). Iemand anders diende hem vervolgens van repliek. Indien er destijds sprake was geweest van een Islamitische staat, dan zouden deze mensen zijn gestraft. Er leven vele verschillende ideeën.

Er Is Vandaag de Dag Geen Sprake van een Islamitische Wereld

22 Maart 2004

Na vijf jaar in de V.S. gewoond te hebben en te hebben geleden onder een slechte gezondheid, verbrak Fethullah Gülen zijn stilzwijgen door toe te stemmen met een interview met Nuriye Akman. Gülen gaf zijn mening over de ontwikkelingen in Turkije en de wereld, en ging in op alle beschuldigingen tegen hem. Verder vertelde hij over zijn jarenlange verlangen naar huis, en merkte hierbij op dat deze laatste vijf jaar misschien wel de pijnlijkste jaren van zijn leven zijn geweest.

Als medewerker van de krant Sabah, interviewde ik Fethullah Gülen 10 jaar geleden in Izmir. Dit was een keerpunt; het was de eerste keer dat hij zijn visies deelde met een journalist, een buitenstaander. Hij maakte duidelijk wie hij was en wat hij wilde doen. 10 Jaar later, nu in Amerika, had ik de kans om hem te interviewen als medewerker van de krant Zaman. Ik heb het over een kans want, net als al mijn collega’s, vroeg ik me af hoe hij leeft in de V.S. en hoe zijn langdurige scheiding van zijn moederland zich weerspiegelt in zijn gevoelens en gedachten, en wanneer hij naar Turkij terug zal keren. Ik wilde heel graag de eerste journalist zijn die zijn onthullingen mocht overbrengen. Ik voel me gezegend dat ik getuige heb mogen zijn van dit expatriëringsproces.

Ik zal beginnen met het onderwerp waar zijn volgers en tegenstanders het meest nieuwsgierig naar zijn: Waar en hoe leeft hij?

Hij woont in een klein dorp, in een huis waarvan zijn nicht eigenaresse is, in een klein bos met pijnbomen, kastanjebomen, jeneverbessen en eikenbomen. Deze plek heeft veel weg van de plek die Yahya Kemal beschrijft in zijn gedichten; een plek die de ziel tot rust brengt onder koele cipressen, ver weg van de mensenmenigte. Een plek waar je niet hoeft te kijken hoe laat het is, omdat je de tijd hebt, en waar hij af en toe wordt bezocht door andere Turken die in Amerika wonen. Het geluid van de vleugels van zwermen vogels die haastig wegvliegen, vullen de dag. De maan en de sterren schijnen in al hun grootsheid in een hemel die vrij is van de vervuiling van kunstmatig licht. Het wemelt er van de eekhoorns en de herten.

Maar, als je denkt dat Fethullah Gülen lange wandelingen maakt in het bos en vreugdevol toekijkt hoe een bruisend beekje een klein meer instroomt, dan heb je het mis. Hij komt zijn kamer alleen uit om te bidden en te eten. Hij heeft de afgelopen vijf jaar nog geen vijf stappen in de tuin gezet, laat staan in het bos.

“Maar waarom,” zul je denken. Van diabetes tot een hartaandoening, van een hoge bloeddruk tot een te hoog cholesterolgehalte; veel fysieke ongemakken zijn natuurlijk een deel van de oorzaak. Het echte antwoord ligt, mijns inziens, echter verborgen in zijn ziel. Tijdens dit interview laat hij daar af en toe een stukje van los.

Ik heb gezien hoe zeer de problemen met zijn gezondheid, welke ieder ander nauwelijks het hoofd zou kunnen bieden, hem verzwakten. Zijn toestand ging op en neer. Hoewel zijn ogen zijn pijn verrieden, achtte hij het onbeleefd om erover te klagen, en beantwoordde hij mijn vele vragen tot in detail. Toen zijn arts zag dat hij (Gülen) niet verder kon gaan vanwege zijn stijgende bloeddruk, koorts, hoofdpijn en zijn onvermogen om ook nog maar een woord uit te brengen, eiste hij een pauze en maande Gülen tot rust. Ik was kwaad op mezelf dat ik hem pushte om met mij te praten terwijl hij nog niet volledig was hersteld van de hartoperatie die hij kort hiervoor had ondergaan. Mijn professionele opwinding won het echter en ik zei: “Oké, dat was het voor vandaag, maar laten we het morgen voortzetten.” Zijn antwoord was: “Als ik“dan nog niet dood ben.”

Ondanks het feit dat hij impliceerde dat ik de boel op de spits dreef, was mijn ego niet bereid om ernaar te luisteren.

Daarom moet ik erbij zeggen dat niemand zich zou moeten laten verwarren door zijn fiere houding en zijn stoere kledij op zijn foto’s.

Ik wil hem danken voor het feit dat hij mij niet heeft teleurgesteld, al voelde hij dat de timing niet goed was om zijn ideeën uit te spreken. Ik ben getuige geweest van een peptalk die hij aan zijn gasten gaf op een dag waarop hij zich goed voelde. Dit was de eerste keer dat ik naar één van zijn peptalks luisterde. De preek werd gekleurd door een combinatie van het Soefisme, van geschiedenis, aardrijkskunde, politiek en literatuur, en was gericht aan zowel het hart als de geest. Hierdoor kreeg het publiek de mogelijkheid om zowel wat betreft bewustzijn als het intellect, evenredig te groeien. Ik denk dat hij in staat was om zo vloeiend te spreken doordat hij zijn verbouwereerdheid over de manier waarop hij behandeld was, in toom kon houden.

Mijn verzoek om een kijkje in zijn kamer te nemen, werd gehonoreerd. Een tweepersoonsbed met daarover een sprei met eenvoudige, kleurrijke stukjes stof erop genaaid. Een loopband in de hoek van de kamer. Verder waren alle objecten in de kamer cadeaus met een symbolische waarde. De aarde afkomstig uit verschillende regio’s uit Turkije, bewaard in potjes of plastic zakjes, dienden om het verlangen naar zijn thuisland te verzachten.

Het is vijf jaar geleden dat u naar Amerika kwam, nietwaar?

Op 22 maart (vandaag) is het precies vijf jaar geleden.

Hoe was het vijf jaar geleden met Fethullah Gulen Hodjaefendi, en hoe is het nu met hem?

Er is zoveel tijd verstreken, en dit heeft natuurlijk invloed gehad op mij. Wat mijn karakter betreft, kan ik niet zeggen dat ik veel veranderd ben. Ik heb echter andere dingen gezien en gehoord. Er zijn dagen geweest dat ik ben afgedaald naar gayyas (een put in de hel). Ik heb me gedeisd gehouden.

De afgelopen vijf jaar zijn waarschijnlijk de pijnlijkste jaren uit mijn leven geweest. Ook ben ik bijna zes jaar lang, ongegrond, streng in de gaten gehouden. Uiteindelijk werd ik vrijgesproken. Sinds 27 mei hebben meerdere mensen herhaaldelijk op de knoppen gedrukt, waarvan de reden mij soms wel en soms niet bekend was, en sommigen hebben actie ondernomen. Ik ben nu 66 jaar, en mijn leven is al zo sinds ik 20 was. Dit was het pijnlijkst van alles. Ik ben op een bepaalde manier namelijk overgevoelig. Ik ben zo gevoelig, bijna tegen het hysterische aan. Ik krijg het gevoel dat ik ontrouw ben als ik niet terugkeer naar een plek waar ik een kopje koffie heb gedronken. Zo heb ik ook het gevoel dat ik niet loyaal ben jegens een bepaalde weg die ik eerder insloeg, indien ik niet naar deze weg terugkeer. In mijn kamer bewaar ik de aarde uit 50 verschillende regio’s van Turkije. Ik bewaar deze stukjes aarde als waren ze de aarde van Kabah. Ik kijk ernaar en put hier troost uit. Aan de andere kant, lijd ik alsof iemand gloeiende kolen tegen mijn borst aandrukt, en klem ik mijn kaken op elkaar om niemand te provoceren.

Wat heeft deze periode u gebracht, en wat heeft ze van u afgenomen? Op welke manier heeft het uw gezondheid en uw psyche beïnvloed?

Aan één verhaal zitten altijd twee kanten. Ik ben hier vooral naartoe gekomen om mezelf te laten behandelen. Dhr. Sadi in de Mayo Kliniek is afkomstig uit de Krim. Hij reisde op en neer naar Turkije. Ze kwamen hier naartoe met een delegatie van de raad van bestuur. Ze wilden mijn gezondheid onderzoeken. De andere kant van het verhaal is, dat er veel druk werd uitgeoefend. Er werd heel veel geroddeld. Aan de ene kant waren er leuke dingen. Zo drong de tolerantie bijvoorbeeld door tot de hogere kringen in Turkije; er was sprake van meer respect, en zelfs van tolerantie als deel van de cultuur. Aan de andere kant waren er veel mensen die er, om de één of andere reden, enorm geïrriteerd van raakten. Mijn hart verkeerde in een slechte toestand. Mijn diabetes verslechterde. Zelfs mijn cholesterolgehalte kregen ze niet onder controle. Ik ging naar de Mayo kliniek. Mijn plan was om daar enkele dagen te blijven, en vervolgens terug te keren. Enkele dagen werden enkele maanden. Men zei dat terugkeren, gezien de gebeurtenissen, slecht zou zijn voor mijn gezondheid. Ik probeerde onder behandeling te blijven. Ik had osteoporosis. Ik ging vaak naar het ziekenhuis voor mijn hart. Ik ging wel 20 keer het ziekenhuis in. Ik ging nergens anders naartoe. Ik ben hier nog zieker geworden; deels door het verdriet, deels door de zorgen. Deze plek bereikte de krant niet en ik luisterde niet naar de radio. Ik voelde me hier iets meer op mijn gemak. Ik was verlost van de hele toestand om mij heen. Het verlangen naar Turkije brandt echter diep binnen in mij.

Geen Islamitische wereld maar individuele Islam

De Islamieten hebben jarenlang gezegd: “De Islam gaat niet akkoord met terreur.” Toen vonden de gebeurtenissen van 11 september echter plaats. Daarna volgden de bombardementen in vele landen, waaronder Turkije. Er werd ontdekt dat de daders zich onder ons bevonden. Is het, meer dan wat ook, niet hoog tijd om in opstand te komen?

Je hebt helemaal gelijk. De Islam wordt helemaal verkeerd begrepen. De Moslims zouden moeten zeggen: “In de echte islam, bestaat terreur niet.” Want, in de Islam staat het vermoorden van iemand gelijk aan qufr (het niet geloven in Allah). Je mag niemand doden. Je hebt geen recht om onschuldige mensen kwaad te doen, zelfs niet in tijd van oorlog. Over dit onderwerp kan niemand fatwa (een rechtsgeldig richtlijn, bepaald door een specialist in religieus recht, over een specifiek onderwerp) geven. Niemand heeft het recht een suïcidale bommenwerper te zijn. Niemand heeft het recht om een menigte in te rennen met bommen vastgemaakt aan zijn lichaam. Ongeacht de religie van deze menigte; het is in religieus opzicht niet toegestaan. Zelfs in perioden van oorlog, waarin de orde doorgaans niet wordt gehandhaafd, is het niet toegestaan. Er wordt gezegd: “Doe kinderen en mensen die naar kerken gaan, geen kwaad.” Niet eenmaal is dit gezegd, maar keer op keer, op keer. Wat onze Meester (De profeet Mohammed) zei, zei Ebu Bekir, en wat Ebu bekir zei, zei ook Omer, en wat hij zei, werd later ook door Salahaddin Eyubi, Alparslan en Kilicarslan gezegd. Fatih (Mehmet De Veroveraar) zei hetzelfde. Constantinopel, waar een ongeordende drukte heerste, werd Istanbul. Dit betekende dat de Grieken niet aan de Armeniërs zaten, en de Armeniërs niet aan de Grieken. Ook de Moslims deden hen geen kwaad. Na de verovering van Istanbul, hing er een enorme poster van Fatih in de Patriarchaat. Fatih riep de Patriarch bij zich en gaf hem de sleutel. Ze (van het Patriarchaat) herinneren zich hem met respect. Nu, zoals met heel veel dingen het geval is, is er een gebrek aan begrip van de Islam. De Islam heeft altijd respect gehad voor verschillende ideeën.

Ik vind het spijtig te moeten bekennen dat er in de Islamitische wereld hodja’s en onvolwassen Moslims zijn die geen ander wapen tot hun beschikking hebben. De Islam is een religie, en zou op een rechtvaardige manier gepraktiseerd moeten worden. Het is absoluut niet juist om de Islam onder valse voorwendselen te gebruiken. Het doel dient rechtvaardig te zijn, dus dienen alle middelen om dat doel te bereiken ook rechtvaardig te zijn. Vanuit dit perspectief kan iemand niet naar de hemel gaan door iemand anders te doden. Een Moslim kan niet zeggen: “Ik vermoord iemand, en zal vervolgens naar de hemel gaan. Acceptatie door Allah kan niet worden verdiend door het doden van mensen. Twee van de belangrijkste doelen van voor een Moslim zijn, acceptatie van God, en het verkondigen van de naam van de Almachtige Allah.

Is dit hun logica: oorlog gebruiken om doelen te bereiken? Overal is nu strijd. Zien zij dit ook als oorlog? Denken ze  dat er voor hen een poort zal opengaan, waardoor ze naar de hemel kunnen gaan?

De regels van de Islam zijn duidelijk. Individuen kunnen geen oorlog beginnen, net zo min als een groep of een organisatie. Oorlog wordt verklaard door de staat. Je kunt geen oorlog verklaren zonder een president of een leger. Nu vormt iemand een oorlogsfront door, vergeef me mijn taalgebruik, een paar rovers om zich heen te verzamelen. Denk aan Turkije. Er zijn mensen met een sterke wil. Er kan een oorlog worden ontketend, alleen al op grond van verschillende ideeën. Iemand kan zeggen: “Ik verklaar de oorlog aan die en die.” Over iemand die een tolerante houding aanneemt jegens het Christendom, kan worden gezegd: “Hij steunt het Christendom en verzwakt de islam; we moeten hem de oorlog verklaren, hij moet worden vermoord,” en vervolgens wordt hem de oorlog verklaard. Zo gemakkelijk gaat dat niet. Indien de staat geen oorlog verklaart, kan men geen oorlog voeren. Wie dit doet, al zijn het de wetenschappers op wie ik gesteld ben, gaat in tegen de ziel van de Islam. De regels omtrent vrede en oorlog liggen vast in de Islam.

Indien het indruist tegen de ziel van de Islam, waarom is de Islamitische wereld dan zo?

Volgens mij bestaat er niet zoiets als de Islamitische wereld. Er zijn plaatsen waar Moslims wonen; op sommige plekken veel, op andere weinig. Dat is de Islamitische cultuur. Sommige Moslims hebben de Islam aangepast aan hun eigen ideeën. Hiermee verwijs ik niet naar radicale, extremistische Moslims. Men dient op een rechtvaardige manier te geloven, met gerechtvaardigde overtuigingen. Er kan niet gezegd worden dat gemeenschappen met dergelijke ideeën en filosofieën niet bestaan. Doen we dat wel, dan maken we de Islam zwart. Indien we zeggen dat de Islam niet bestaat, dan maken we mensen zwart. Ik onderschat de bijdrage die de Moslims leveren aan het evenwicht van de wereld niet. Die logica zie ik niet bij bestuurders. De Islamitische wereld is behoorlijk onwetend, ondanks een verlichting van de regels die tegenwoordig aan de orde is. We zien dit terug in Hajj. Je ziet het terug in hun bijeenkomsten en comités. Je ziet het in hun parlementen op de televisie. Er is sprake van een grote ongelijkheid wat betreft dit onderwerp. Ze kunnen de problemen van de wereld niet oplossen. Misschien is dit in de toekomst wel mogelijk.

De term “Islamitische Wereld” zou dus niet gebruikt moeten worden?

Een dergelijk wereld bestaat niet. De Islam is individueel. Moslims wonen verspreid in de wereld. Ik zie persoonlijk niet iets wat lijkt op een florerend bestaan van Moslims. Als Moslims, in contact met anderen om zo een eenheid te vormen, veelvoorkomende problemen oplossen, het universum nauwkeurig bestuderen en interpreteren met hulp van de Koran, projecten genereren voor de toekomst, hun plek bepalen voor de toekomst, niet bestaan, dan is er volgens mij geen sprake van een Islamitische Wereld. Omdat er geen Islamitische wereld is, doet iedereen maar wat hij denkt dat goed is. Het is zelfs zo dat er Moslims zijn met hun eigen waarheid over de Islam. Het is niet zo dat er vanzelf eensgezindheid is ontstaan over een Islamitisch concept; grote Islamitische geleerden zijn tot overeenkomst gekomen over een onderwerp, sterk geleid door interpretatie van de Koran, en die is vele malen getest. Je kunt wel zeggen dat er een Islamitische cultuur is die dominant is.

Misschien is het wel altijd zo geweest, en zal het altijd zo blijven; tot aan het einde van de wereld.

Het is zo sinds de 5e A.H. het begon met het Abbasid Tijdperk of met de verschijning van de Seljuks. Het werd versterkt na de verovering van Istanbul. Deze periode komt voort uit de wil van Allah. In de perioden die volgden, werden deuren naar nieuwe interpretaties gesloten. De horizon met betrekking tot ideeën werd kleiner. De breedte in de ziel van de Islam, versmalde. Er staan steeds meer gewetenloze mensen op in de Islamitische wereld. Mensen die lichtgeraakt zijn. Mensen die anderen niet kunnen accepteren. Mensen die zichzelf niet kunnen openen naar iedereen. Deze versmalling werd ook gemerkt in de huizen van de derwisjen. Het is triest dat het zelfs doorsijpelde in de madrasa’s (scholen voor theologie). En dit alles vereist natuurlijk herzienings- en herstelwerkzaamheden van mensen die uitblinken op hun gebied.

Je zou denken dat de afschaffing ervan uiteindelijk misschien maar beter was.

Afschaffing was hun straf van Allah.

Fethullah verkeert in ernstige gezondheidsproblemen. Toen hij de vragen van Nuriye Akman beantwoordde, werd hij af en toe ziek, en de pijn was van zijn gezicht af te lezen. Er waren momenten dat hij niet door kon gaan met het interview, en moest pauzeren. Hij vertelde dat hij het verlangen naar zijn thuisland verzacht door te kijken naar de aarde die hij uit 50 verschillende regio’s van Turkije heeft meegenomen. Hij acht het nog geen tijd om terug te keren naar Turkije. Wanneer er gevraagd wordt naar de reden hiervoor, zegt hij: “Ik word nog steeds behandeld. Ik wil niet van alles oprakelen met mijn terugkeer.”